«Η μεγάλη απόφαση»
Κύριε διευθυντά
Στις προσεχείς εκλογές έχουμε: Το ΚΚΕ ζητεί ισχυρή υπερψήφιση όχι για να κυβερνήσει, αλλά για να κατεδαφίσει τις δομές της οικονομίας που μας οδήγησαν στην ευημερία και στην Ευρώπη. Δεν εξηγεί πώς ένα εκατομμύριο μετανάστες συνωστίζονται σήμερα στην Ελλάδα από τους «παράδεισους» που υπόσχεται.
Ο ΣΥΡΙΖΑ επιθυμεί Ε.Ε. και ευρώ, υπόσχεται παροχές αλλά αρνείται να ικανοποιήσει τους πιστωτές με τα χρήματα των οποίων γίνονταν οι παροχές. Αυτό θα γίνει αν γυρίσει στη δραχμή, υποτιμημένη κατά 50% τουλάχιστον, και με έναν αχαλίνωτο πληθωρισμό να μοιράζει στους Ελληνες κατοχικά χαρτονομίσματα.
Η εκ του «χάους» κατά τη μυθολογία μας αναδυθείσα ΔΗΜΑΡ επιθυμεί Ε.Ε. και ευρώ, αλλά όχι δυσάρεστα μέτρα ανόρθωσης της οικονομίας. Για τα περί ανάπτυξης που ανέξοδα επαναλαμβάνει, πρέπει η Ε.Ε. να χορηγήσει πόρους στην Ελλάδα για να πληρώσει τους Ελληνες πιστωτές της και να προωθήσει τις κρατικές επενδύσεις. Αυτό θα γίνει αν ανταποκριθούμε στις υποχρεώσεις μας, τις οποίες δεν αποδέχεται.
Οι Ανεξάρτητοι Ελληνες, δέκα τον αριθμό, αποτίναξαν τη «σκλαβιά» του κόμματός τους και θα μας βοηθήσουν να αποτινάξουμε και τη δική μας σκλαβιά. Τους ευχαριστούμε. Κι αυτοί, με οικονομικό πρόγραμμα «μπαξέ», θέλουν Ε.Ε. και ευρώ αλλά, ως γνήσιοι Ελληναράδες, θα… απαιτήσουν από την κ. Μέρκελ, εδώ και τώρα, χρήματα τα οποία η αξιοπρέπειά μας δεν μας επιτρέπει να επιστρέψουμε. Εκεί συναντούν και την οικονομική αερολογία ΣΥΡΙΖΑ, με τον οποίο συζητούν για συνεργασία, και το Αρμα Πολιτών, που αποκαλεί όσους ψήφισαν τα Μνημόνια, για να μη χρεοκοπήσουμε, προδότες… Αυτό και αν δεν είναι Τragic!
Ακολουθεί ο ΛΑΟΣ με τις αλλοπρόσαλλες πιρουέτες του αρχηγού του και η «Σκοτεινή»… Αυγή της ντροπής.
Ερχόμαστε τώρα στο ΠΑΣΟΚ και τη Νέα Δημοκρατία. Το ΠΑΣΟΚ, ξεκινώντας από τον ιδρυτή του με το «Τσοβόλα, δώσ’ τα όλα» και φθάνοντας στον κατεδαφιστή του με το «Λεφτά υπάρχουν», έβαλε στο «σπίτι μας», την Ελλάδα, φωτιά, αθέατη στην αρχή. Σήμερα, αν δεν τη σβήσουμε, θα μας καταπιεί όλους. Η Νέα Δημοκρατία συμπλήρωσε το έργο με τον πρώτο Κωνσταντίνο Μ. και δυστυχώς και τον δεύτερο Κωνσταντίνο Κ., παρά το δημιουργικό DNA του τελευταίου. Ομως, τώρα, η Ελλάδα πρέπει να σωθεί παρά τον δικαιολογημένο θυμό που αισθάνονται για τους δύο «εμπρηστές» οι πολίτες, πολλοί από τους οποίους δεν είναι άμοιροι ευθυνών για τη σημερινή κατάσταση.
