Αντισυγκέντρωση, γιατί όχι;
Κύριε διευθυντά
Εχουμε σκουπίδια. Εχουμε εργατοπατέρες. Εχουμε κυβέρνηση που παραπαίει και αναμασά συνθήματα χωρίς περιεχόμενο και αντιπολίτευση που δεν είναι άξια να πείσει κανένα. Εχουμε αντιπολίτευση που ονειρεύεται εκλογές για να γίνει κυβέρνηση. Εχουμε μεγάλες λαϊκές συγκεντρώσεις που όραμα έχουν, είτε το καταλαβαίνουν είτε όχι, να πάνε τον τόπο στην πτώχευση.
Γιατί να μη γίνει και μία άλλη συγκέντρωση, των «αγανακτισμένων κατά των αγανακτισμένων» που θα βροντοφωνάξει «φτάνει ώς εδώ»; Υπάρχει ένας κόσμος που το όραμά του δεν είναι πιο πολλά επιδόματα και διορισμοί στο Δημόσιο ούτε πώς θα φοροκλέψει. Αυτός ο λαός θέλει να του πουν την αλήθεια. Αυτός ο λαός μπορεί να κάνει θαύματα αν τον εμπιστευθούν και του πουν την αλήθεια, πώς και γιατί φθάσαμε ώς εδώ και τι πρέπει να γίνει. Αυτός ο λαός περιμένει να κυβερνηθεί από ανθρώπους που έχουν ιστορικό αξιοσύνης, μακριά από σωτήρες γαλάζιους, πράσινους, κόκκινους. Αυτός ο λαός είναι άξιος για τις μεγαλύτερες θυσίες, αν του δώσουν όραμα και πιστέψει ότι αυτό είναι το συμφέρον του τόπου και ότι δεν θα τον κοροϊδέψουν μία ακόμη φορά. Δώστε του όραμα και θα μεγαλουργήσει.
Ισως μια «αντισυγκέντρωση» θα ήταν ένα ξεκίνημα.
Ι.Ε Φραγκιαδης / Αθήνα
Τα ανεξήγητα της ζωής
Κύριε διευθυντά
Πρόσφατα παρουσιάστηκε η πιθανότητα, ένα σωματίδιο να «τρέχει» πιο γρήγορα από την ταχύτητα του φωτός. Η θεωρία του μεγαλύτερου ίσως μυαλού της ιστορίας κινδυνεύει με κατάρρευση. Ολα όσα ήταν δεδομένα και λαμβάνονταν υπόψη από τους επιστήμονες και πάνω σε αυτά στηρίζονταν εκατοντάδες χιλιάδες μελέτες, επαναπροσδιορίζονται. Επιπλέον, πολλές περιπτώσεις ετησίως, ανίατων ασθενειών ή ασθενειών με υψηλή θνησιμότητα παίρνουν άλλη τροπή και ως εκ θαύματος θεραπεύονται ή βελτιώνονται θεαματικά. Μήπως η ζωή μας και οι συνέπειες ενεργειών μας δεν είναι τόσο προβλέψιμες; Τα πιο πάνω αναφερθέντα θα ήθελα να γίνουν αντικείμενο προς προβληματισμό και για την Ελλάδα και τους Ελληνες πολίτες. Επί δύο σχεδόν χρόνια, οι πολίτες αυτής της χώρας βομβαρδίζονται από ειδήσεις, εκτιμήσεις, κριτικές, ύβρεις ως προς την αναποτελεσματικότητα της χώρας και των πολιτών της και την αντιπαραγωγικότητα και την αντιαναπτυξιακή της εξέλιξη. Πιθανόν να υπάρχει μεγάλο ποσοστό αλήθειας σε αυτά. Ομως, οι κριτικές και τα σχόλια έχουν και συνέχεια. Η συνέχειά τους είναι οι προβλέψεις και οι απαισιόδοξες εκτιμήσεις που πραγματοποιούν για την περαιτέρω πορεία της χώρας και για το χρονικό διάστημα που πρόκειται να βγει από το τούνελ της ύφεσης.
