Ενα σημαντικό τμήμα, όσων παίζουν ρόλο στη διαμόρφωση της κοινής γνώμης, αλλά και ένα μεγάλο μέρος της οικονομικής ελίτ, ανατριχιάζει στη σκέψη και μόνο της καταφυγής σε πρόωρες εκλογές. Απορρίπτουν την ιδέα, αποκλείουν την πιθανότητα οι εκλογές να λειτουργήσουν λυτρωτικά, να ωθήσουν με τη νέα κυβέρνηση στην επανεκκίνηση της οικονομίας. Τα επιχειρήματά τους είναι κυρίως δύο: οι εκλογές στην Ελλάδα θολώνουν αντί να διαυγάζουν το τοπίο, πράγμα ολέθριο στην παρούσα φάση, ενώ ο Αντώνης Σαμαράς, εάν πλειοψηφήσει, θα πολιτευθεί με τον ίδιο ακριβώς τρόπο, αφού δεν υπάρχουν άλλα περιθώρια… Αρα; Η λύση, ισχυρίζονται, είναι να πορευτούμε με την παρούσα κυβέρνηση και την αμέριστη συμπαράσταση της Νέας Δημοκρατίας.
Θα αρκούσε, βεβαίως, ένα και μόνο επιχείρημα για να αποστομώσει όσους «καταριούνται» τις εκλογές. Εγιναν και στις δύο ομοιοπαθείς χώρες, τις επίσης πάσχουσες Ιρλανδία και Πορτογαλία, και όχι μόνο δεν δημιουργήθηκε πρόβλημα, αλλά σημειώθηκαν και μικρές έστω επιτυχίες, τόσο στις διαπραγματεύσεις με τους δανειστές, όσο και στην επίτευξη των πρώτων στόχων.
Εδώ και δύο χρόνια, η παρούσα κυβέρνηση οδηγεί τη χώρα από τη μία οδυνηρή έκπληξη στην άλλη. Από το διαβόητο «Λεφτά υπάρχουν» στο «Δεν υπάρχει σάλιο»! Από την ισχυρή Ελλάδα της πράσινης ανάπτυξης και των αυξήσεων στα όρια του πληθωρισμού στον «Τιτανικό» του Ιανουαρίου 2010 κι από εκεί στο Μνημόνιο της άνοιξης. Και μετά στο αναθεωρημένο Μνημόνιο κι αργότερα στη μεσοπρόθεσμη συμφωνία. Κανείς προϋπολογισμός δεν εκτελέστηκε, κανείς οικονομικός στόχος δεν επετεύχθη, καμία άυξηση φόρου δεν στάθηκε αρκετή, καμιά οικονομική πρόβλεψη δεν επαληθεύτηκε. Ζούμε τα χειρότερα χρόνια της μετεμφυλιακής μας Ιστορίας, κυβερνώμενοι με ερασιτεχνισμούς, ενώ η λαιμητόμος ύφεση και η παραλυτική ανεργία του ενός εκατομμυρίων συμπατριωτών μας σμπαραλιάζει κάθε κοινωνική συνοχή.
Με τη χώρα να σημαδεύεται από την ολέθρια χρεοκοπία και την κοινωνία να κινείται «στο κόκκινο», ίσως αποβεί σωτήριο οι πολίτες να αναλάβουν την ευθύνη. Και με την ψήφο τους και μετά.