Το δίλημμα είναι εάν ο θυμός μας και η επιθυμία για εκδίκηση θα μας οδηγήσουν σε μια πολιτική και οικονομική αυτοχειρία όπως το 1922 ή εάν όλοι μαζί, θύτες και θύματα, θα σώσουμε το φλεγόμενο σπίτι μας, αφήνοντας για αργότερα τις δίκαιες τιμωρίες. Η χώρα πρέπει να κυβερνηθεί.
Στις λίγες ημέρες που μας μένουν ώς τις εκλογές, ας συλλογισθούμε όλοι ψύχραιμα την απόφασή μας.
Αλικη Παπαθανασιου-Δροση – Αχαρναί
Τα αναχώματα του δικομματισμού
Κύριε διευθυντά
Ενα βήμα πριν από τις εκλογές, όσο οι δημοσκοπήσεις αποκαλύπτουν την αποδυνάμωση του δικομματισμού τόσο οι πιέσεις των δύο κομμάτων εξουσίας προς το εκλογικό σώμα εντείνονται. Με τον κίνδυνο της ακυβερνησίας απείλησε σε συνέντευξή του ο κ. Βενιζέλος, ενώ ο κ. Σαμαράς θεωρεί την αυτοδυναμία μόνη διέξοδο από την κρίση και απειλεί με επανάληψη των εκλογών αν αυτή δεν επιτευχθεί. «Ευρώπη ή χάος», διερωτάται ο ΣΕΒ, ενώ «σενάρια χάους» προβάλλει ο αστικός Τύπος. Η πολυδιάσπαση του πολιτικού χώρου και η αλματώδης άνοδος των ποσοστών των κομμάτων της Αριστεράς δημιουργούν για πρώτη φορά το ενδεχόμενο αδυναμίας διακυβέρνησης της χώρας από τα δύο κόμματα εξουσίας ακόμα και στο πλαίσιο κυβερνητικής συνεργασίας τους. Γι’ αυτό βομβαρδίζουν με κάθε τρόπο και κάθε μέσον το εκλογικό σώμα με σενάρια ακυβερνησίας και χάους ώστε να περισώσουν στον μέγιστο δυνατό βαθμό τη συσπείρωση των παλαιών ψηφοφόρων τους.
Ομως, η σύμπραξή τους στην κυβέρνηση Παπαδήμου απέδειξε ότι ακόμη και στο πλαίσιο κυβερνητικής συνεργασίας τους είναι αδύνατο να διαχειριστούν από κοινού τα προβλήματα της χώρας προτάσσοντας την κοινωνική τους διάσταση. Το δεύτερο Μνημόνιο αποσαφήνισε τον πραγματικό ρόλο των δύο κομμάτων ακόμη και σε συνθήκες κρίσης. Πώς θα υπερβούν αυτές τις δεσμεύσεις τους μετεκλογικά; Μπορούν; Μπορούν να υπερβούν τον ταξικό τους χαρακτήρα;
Μάλιστα, στην προσπάθειά τους να διασώσουν τον δικομματισμό και το πολιτικό σύστημα που τον συντηρεί ακολουθούν εν μέσω της κρίσης πολιτική με την οποία διχάζουν τον λαό. Ενώ αφορίζουν τον δημόσιο τομέα και τους υπαλλήλους του, τον οποίο οι ίδιοι διαμόρφωσαν αριθμητικά και λειτουργικά μέσα από τις πελατειακές σχέσεις, στην πράξη έχουν στοχοποιήσει και ισοπεδώνουν τον ιδιωτικό τομέα για να διαμορφώσουν συνθήκες καμένης γης στις εργασιακές σχέσεις και έναν τεράστιο εφεδρικό στρατό ανέργων προς όφελος των «επενδυτών».
Δημητρης Μακροδημοπουλος – Αλεξ/πολη
Δημοκρατία Ι.Χ.