Υπάρχει ένα δεδομένο όμως που διαφεύγει των εκτιμητών. Αυτό είναι το ανεξήγητο της ανθρώπινης φύσης. Πάνω σε αυτό θα ήθελα να σταθώ και να εκφράσω τη γνώμη-ευχή μου. Ισως οι Ελληνες να έχουν φτάσει κοντά σε ένα επίπεδο αυτογνωσίας, κυρίως λόγω της δυνατότητας της ύφεσης και της πρωτόγνωρης οικονομικής καταστροφής που συντελείται, και να έχουν δημιουργήσει στο μυαλό τους μια υποδομή γνωσιακή, ως προς το πώς θα πρέπει να κινηθούν στη συνέχεια. Ολα τα προηγούμενα χρόνια, συμπεριλαμβανομένων των καλών οικονομικά, αλλά και μέχρι τώρα, οι Ελληνες έδειχναν μια συμπεριφορά όχι αντίστασης, αλλά μη συνεργασίας. Μη συνεργασία με το κράτος, με την εφορία, με τους προμηθευτές τους, με τους πελάτες τους, με όλους γενικά. Ηταν, κατά την άποψή μου, μια λανθασμένη νοοτροπία που είχε περάσει κυρίως λόγω του εγωισμού και του ασταμάτητου αγώνα για προσωπικό όφελος, σε βαθμό τέτοιο που ήταν μεγαλύτερη η δημιουργία εμποδίων από το κέρδος. Η εθνική συσπείρωση που μπορεί να έρθει, και μπορεί να πηγάσει από έναν πολιτικό με όραμα, μπορεί να ανατρέψει, όχι μόνο τις απαισιόδοξες προβλέψεις των εταίρων μας, αλλά μπορεί και πρέπει να ανατρέψει τη διαστρέβλωση της εθνικής ομοψυχίας που συντελείται τόσα χρόνια και την αλλοίωση των πραγματικά σπουδαίων χαρακτηριστικών του Ελληνα. Οταν γίνει αυτό, είμαι πεπεισμένος ότι η Ελλάδα θα τρέξει με ταχύτητα μεγαλύτερη του φωτός! Θα νικήσει τον οικονομικό καρκίνο που την μαστιγώνει.
Και τότε θα γίνει και πάλι ένα θαύμα της φύσης!
Σπυρος Παλαιορουτας / Οικονομολόγος – Σύμβουλος Δημ. Κοινότητας Ψυχικού
Για την έκδοση διαβατηρίων
Κύριε διευθυντά
Σε άρθρα των κυρίων Μάνου και Αθανασόπουλου σχετικά με την έκδοση διαβατηρίου, θα ήθελα να αντιπαραθέσω τη δική μου εμπειρία, που ήταν τελείως διαφορετική.
Στο γραφείο έκδοσης διαβατηρίων Γλυφάδας, όπου το Σάββατο 27/08/2011 υπέβαλα την αίτηση, χωρίς κανένα προηγούμενο ραντεβού, δεν χρειάστηκε να περιμένω καθόλου, δεν μου ζητήθηκε κανένα πιστοποιητικό από αυτά που αναφέρει ο κ. Αθανασόπουλος και η όλη διαδικασία ολοκληρώθηκε σε πέντε λεπτά χωρίς, πιστεύω, να γίνει πλημμελώς. O νεαρός, εξαιρετικά επαγγελματίας, αστυφύλακας έλεγξε, όπως είδα στην οθόνη, τα αρχεία της αστυνομίας σε σχέση με εμένα, συμπλήρωσε την αίτηση και μου την έδωσε για έλεγχο και υπογραφή. Την επόμενη Τετάρτη μέσω Διαδικτύου είδα ότι το διαβατήριό μου ήταν έτοιμο και το Σάββατο 03/09/2011 το παρέλαβα με μια διαδικασία που κράτησε περίπου 2 λεπτά. Το σύστημα δουλεύει τέλεια και η μόνη βελτίωση θα ήταν να εισπράττεται το ποσό από την ίδια την αστυνομία επί τόπου αντί να γίνεται μέσω των παραβόλων. Την ίδια εμπειρία είχα και πριν από πέντε χρόνια στο γραφείο έκδοσης διαβατηρίων Καλλιθέας, άρα δεν πρόκειται για μεμονωμένη εικόνα αλλά για συνολικά καλή δουλειά.
Σε σχέση με το τι συμβαίνει σε άλλες χώρες, νομίζω ότι ο συνήθως προσεκτικός κ. Μάνος δεν είναι καλά ενημερωμένος. Στη Σουηδία, αντίθετα από όσα γράφει για την έκδοση διαβατηρίου, πρέπει να επισκεφθείς το αστυνομικό τμήμα, σύμφωνα με αυτά που αναφέρονται στην ιστοσελίδα της Σουηδικής Αστυνομίας, www.polisen.se. Στην Βρετανία, σύμφωνα με τη σελίδα του αρμόδιου υπουργείου www.homeoffice.gov.uk υπάρχει όντως μια διαδικασία αίτησης μέσω Διαδικτύου, αλλά και εκεί απαιτούνται δύο επισκέψεις σε ειδική θυρίδα των ταχυδρομείων. Επίσης, μια σημαντική λεπτομέρεια που μάλλον αγνοεί ο κ. Μάνος είναι ότι στα βρετανικά διαβατήρια δεν υπάρχουν δακτυλικά αποτυπώματα, τα οποία δεν ξέρω πώς θα μπορούσαν να ληφθούν μέσω Διαδικτύου.
