Τα βλέπαμε, τα λέγαμε, θρηνούσαμε όταν τα Μεσόγεια με αμπελώνες όσο έφθανε το μάτι, με ελαιώνες, με πατητήρια και κάρα με άλογα στα χωράφια για να μεταφέρουν τα σταφύλια στον τρύγο -τέτοια εποχή- σιγά σιγά εξαφανίζονταν, μπροστά μας. Μαγική εικόνα, που έδινε τη θέση της σε μπουλντόζες, μπετονιέρες, φορτηγά φορτωμένα σίδερα, συνεργεία που σκάβουν, σκάβουν, ανοίγουν τον δρόμο για την πρόοδο που λέγεται «Αττική Οδός» και οδηγεί στο νέο εθνικό αεροδρόμιο, το «Ελευθέριος Βενιζέλος», ενώ ρημάζει σταθερά το πρώην Ανατολικό…
Μόνον ο Υμηττός έμεινε στη θέση του, βουβός παρατηρητής τόσων και τόσων ατασθαλιών. Ακόμη και τα πλούσια χωριά των Μεσογείων, Παιανία, Μαρκόπουλο, Κορωπί, σαν να παραμερίστηκαν, να στριμώχτηκαν, έξω από τον νέο χάρτη.
«Ενα θάμα, μέρες τρεις», ο πρώτος ενθουσιασμός για τη γρήγορη άνετη κίνηση στην ασφαλτοστρωμένη, με τεχνολογία και μελέτη, λεωφόρο «για βαρέα και ελαφρά οχήματα» με διόδια 2,80 ευρώ, φυσικά, άρχισε να ξεφτά, όσο η οικονομική κρίση άφηνε παντού τα σημάδια της. Και να που, δειλά δειλά, τα Μεσόγεια αποφασίζουν να το δουν ρεαλιστικά! «Η ύφεση θέλει προσγείωση», είπαν ορισμένοι που είχαν μετατρέψει τα κτήματά τους σε οικόπεδα. Την ιδέα και την ανέκδοτη χαρακτηριστική φωτογραφία την οφείλουμε στον αναγνώστη και φίλο κ. Δημήτρη Σ. Ταμπάογλου, Κασσιόπης 5, Υμηττός 17237.
Ας δούμε τι μας γράφει για τα πρώτα σημάδια ανάνηψης, τώρα που τα Μεσόγεια πρασινίζουν ξανά…
Αγαπητέ Τήλεφε,
Κάποτε, σε πλακιώτικο ταβερνάκι ή και αλλού, η επιγραφή «Ρετσίνα Μεσογείων» κοντά σε κρασοβάρελα παρέπεμπε σε πάμπολλα καταπράσινα αυτήν την εποχή αμπέλια και περιβόλια σε τούτη την ευλογημένη από τη φύση περιοχή της Αττικής γης… Σήμερα, όπου σε πάρα πολλά μέρη αυτή η περιοχή με την επέκταση της πόλης πολυκατοικήθηκε, κάτι τέτοιο δυστυχώς έχει περιορισθεί δραματικά! Κάποιες κατάφυτες εκτάσεις έδωσαν τη θέση τους σε μοντέρνα κτίσματα για πολυκατοίκηση. Χωράφια έγιναν οικόπεδα!
Μια περιήγηση δείχνει, σε οικόπεδα που δεν πρόλαβαν να κτιστούν, αρδευτικά και πρόχειρους οικίσκους που φιλοξενούσαν πομόνες άντλησης νερού σε εγκατάλειψη, χορταριασμένες αμπολές ποτίσματος… Αλλά ω του θαύματος, ήλθε η οικονομική κρίση, η γενική αλλά και ειδικότερα στην οικοδόμηση, για να καταδείξει την καθολική ισχύ της αρχαίας ρήσης… «ουδέν κακόν αμιγές καλού»! Οπως φαίνεται στη συνημμένη φωτογραφία, σε κάποια οικοπεδοποιημένα πρώην περιβόλια, ανάμεσα σε πολυκατοικίες, εκεί που χθες δημιουργήθηκε ρυμοτομία, επανέρχεται ο άνθρωπος-αγρότης στην από καταβολής κόσμου αποστολή του, και ο τόπος, ωσάν από οικονομία της Φύσης, καταπρασινίζει εκεί ξανά…
Τα πρωινά, στο πάνω μέρος του μπαξέ στήνεται ο πάγκος με την ομπρέλα και οι νοικοκυρές έρχονται για να ψωνίσουν ολόφρεσκα λαχανικά!
Με εκτίμηση
Δημητρης Σ. Ταμπαογλου