THE WALL STREET JΟURΝΑL
Αντιθέσεις ανεργίας
Παρά τις εξαγγελίες για εκκίνηση της ανάπτυξης χάρη στην πράσινη οικονομία που περιείχε η τριμηνιαία έκθεση της Κομισιόν, τα νέα από τη Γερμανία δεν είναι ενθαρρυντικά, όπως έδειξε και η πτώχευση της Q-Cells, κατασκευάστριας ηλιακών συσσωρευτών. Με λύσεις σαν και αυτές, δεν είναι να απορεί κανείς που το ποσοστό ανεργίας στην Ευρωζώνη έφθασε το 10,2%, με προοπτική να φθάσει το 11% μέχρι τα τέλη του έτους. Τα στοιχεία καταδεικνύουν ένα επίπεδο στασιμότητας, που μόνο οι Βρυξέλλες θα μπορούσαν να φαντασθούν ότι αντιμετωπίζεται με ανεμόμυλους, ηλιακά κάτοπτρα και φόρους άνθρακα. Οι κεϊνσιανοί μας φίλοι εκτιμούν ότι η ανεργία στην Ε.Ε. μπορεί να αντιμετωπισθεί με αυξημένες κρατικές δαπάνες. Η Αυστρία και η Ολλανδία, οι χώρες της Ε.Ε. με τα χαμηλότερα ποσοστά ανέργων, όμως, διακρίθηκαν από το 2008 ως φάροι δημοσιονομικής πειθαρχίας και περικοπής δαπανών. Αντίθετα, τα υψηλότερα ποσοστά ανεργίας καταγράφονται σε Ελλάδα και Ισπανία, χώρες με τα περισσότερα κλειστά επαγγέλματα και τις πιο άκαμπτες αγορές εργασίας. Κάθε ελεύθερη οικονομία είναι ικανή να πατάξει την ανεργία όσο το κράτος δεν αναμειγνύεται ενεργά.
ΤΗΕ NEW YORK ΤΙΜΕS
Χαμένη θυσία
Η μάχη μεταξύ της Ελλάδας και των αρπακτικών πρόκειται να αρχίσει. Με νωπή ακόμη τη συμφωνία για τη μεγαλύτερη αναδιάρθρωση χρέους στην ιστορία, η ελληνική κυβέρνηση ετοιμάζεται να αντιμετωπίσει μια μικρή εύπορη ομάδα επενδυτών, οι οποίοι αρνούνται να ανταλλάξουν τα ομόλογά τους και να υποστούν απώλεια κατά 75%. Αυτοί οι επενδυτές, οι οποίοι προφανώς αντιπροσωπεύουν το 2 έως 3% του χρέους που βρίσκεται στα χέρια ιδιωτών, στοιχηματίζουν ότι η Αθήνα και οι Ευρωπαίοι υποστηρικτές της -σε αντίθεση με τις δημόσιες διακηρύξεις τους- θα προτιμήσουν να τους επιστρέψουν τα ποσά, παρά να τους αφήσουν απλήρωτους. Και αυτό, λένε οι αναλυτές, θα δημιουργούσε επικίνδυνο προηγούμενο, εξοργίζοντας όχι μόνο εκείνους τους επενδυτές οι οποίοι υπέστησαν μεγάλες απώλειες τον περασμένο μήνα, αλλά ανοίγοντας και την προοπτική μιας Ευρώπης έτοιμης να συνάψει συμφωνίες με hedge funds που κρατούν επισφαλή κρατικά ομόλογα. Εάν η Ελλάδα και οι δανειστές της υποκύψουν, θα ακυρώσουν τη θυσία των επενδυτών που δέχθηκαν τη συμφωνία και θα ενθαρρύνουν άλλα αρπακτικά.
ΤΗΕ DAILY ΤΕLΕGRΑΡΗ
Σενάρια διάλυσης
Η διάλυση της Ευρωζώνης θα σημάνει την κατάρρευση του ευρωπαϊκού τραπεζικού συστήματος, βυθίζοντας τον πλανήτη σε πλήρη ύφεση. Αυτός είναι ο «κοινός» εφιάλτης των υποψηφίων για το βραβείο οικονομικών Γούλφσον. Η κατάρρευση της τράπεζας Lehman Brothers έδειξε ότι οι αρχές πρέπει εκ των προτέρων να διαθέτουν σχέδιο έκτακτης ανάγκης προκειμένου να ανακοπεί άμεσα η ενδεχόμενη κατάρρευση του χρηματοπιστωτικού συστήματος. Ο Νιλ Ρέκορντ, ένας εκ των πέντε διεκδικητών του βραβείου, πιστεύει ότι έξοδος μεμονωμένων κρατών από την Ευρωζώνη -ένα κάθε φορά- αποτελεί συνταγή διαιώνισης της κρίσης. Αντίθετα, πρέπει να συσταθεί μια μυστική γερμανική ομάδα κρούσης, με παρουσία Γάλλων, που θα χειριστεί εν κρυπτώ το θέμα. Η ΕΚΤ και η Κομισιόν δεν πρέπει να γνωρίζουν τίποτα, διότι δεν μπορούν να σχεδιάσουν τον θάνατο του δικού τους «μεγαλεπήβολου προγράμματος». Η «βόμβα» πρέπει να πέσει επί των ευρωπαϊκών κυβερνήσεων Σάββατο. Αυθημερόν θα επιστρέψουν στα εθνικά νομίσματα, η ΕΚΤ θα καταργηθεί και η εξουσία θα επιστρέψει στις κεντρικές τράπεζες κάθε πρωτεύουσας.
ΕL ΡΑΙS
Η γραμμή της ανάπτυξης
Οι λεπτομέρειες του προϋπολογισμού της Ισπανίας για το 2012 επιβεβαιώνουν τη θέληση της κυβέρνησης να επικεντρώσει την οικονομική της πολιτική αποκλειστικώς στην εκπλήρωση του όρου για περιορισμό του ελλείμματος στο 5,3% του ΑΕΠ, τον οποίο έχει θέσει η Ευρώπη, και να ξεχάσει καθε προσπάθεια για ανόρθωση της οικονομίας. Ο προϋπολογισμός είναι καταθλιπτικός. Επιβεβαιώνει επίσης ότι οι κυβερνήσεις τείνουν να πραγματοποιούν περικοπές χωρίς ιδιαίτερη λεπτότητα, είτε γιατί δεν ξέρουν είτε γιατί δεν μπορούν να κάνουν διαφορετικά. Ο πρωθυπουργός Ραχόι παρουσίασε τις περικοπές στον προϋπολογισμό με όρους τελεσίγραφου. «Η προσαρμογή είναι ο μόνος δρόμος για να αποφύγουμε την παρέμβαση». Ο Ραχόι φοβάται μια παρέμβαση όπως αυτές που έζησαν η Ελλάδα, η Ιρλανδία και η Πορτογαλία. Ωστόσο θα πρέπει να προειδοποιήσει τους πολίτες, δεδομένης της περίπλοκης κατάστασης της παγκόσμιας οικονομίας, ότι η δημοσιονομική αυστηρότητα δεν είναι αρκετή για να αποφευχθεί μια τέτοιου τύπου παρέμβαση. Η γραμμή που χωρίζει την πολιτική της λιτότητας από την παρέμβαση ονομάζεται ικανότητα οικονομικής ανάπτυξης.