Γεωργιος Στασινοπουλος / Κορωπί
Κριτική Αγγελομάτη στον Στεργιάδη
Κύριε διευθυντά
Με ενδιαφέρον διάβασα τις επιστολές των κ. Κωνσταντάρα και Καρέλλη για τη φυγή του Υπάτου Αρμοστή Αριστείδη Στεργιάδη από τη Σμύρνη, την οποία ο πρώτος επιστολογράφος χαρακτηρίζει «ντροπιαστική», ενώ ο δεύτερος την δικαιολογεί παραθέτοντας σχετικό άρθρο τού εκ μητρός παππού μου Χρήστου Αγγελομάτη στη «Νέα Εστία». Στο μνημειώδες έργο του «Χρονικόν της Μεγάλης Τραγωδίας», ο Χρήστος Αγγελομάτης στέκεται κριτικά στην έλλειψη ενεργού ενδιαφέροντος του Στεργιάδη για την τύχη του άμαχου πληθυσμού της Σμύρνης -και όχι στο γεγονός της φυγής του- γράφοντας χαρακτηριστικά ότι «…το μόνον το οποίον ενδιέφερε τον μοιραίον αυτόν άνθρωπον, ήτο η ομαλή και ακίνδυνος αναχώρησις των δημοσίων υπαλλήλων και η περισυλλογή των αρχείων». O Χρήστος Αγγελομάτης στο εν λόγω βιβλίο του αναγνωρίζει ότι ο Στεργιάδης έκανε «τίμια διαχείριση του δημοσίου χρήματος», αλλά τον επικρίνει έντονα για τον τρόπο με τον οποίο άσκησε συνολικά τα καθήκοντά του με πολλά στοιχεία και παραδείγματα.
Γιωργος Αθ. Τσουτσος / Πολ. Επιστήμων / Κηφισιά
Πολύτιμοι άνθρωποι
Κύριε διευθυντά
Με το τελευταίο άρθρο σας «Πολύτιμοι άνθρωποι», προσπαθήσατε να «στρογγυλέψετε» το πρόβλημα που αντιμετωπίζει σήμερα η χώρα και να «χαϊδέψετε αυτιά» χωρίς να τα έχετε ανάγκη. Συνοπτικά:
1. Οταν το 1964 η τότε κυβέρνηση ψήφισε το νόμο περί 35ετίας αντικατέστησα ένα δάσκαλο με 45 χρόνια υπηρεσίας και 65 ετών, και δεν ήταν ο έμπειρος και καλύτερος. Ενα «κουρασμένο παλικάρι», άπραγο, που περίμεναν να το διώξουν. Τέτοιοι θα είναι και όλοι οι «έμπειροι».
2. Οι αστυνομικοί στη μεγάλη τους πλειοψηφία δεν κάνουν αστυνόμευση. Παραμένουν έγκλειστοι εντός των αστ. τμημάτων και εξέρχονται μόνον όταν δεχτούν σοβαρό τηλεφώνημα. Συνταξιοδοτούνται στα 25 χρόνια υπηρεσίας, κάνουν δεύτερη δουλειά εις βάρος των ανέργων. Παραλείπω τις έκνομες πράξεις αστυνομικών, που μέρα με τη μέρα αυξάνονται
3. O κλάδος των ιατρών με τους μεγαλύτερους φοροφυγάδες, φακελάκηδες, εφημερεύοντες από το σπίτι. Γνωστές οι αδικαιολόγητες σπατάλες στο ΕΣΥ. Ως πρόεδροι επιτροπών γέμισαν την Ελλάδα με «μαϊμούδες» αναπηρικές συντάξεις, ενδίδοντες στα κελεύσματα των εκάστοτε ισχυρών.
Αυτοί λοιπόν, κ. διευθυντά, είναι οι «Πολύτιμοι άνθρωποι», στους οποίους το κράτος πρέπει να ρίξει στοργική τη ματιά του;
Προκαλέσατε με αυτό το άρθρο σας, κ. Παπαχελά. Εμείς πιστεύουμε ότι η σήψη έχει διαβρώσει εντελώς τον κοινωνικό κορμό χωρίς εξαιρέσεις τάξεων. Τέλος. Είμαι 73 χρόνων συνταξιούχος δάσκαλος, με τρία μεγάλα παιδιά: δικηγόρο, πολιτικό μηχανικό, ψυχολόγο και γαμπρό γιατρό στο ΕΣΥ.
Στρατης Δελογκος / Μυτιλήνη