Κύριε διευθυντά
«Κάθε χώρα έχει την κυβέρνηση που της αξίζει», είπε ο Joseph De Maistre. Εγώ θα προσθέσω ότι αυτό ισχύει περισσότερο όταν το πολίτευμα είναι δημοκρατικό. Και αυτό διότι δίδεται η ευκαιρία στους πολίτες με την ψήφο τους να εκλέγουν τους συμπολίτες τους που θα τους κυβερνήσουν. Επίσης όταν δεν κυβερνούν καλά μπορούμε να τους αντικαταστήσουμε με τις εκλογές. Νομίζω ότι αυτό ισχύει και τα πράγματα πηγαίνουν πολύ καλά όταν όλοι μας αγαπάμε τη Δημοκρατία δημοσίας χρήσης και όχι την I.X., ιδιωτικής χρήσης Δημοκρατία!
Δυστυχώς, εμείς τους κυβερνώντας μας τους θέλουμε να είναι I.X. και όταν δεν μας εξυπηρετούν, ακόμα και στα παράλογα αιτήματά μας αν ήταν δυνατόν, θα τους ψήναμε χωρίς ντροπή και συναίσθηση. Εμείς είμαστε υπεύθυνοι για τη συμπεριφορά τους και εμείς τους κάνουμε ψεύτες, χωρίς να αναλαμβάνουμε το μέρος της ευθύνης μας.
Αλλο τεράστιο ελάττωμά μας είναι ότι πιστεύουμε πως γνωρίζουμε τα πάντα, για όλα έχουμε γνώμη και η κριτική μας είναι συχνά απαράδεκτη. Συμβολικά μιλώ, ότι ανάλογα με το ύψος μας είναι και το πεδίον οράσεώς μας.
Και διερωτώμαι τι Δημοκρατία είναι αυτή όταν κάθε νοήμων ή ανόητος κάνει ό,τι του καπνίσει παραβιάζοντας και των συμπολιτών του τη γνώμη που μπορεί να μην έχουν παράπονα από τους βουλευτές που ψήφισαν ή ακόμα και τους τοπικούς άρχοντες, χρησιμοποιώντας μάλιστα και το σύνθημα όλοι ίδιοι είναι, ακόμα και όσοι για πρώτη φορά μπήκαν στη Βουλή, πότε πρόλαβαν να γίνουν όλοι ίδιοι!
Το ότι πήραν τα μυαλά μας αέρα αποδεικνύεται ακόμα και από το καινούργιο φαινόμενο του πολυκομματισμού. Σε κανένα άλλο κράτος, απ’ ό,τι γνωρίζω, με τόσο λίγο πληθυσμό δεν υπάρχουν τόσα κόμματα και μάλιστα στην κατάσταση που βρίσκεται η χώρα μας.
Η μεγαλύτερη χαζομάρα μας είναι ότι εύκολα παρασυρόμαστε από άτομα τα οποία κατείχαν μεγάλες και υπεύθυνες θέσεις στα κόμματα που κυβέρνησαν και έχουν τεράστια ευθύνη για όσα συνέβησαν στον τόπο μας, τώρα δήθεν ξύπνησαν αποσκιρτούν μαζί με άλλους επίσης ομοίους τους, παρουσιάζονται ως παρθένοι και άμωμοι και ζητούν την ψήφο μας την οποία ασφαλώς με το μυαλό που κουβαλάμε θα τους τη δώσουν πολλοί συμπολίτες μας. Το χειρότερο είναι ότι πλαισιώνουν τα κόμματά τους με άτομα τελείως άγνωστα που για πρώτη φορά ακούμε τα ονόματά τους και πρέπει να εμπιστευθούμε τα όσα πολλά και συχνά παράλογα γράφουν στο βιογραφικό, χωρίς καμιά εμπειρία σχετική με τις υποχρεώσεις που καλούνται να αναλάβουν. Πώς λοιπόν θα γίνει η επιλογή και τι να περιμένει κανείς από ανθρώπους που από απόψεως πολιτικής δεν γνωρίζουν ούτε το ότι «δύο και δύο κάνουν τέσσερα».
