Πραγματικά απογοητευτικός είναι ο απολογισμός της έως τώρα, μικρής, θητείας του υπουργού Παιδείας Γ. Μπαμπινιώτη. Ο πανεπιστημιακός θέλησε να δώσει το στίγμα του στα εκπαιδευτικά ζητήματα της χώρας, ωσάν να ήταν έτοιμος από καιρό για να αναλάβει τον συγκεκριμένο υπουργικό θώκο. Ομως, η σπουδή του τον οδήγησε σε συνεχείς αστοχίες, η μεγαλύτερη των οποίων ήταν η πρόθεσή του να «ξηλώσει» ένα σημαντικό επίτευγμα της μετα-τρόικας πολιτικής εποχής: τον νόμο για τα ΑΕΙ που ψηφίστηκε με διευρυμένη συναίνεση (250 βουλευτές επί 300) από το Κοινοβούλιο τον περασμένο Αύγουστο. Συναίνεση, η επίτευξη της οποίας αποτελεί ένα ύψιστο αίτημα ως προς τη λήψη πολιτικών αποφάσεων, που θα οδηγήσουν την Ελλάδα σε νέα εποχή, έξω από το τούνελ της πολύπλευρης κρίσης.
Ο κ. Μπαμπινιώτης οδηγήθηκε ακόμη και σε κινήσεις που έρχονταν σε αντίθεση με ξεκάθαρες θέσεις των πολιτικών αρχηγών οι οποίοι στηρίζουν την παρούσα κυβέρνηση. Ενδεικτικά, η πρώτη του απόφαση ήταν να προωθήσει βιαστικά αλλαγές στη δομή του λυκείου και στο σύστημα εισαγωγής στα πανεπιστήμια και ΤΕΙ, παρότι είχε ξεκαθαριστεί από την πλευρά της Ν.Δ. ότι δεν θα προχωρήσει κάποιο νομοσχέδιο το οποίο δεν σχετίζεται με τις υποχρεώσεις της χώρας, που προκύπτουν από τη δανειακή σύμβαση. Το μπλόκο στα σχέδια Μπαμπινιώτη μπορεί να μετέδωσε στην κοινή γνώμη το μήνυμα, όμως εκείνος δεν θέλησε να το λάβει.
Η συνέχεια των κινήσεών του ήταν ακόμη πιο απογοητευτική, καθώς δημιούργησε την εντύπωση ότι δεν τηρεί ούτε τα προσχήματα. Από τις εκκρεμότητες του υπουργείου ανέσυρε μία ρύθμιση η οποία απελευθερώνει, σύμφωνα τουλάχιστον με τους συνδικαλιστές του κλάδου, τις απολύσεις των εκπαιδευτικών στα ιδιωτικά σχολεία. Η ρύθμιση είχε λάβει αρνητική γνωμοδότηση του Νομικού Συμβουλίου του Κράτους. Ομως ακόμη κι αν κάποιος έχει σοβαρά επιχειρήματα υπέρ της ορθότητάς της, το ότι ο κ. Μπαμπινιώτης βρίσκεται για πολλά χρόνια στην ηγεσία ιδιωτικών σχολείων καθιστά την απόφασή του ευάλωτη στην κριτική ότι εξυπηρετεί την κάστα του. Δεν γνωρίζει ο κ. Μπαμπινιώτης τη ρήση για τον Καίσαρα και τη σύζυγό του;
Κορωνίδα των αστοχιών του κ. Μπαμπινιώτη ήταν η προσπάθεια να ανατρέψει τη βασική ρύθμιση του νέου νόμου για τα ΑΕΙ, αποσυνδέοντας τη χρηματοδότηση των ιδρυμάτων από την υποχρέωσή τους να εκλέξουν νέες διοικήσεις εφαρμόζοντας τον νόμο. Πάλι, με διάφορα τερτίπια, έδειξε ότι προσπαθεί να εξυπηρετήσει την κάστα του, ακυρώνοντας στην ουσία τη βούληση του Κοινοβουλίου αλλά και τις προσπάθειες υπέρ της εφαρμογής του νόμου, που είχε επιχειρήσει έως τότε η πρώην ηγεσία του υπουργείου Παιδείας. Μήπως ο κ. Μπαμπινιώτης, που βρέθηκε στην κυβέρνηση από μια καραμπόλα λόγω της αποχώρησης του Χρήστου Παπουτσή, θεώρησε ότι απέτυχαν η Αννα Διαμαντοπούλου και ο Κ. Αρβανιτόπουλος και ο ίδιος ήλθε ως «σωτήρας»; Διόλου απίθανο, αφού, λίγες ημέρες μετά την ορκωμοσία του, έσπευσε να προτείνει την τοποθέτηση τεχνοκρατών σε κρίσιμα υπουργικά πόστα. Μόνο που ο ίδιος απέδειξε ότι λειτουργεί ως πολιτικός παλαιάς κοπής, σίγουρα μια εξαίρεση στη δοκιμασμένη διεθνώς πρακτική των τεχνοκρατών σε καίριες θέσεις διακυβέρνησης.