Ο συνδυασμός των λέξεων «Greece» και «exit» (έξοδος) έδωσε τη συναίρεση «Grexit». Με αυτό ασχολούνται, αμέσως μετά τις τελευταίες εκλογές μας, όλοι οι αναλυτές στον κόσμο. Λογικό, και ώς εδώ δεν θα υπήρχε κανένα πρόβλημα που δεν έχουμε ήδη αντιμετωπίσει. Το μεσημέρι της Παρασκευής, ο επίτροπος Εμπορίου Karel De Gucht επιβεβαίωσε τις πληροφορίες της «Κ»: «Ετοιμάζεται σχέδιο Β για έξοδο από το ευρώ» (17/5/2012).
Ο κ. Ντε Γκουχτ, ευρωβουλευτής των Φιλελευθέρων από το 1980, είπε στη φλαμανδική De Standaart για τον κίνδυνο ενός Grexit: «Πριν από ενάμιση χρόνο ίσως να υπήρχε ο κίνδυνος ενός ντόμινο, σήμερα όμως υπάρχουν τόσο στην Ευρωπαϊκή Κεντρική Τράπεζα όπως και στην Ευρωπαϊκή Επιτροπή, υπηρεσίες που εργάζονται για να προετοιμάσουν σενάρια έκτακτης ανάγκης, στην περίπτωση που η Ελλάδα δεν θα τα καταφέρει».
Για να συμπεράνει ο ίδιος ότι: «Μια έξοδος της Ελλάδας δεν θα σημάνει το τέλος του ευρώ, όπως ορισμένοι ισχυρίζονται». Δύο ακόμη πρόσωπα έχουν, μέχρι στιγμής, επιβεβαιώσει ότι οι υπηρεσίες τους έχουν σχέδια αντιμετώπισης παρόμοιας κατάστασης. Ταυτόχρονα -και οι δύο- επιβεβαίωσαν ότι το θέμα υπάρχει και οι πιθανότητες ενός Grexit έχουν αυξηθεί κατακόρυφα.
Πριν από λίγους μήνες η επίτροπος Μαρία Δαμανάκη είχε αποκαλύψει ότι οι προετοιμασίες για ενδεχόμενη έξοδο από το ευρώ ήσαν πραγματικές. Εσπευσαν τότε οι σημερινοί «μονομάχοι» να την επικρίνουν με τον χειρότερο τρόπο. Η κ. Δαμανάκη επέμεινε, προχτές, ότι πρέπει να παραχωρηθεί χρόνος στη νέα ελληνική κυβέρνηση, αντί η Επιτροπή να ξοδεύει ενέργεια σε σχέδια έκτακτης ανάγκης.
Ο Μάριο Ντράγκι, πρόεδρος της ΕΚΤ, σε ερώτηση για το ενδεχόμενο απάντησε, την προηγούμενη Τετάρτη, με το αποκαλυπτικό «κανένα σχόλιο». Απέφυγε δηλαδή να διαψεύσει, όπως είχε κάνει πάντοτε, μέχρι τότε, ο ίδιος και ο προκάτοχός του. Την ίδια μέρα, Ολλανδός δημοσιογράφος ρώτησε την Κριστίν Λαγκάρντ, διευθύνουσα του ΔΝΤ, αν θα απαντούσε σε ευθεία ερώτησή του εφόσον γνώριζε ότι υπάρχει κίνδυνος Grexit. Η κ. Λαγκάρντ είπε ότι θα προτιμούσε να μείνει σιωπηλή. Ο, τι ακριβώς έκανε στην επόμενη ερώτηση.
Η σιωπή αξίζει πολύ συχνά «χίλιες λέξεις». Δυστυχώς, οι πολιτικοί μας αρχηγοί -με την εξαίρεση του Βαγγέλη Βενιζέλου που δείχνει (επιτέλους!) να κατανοεί την αξία του προρρηθέντος, ξοδεύονται σε μακροσκελείς ανοησίες. Ο Αντ. Σαμαράς δεν δείχνει να έχει κατανοήσει το λάθος του να σύρει τη χώρα σε εκλογές. Ο αντίπαλός του Αλ. Τσίπρας επιμένει σε λαϊκίστικες ανδρεϊκές μεγαλοστομίες.
