Το τραγουδούσε ο Φρανκ Σινάτρα στα πρώτα του χρόνια. Για μια Irene που μάλλον τον εγκατέλειψε κι εκείνος απαρηγόρητος «άλλοτε ζω στην εξοχή, άλλοτε στην πόλη, κι άλλοτε πάλι μου ‘ρχεται να πέσω στον ωκεανό να πνιγώ. Καληνύχτα, Irene, θα σε δω στα όνειρά μου»… Εάν ζούσε στο Χόμποκεν του Νιου Τζέρσι όπως ο πατέρας που κουβαλά τον μικρό γιο του, περπατώντας στον πλημμυρισμένο δρόμο έξω από το σπίτι του, δεν θα χρειαζόταν να αναζητήσει ωκεανό. Ολη η πόλη πλημμυρισμένη, μόλις έχει περάσει ο τυφώνας «Irene» προξενώντας καταστροφές, δέντρα και σπίτια ξεριζωμένα, κομμένο το ηλεκτρικό, αλλά «είμαστε καλά, πάει, πέρασε η «Irene», τηλεφωνά στους δικούς του. Στους εφιάλτες της η Αμερική θα βλέπει την «Irene»»…
Πέρασε ο «τυφώνας Irene» που πλημμύρισε το Νιου Τζέρσι
34" χρόνος ανάγνωσης