Αυτά έχω να πω από σεβασμό και αγάπη στους συμπολίτες μου και πολλή αγάπη και πόνο για την Ελλάδα μας.
Κωστας Γ. Μπουκας – τέως επιθεωρητής εκπαίδευσης
Απάντηση
Κύριε διευθυντά
Με λύπη ανέγνωσα τη χθεσινή, έμπλεη ψευδών και ανακριβειών, επιστολή της κ. Μυρσίνης Χατζηδάκη. Δεν επιθυμώ να σας κουράσω με λεπτομέρειες, οι οποίες αποτελούν μέρος μιας καθαρά αστικής διαφοράς, η οποία θα κριθεί από τα δικαστήρια. Απλώς σας αναφέρω τα κάτωθι προς αποκατάσταση της αλήθειας:
Η εν λόγω διαφορά αφορά αποκλειστικά και μόνο την ηλικιωμένη μητέρα μου Αργυρή Πολυχρόνη και τη μίσθωση από αυτήν ενός διαμερίσματος ιδιοκτησίας της κ. Μυρσίνη Χατζηδάκη. Ουδέποτε συμβλήθηκα με την κ. Χατζηδάκη.
Η μητέρα μου Αργυρή Πολυχρόνη έχει καταβάλει διάφορα ποσά (έκτακτο τέλος ακινήτου κ.τ.λ.), τα οποία η ιδιοκτήτρια αρνείται να αφαιρέσει από τα μισθώματα, παρά το γεγονός ότι υποχρεούται εκ του νόμου να πράξει τούτο. Η τελευταία έχει δε προβεί στην εξασφάλιση της είσπραξης του οφειλόμενου ποσού, προβαίνοντας στην κατάσχεση του ισόποσου από τη σύνταξη της μητέρας μου.
Η κ. Χατζηδάκη προσπάθησε επανειλημμένως να εισπράξει από εμένα το οφειλόμενο ποσό, ενώ ουδέν της όφειλα, προβαίνοντας στον ωμό εκβιασμό μου και απειλώντας με, γραπτώς μάλιστα «…ότι η Νέα Δημοκρατία θα τα μάθει όλα…». Αναφέρει επίσης «…εξ άλλου θα αναγκαστώ να βάλω παρακολούθησή σου από ξένες υπηρεσίες που με προστατεύουν…».
Σας επισυνάπτω αντίγραφο της ενυπόγραφης απειλητικής επιστολής της προς εμένα. Τι παραπάνω χρειάζεται να προσθέσω;
Νομίζω εύκολα καταλαβαίνει ο ουδέτερος παρατηρητής, από την απλή έστω ανάγνωση της συνημμένης επιστολής της κ. Χατζηδάκη, ποιος είναι ο σκοπός των ψευδολογιών και απειλών της. Αυτά για τη σοβαρότητα των ισχυρισμών της κ. Χατζηδάκη.
Κατερινα Μυλωνα – Αθήνα
«Αιθεροβάμονες» πολιτικοί
Κύριε διευθυντά
Ηώρα των εκλογών και κατ’ επέκτασιν της κρίσης έφθασε. Οι υποψήφιοι εθνοπατέρες μας τρέχουν από γειτονιά σε γειτονιά της πρωτεύουσας προς άγραν ψήφων, την οποία έχουν ανάγκη για να… βολευτούν!
Ασθμαίνοντες, αποκαλύπτουν (sic) τα προβλήματα που αντιμετωπίζουν οι κάτοικοι πολλών περιοχών της Αθήνας. Τη «θεραπεία» τους την έχουν ήδη έτοιμη, αρκεί να… εκλεγούν! Αλήθεια, πού βρίσκονταν μέχρι τώρα οι επίδοξοι αναμορφωτές των εν λόγω περιοχών; Το ερώτημα αποκτά ακόμη μεγαλύτερη σημασία στην περίπτωση που κάποιοι από τους «αιθεροβάμονες» πολιτικούς διετέλεσαν και άρχοντες του κλεινού άστεως. Μήπως υπερβάλλω;
Κ. Δ. Μαλλιος – Καρδιολόγος, Αθήνα