Ακόμη και στην Ελλάδα, όπου ο δημόσιος και μεγάλο μέρος του ιδιωτικού διαλόγου διεξάγεται εκτός πραγματικότητας, η αναφορά στα αληθινά στοιχεία είναι χρήσιμη, έστω και αν έρχεται με καθυστέρηση. Οχι γιατί τα προσέχουν στη συντριπτική πλειοψηφία τους εκείνοι που μετέχουν και προβάλλουν συχνά με πάθος τις θέσεις τους. Εχουν όμως σημασία για τους λίγους που επιμένουν να ψάχνουν για την αλήθεια και δεν θέλουν να παρασύρονται δίχως δεύτερη σκέψη από εκείνους (πολιτικούς, δημοσιογράφους και διάφορους αυτόκλητους ή καλεσμένους αναλυτές που εμφανίζονται σε μίντια και μπλογκ) που επιδίδονται συστηματικά στο ευγενές άθλημα του άκρατου λαϊκισμού.
Πριν από δύο εβδομάδες περίπου, η «Καθημερινή» δημοσίευσε κάποια άκρως διαφωτιστικά στατιστικά στοιχεία που προέκυψαν από τις δηλώσεις των φορολογουμένων για τα εισοδήματα του σωτηρίου έτους 2009. Το 2009 η Ελλάδα βρισκόταν ήδη σε ύφεση, αλλά ελάχιστοι το καταλάβαιναν τότε, αυτοί που το γνώριζαν το έκρυβαν και η ελληνική κοινωνία ζούσε αμέριμνη με δανεικά χρήματα. Η χώρα βρισκόταν σε ύφεση από το 2008 (-0,3% συρρικνώθηκε το ΑΕΠ) και το 2009 η ύφεση χτύπησε το -3,2%, γεγονός που αποκρύπτουν σήμερα οι κραυγαλέοι λαϊκιστές που αποπροσανατολίζουν τον κόσμο από τα ραδιόφωνα, τις τηλεοράσεις ή το βήμα της Βουλής.
Στα μέσα του 2009, επίσης, οι αρμόδιοι οικονομολόγοι του ΔΝΤ συνέταξαν μία έκθεση στην οποία επεσήμαιναν ότι η οικονομική κατάσταση στην Ελλάδα βγαίνει εκτός ελέγχου και η χώρα οδεύει προς πτώχευση. Την έκθεση αυτή το ΔΝΤ την «κατάπιε» γιατί διαμαρτυρήθηκε η ελληνική κυβέρνηση και ο τότε πρόεδρος της ΕΚΤ Ζαν Κλοντ Τρισέ απέκλειε κάθε σκέψη χρεοκοπίας χώρας-μέλους της Ευρωζώνης. Την αποκάλυψη την έκανε στις 7 Νοεμβρίου σε πρωτοσέλιδο δημοσίευμά της η «Ιντερνάσιοναλ Χέραλντ Τρίμπιουν», που σημαίνει ότι η κατάσταση της ελληνικής οικονομίας ήταν γνωστή. Την ίδια εποχή ο Γιουνκέρ έστειλε σήμα κινδύνου με επιστολή προς την ελληνική κυβέρνηση.
Ωστόσο, το 2009, δεύτερο έτος ύφεσης και προειδοποιήσεων για την πορεία της ελληνικής οικονομίας, 512.275 Ελληνες φορολογούμενοι αγόρασαν αυτοκίνητο ή μηχανή και οι 118.699 ακίνητο. Ενδεχομένως, οι αριθμοί αυτοί να μην περιλαμβάνουν τους πολίτες που λειτουργούσαν αποκλειστικά στο πλαίσιο της μαύρης οικονομίας και δεν υπήρχαν στους καταλόγους της εφορίας. Από το συγκεκριμένο στοιχείο και μόνο γίνεται φανερό ότι ενώ η χώρα βούλιαζε, οι Ελληνες ευημερούσαν, αν και το 70% των 8.451.733 φορολογουμένων δήλωνε εισόδημα κάτω από 12.000 ευρώ τον χρόνο, που ήταν το αφορολόγητο όριο εκείνη την εποχή, αλλά πάνω από το 50% διέθεταν αυτοκίνητο. Δείγματα εκτεταμένης φοροδιαφυγής…
Υπάρχουν όμως και άλλες αποδείξεις που οδηγούν στο συμπέρασμα ότι το καράβι αρμένιζε στραβά και θα έπεφτε οπωσδήποτε στα βράχια. Στο σύνολο των φορολογουμένων εκείνου του έτους, τα 2.342.865 (36%!) ήταν συνταξιούχοι, τα 3.058.590 μισθωτοί και σχεδόν άλλοι τόσοι οι αυτοαπασχολούμενοι από τους οποίους προέρχεται το μεγαλύτερο μέρος της φοροδιαφυγής. Είναι ωστόσο φανερό ότι ένα τόσο υψηλό ποσοστό συνταξιούχων δεν μπορούσαν να το αντέξουν τα ασφαλιστικά Ταμεία. Ανεξήγητο επίσης είναι το γεγονός ότι σε μία χώρα όπου η ιδιοκατοίκηση φτάνει ή ξεπερνάει το 80%, τα στοιχεία έδειξαν μόνο τέσσερις στους δέκα να μένουν σε δικό τους σπίτι και μόνο 910.470 άτομα να καταβάλλουν ενοίκιο κύριας κατοικίας. Οι υπόλοιποι δηλαδή πού ζουν;
Τα παραπάνω αναφέρονται ενδεικτικά για να θυμίσουν πώς και γιατί φτάσαμε στην κρίση και ταυτόχρονα ότι η Ελλάδα δεν μπήκε σε αυτήν με την ένταξή της στον μηχανισμό στήριξης και το Μνημόνιο, αλλά πιο πριν. Τώρα βέβαια έχει να αντιμετωπίσει και την κρίση της Ευρωζώνης, που όμως η λογική λέει ότι δεν θα οδηγήσει στη διάλυσή της. Τα συμφέροντα είναι τεράστια και η κατάρρευση του ευρώ δεν ωφελεί κανέναν. Πιθανώς όμως να οδηγήσει σε σταδιακή αλλαγή πολιτικής για να αντιμετωπιστούν η ύφεση και η ανεργία. Κάτι τέτοιο θα προσέφερε ανακούφιση στην Ελλάδα και τους πολίτες της, αρκεί να παραμείνει στην Ευρωζώνη. Και για να παραμείνει στην Ευρωζώνη πρέπει οπωσδήποτε να εξορθολογίσει το σύστημα σε όλες τις μορφές του.