Ο Αύγουστος και στις τελευταίες του ημέρες εξακολουθεί να δίνει πικρές ειδήσεις, να σημειώνει απώλειες προσωπικοτήτων όπως είναι ο Λεωνίδας Κύρκος και ο Λυκούργος Καλλέργης που είναι, ήταν, πάνω απ’ όλα, άνθρωποι και ανυποχώρητοι αγωνιστές. Στα δελτία ειδήσεων της τηλεόρασης που, λόγω της καυτής επικαιρότητας οι επικεφαλής της τρόικας -μάλλον συννεφιασμένοι και σκουντούφληδες μας ξανάρθαν- εναλλάσσονται με τους προέδρους τραπεζών που έχουν παίξει μεγάλο ρόλο στην οικονομία της χώρας κι έχουν επίσης, στηρίξει τον πολιτισμό, την τέχνη, τα γράμματα – με σωρεία χορηγιών: Γιάννης Κωστόπουλος Τράπεζα Πίστεως – Alpha Bank, Σπύρος Ι. Λάτσης, Eurobank, με ιδιαίτερο ρόλο επί Νίκου Νανόπουλου στην Παιδεία, με εκπαιδευτικά προγράμματα, υποτροφίες, βραβεύσεις αριστούχων. Τώρα, λόγω της συγχώνευσης, τα πρόσωπα και τα ονόματά τους κυριαρχούν στην επικαιρότητα. Κι εκεί που οι πρόεδροι τραπεζών, όπως ο κ. Γιώργος Προβόπουλος της Τραπέζης της Ελλάδας μιλούν θετικά, ή ο εκπρόσωπος της Ν.Δ. αντιπολιτευτικά, ξαφνικά βγαίνουν στην οθόνη θλιμμένα πρόσωπα των πολιτικών ή τα συλλυπητήρια μηνύματά τους, όπως του Προέδρου της Δημοκρατίας κ. Κάρολου Παπούλια, του πρωθυπουργού κ. Γιώργου Παπανδρέου, του αρχηγού της αξιωματικής αντιπολίτευσης κ. Αντώνη Σαμαρά, του προέδρου της Δημοκρατικής Αριστεράς και διαδόχου του Λεωνίδα Κύρκου κ. Φώτη Κουβέλη, του Αλέξη Τσίπρα, προέδρου του Σύριζα και της γ. γραμματέως του ΚΚΕ κ. Αλέκας Παπαρρήγα που κλείνουν ιστορία και συγκίνηση μέσα σε λίγες γραμμές αποχαιρετισμού… Το ίδιο γίνεται και στην εφημερίδα. Αλλά εδώ υπάρχει περισσότερος χώρος για σκέψη και απολογισμό. Επίσης δεν πιέζει ο χρόνος, όπως στην τηλεόραση και ο αποχαιρετισμός ανθρώπων όπως ο Λεωνίδας Κύρκος – που έφυγε στα 87 του χρόνια ωραίος και γλυκύς ώς το τέλος και ο Λυκούργος Καλλέργης στα 98 του, και οι δύο με ζωηρό πνεύμα και πιστοί στα «πιστεύω» τους, – η «έξοδός» τους βαραίνει κι άλλο το δύσκολο κλίμα των καιρών.
Στα χρόνια της μεταπολίτευσης, τότε που οι πολιτικοί μπορούσαν ακόμη να τρέφουν οράματα και ελπίδες και να μεταδίδουν μηνύματα στήριξης της δημοκρατίας, της δικαιοσύνης, του πολιτισμού, οι δύο αυτοί άνδρες, χάραξαν με τους αγώνες τους και τις δοκιμασίες μέσα από δίκες, φυλακίσεις, εξορίες, κοινούς δρόμους – ο Κύρκος για την Αριστερά, ο Καλλέργης για το ΚΚΕ. Χάρις στο ήθος, στη μόρφωση, στην ανιδιοτέλεια των αγώνων τους κέρδισαν τον σεβασμό και των πολιτικών τους αντιπάλων. Ο Γεώργιος Ράλλης, πρωθυπουργός και βουλευτής Αθηνών όπως ο Λεωνίδας Κύρκος, μιλούσε πάντα με αγάπη γι’ αυτόν. Κι όταν εκείνος έφυγε πρώτος, στα αποκαλυπτήρια της τελετής της προτομής του Γεωργίου Ράλλη, Απρίλης ’77, στην Κέρκυρα ήρθε, στηριγμένος στο μπαστούνι του και στην αγάπη των δικών του φίλων ζωής, ο Λεωνίδας Κύρκος και χαιρέτησε με χειραψία την κ. Λένα Ράλλη. Και η δική του η σύζυγος Καλή, το γένος Σμπαρούνη, υπήρξε ιδανική σύντροφος. Οταν ήταν πρόεδρος της ΕΔΑ και αργότερα του ΚΚΕ Εσ., για την Κυριακάτικη στήλη «Πολιτικό Δελτίο» της «Κ» παίρναμε τηλέφωνο συχνά τους αρχηγούς για ειδήσεις. Σήκωνε το τηλέφωνο η Καλή και αμέσως έδινε το ακουστικό στον Λεωνίδα Κύρκο, κι ας ήταν πολύ πρωί, «γιατί ο Λεωνίδας μιλά με όλους». Ιδρυτικό μέλος του Θεάτρου Τέχνης ο Λυκούργος Καλλέργης, και για 18 χρόνια του Εθνικού Θεάτρου, με τους ρόλους του έκανε ζηλευτή διαδρομή ηθοποιού. Κι ήταν γραφτό, αυτόν τον Αύγουστο του 2011, να σιγήσει η καλλιεργημένη βροντερή, γεμάτη αίσθημα φωνή του Λυκούργου Καλλέργη και μαζί ο ήχος της φυσαρμόνικας του Λεωνίδα Κύρκου. Ισως γιατί η «Καθημερινή» είχε πάντα δημοσιογράφους ανοιχτούς στα οράματα και στα ρεύματα μιας ορθής πολιτικής για τον λαό και τον πολιτισμό στο Αρχείο της οι Φάκελοι και των δύο είχαν πολλές αντιπροσωπευτικές τους φωτογραφίες. Και μία, αυτή που δημοσιεύουμε για να τους φέρει για λίγο κοντά μας που χαμογελούν, ευτυχείς που συναντήθηκαν σε μία καλή στιγμή, σε συναυλία ή παράσταση, κι έσφιξαν τα χέρια τους…