Κάνουν και οι δυο το ίδιο λάθος. Κινδυνεύουν να εξαπατήσουν τους πολίτες που θα τους πιστεύσουν. Αμφισβητούν το πλαίσιο αναφοράς της Ελλάδας, την Ευρωπαϊκή Ενωση. Ο κ. Τσίπρας το κάνει στο όνομα ορισμένων μόνον μέτρων που περιλαμβάνονται στο δεύτερο Μνημόνιο. Θα μπορούσε να αποδεχτεί το αντικειμενικό γεγονός ότι χρειάζεται τη δανειακή σύμβαση που δεν ψήφισε προκειμένου να επαναδιαπραγματευτεί το Μνημόνιο.
Ο κ. Σαμαράς απογοητεύει επιδιώκοντας να εμφανιστεί ως ικανότερος και πιο ασφαλής «επαναδιαπραγματευτής». Θα μπορούσε να κερδίσει μέρος της χαμένης αξιοπιστίας του, τιμώντας με επιχειρήματα και πολιτικό θάρρος την υπογραφή του και την ψήφο του.
Περιέργως, η πολιτική μας τάξη δεν δείχνει να κατανοεί ότι μετατρέπεται σε μαριονέτα στα επιδέξια χέρια των σκληρών πολιτικών της Ευρώπης και των άλλων μεγάλων κρατών. Οι τελευταίοι έχουν πλήρως κατανοήσει την αταξία, την ανικανότητα και την άγνοια που χαρακτηρίζει τους επικεφαλής των ελληνικών κομμάτων. Εχουν επίσης εκτιμήσει την απουσία πατριωτισμού εν τοις πράγμασι, που διακρίνει τις αποφάσεις τους. Ξέρουν πλέον ότι μπορούν να πατήσουν το κουμπί και να συνεχίσει η Ελλάδα να συμπεριφέρεται ως το «παράδειγμα προς αποφυγήν».
Δεν είναι οι «κακοί ξένοι» που μας έχουν μετατρέψει σε πειραματόζωα. Εμείς μαϊμουδίζουμε όσα θέλουν οι μεγάλοι, προκειμένου να εξυπηρετήσουμε τα δικά τους συμφέροντα. Είναι χαρακτηριστικό το παράδειγμα του Αλέξη Τσίπρα. Εσχάτως, προβάλλεται, από τα φιλικά του μέσα και τα τάγματα των θαυμαστών που διαθέτει μεταξύ των επαγγελματιών δημοσιογράφων, ως «αντιπρόεδρος της ευρωπαϊκής αριστεράς». Μιμείται και εδώ το μέλος της οικογένειας Παπανδρέου, που συνεχίζει να τριγυρνά στον κόσμο ως πρόεδρος της σοσιαλιστικής διεθνούς.
Δεν υπάρχει κανείς λόγος να βγούμε από την Ευρωπαϊκή Ενωση, που είναι ο μόνος τρόπος για να εγκαταλείψουμε το ευρώ και την Ευρωζώνη, για να διατυπώσουμε μια εθνική πολιτική και ένα εθνικό σχέδιο μακροχρόνιας και αυτοσυντηρούμενης ανάπτυξης. Τα στελέχη του Συνασπισμού και της ΔΗΜΑΡ, που δεν έχουν απαρνηθεί τους ισχυρούς δεσμούς που δένουν την ιστορία της Αριστεράς των ανθρώπων με την εθνική πορεία του ελληνικού λαού, έχουν ακόμη τον χρόνο να υποχρεώσουν τον κ. Τσίπρα σε μια ευρωπαϊκή αποσαφήνιση. Πριν από την 17η Ιουνίου!
Η κυρία Μέρκελ είναι έτοιμη να βάλει όσα χρήματα της ζητήσουμε για ανάπτυξη. Θα τα βάλει, όμως, στο τραπέζι της Ευρώπης. Και θα τα πάρουν όσοι κάθονται γύρω του. Οχι όσοι έχουν απομακρυνθεί. Με μια ακόμη προϋπόθεση: ότι δεν θα συμμετέχουν στη μοιρασιά όσοι υποστηρίζουν τη «μονομερή καταγγελία των συμβάσεων», όπως με σαφήνεια προειδοποιεί στην αποχαιρετιστήρια επιστολή του προς όλους εμάς ο Λουκάς Παπαδήμος.