«Η συμμετοχή της ΔΗΜΑΡ στην κυβέρνηση θα τη συμπαρασύρει στη φθορά, που δοκιμάζει τα δύο πρώην μεγάλα κόμματα» και γι’ αυτό το ιδρυτικό της στέλεχος κ. Στ. Μπαγιώργος διαφώνησε με την πολιτική Κουβέλη, υποβάλλοντας την παραίτησή του από το κόμμα. Προφανώς ο κ. Μπαγιώργος είναι βέβαιος πως υπηρετεί το ύψιστο πολιτικό του καθήκον. Δηλαδή την προάσπιση του κομματικού συμφέροντος της ΔΗΜΑΡ και του ιδίου, έναντι παντός τιμήματος. Εστω και αν αυτό ταυτίζεται με τη σωτηρία της χώρας. Αυτή η δημόσια(!) τοποθέτηση δεν είναι, δυστυχώς, μεμονωμένη. Εξακολουθεί να διακατέχει την πλειονότητα των πολιτικών μας, ανεξαρτήτως κόμματος. Την εκφράζει π.χ. ανενδοίαστα ο κ. Καμμένος, ο οποίος έχει θέσει ως πρωταρχικό και αμετακίνητο στόχο του τη «δομική» αντιπολίτευση στη σημερινή κυβέρνηση, προσβλέποντας να αποκομίσει κομματικά και προσωπικά «κέρδη» ακόμη και από τα εθνικά μας αποκαΐδια. Την ασπάζονται, ανομολόγητα έστω, πλείστα στελέχη της Ν.Δ. και του ΠΑΣΟΚ, τα οποία προτάσσουν την πολιτική τους επιβίωση, αξιώνοντας υπουργεία ή κρατικά και κομματικά πόστα για την περίπτωση του «γαία πυρί μιχθήτω». (Και μόνον το αυτάρεσκο μειδίαμα πολλών υπουργών στα έδρανα της εξουσίας υποδηλώνει ότι πιστεύουν πως ήδη πέτυχαν τον στόχο τους. Πιστοποιεί πως τα άτομα αυτά κάθε άλλο παρά έχουν αντιληφθεί ότι βρίσκονται εν καμίνω (όπως νιώθουν οι… υπόλοιποι συμπολίτες τους).
Η εξάλειψη -και μάλιστα άμεσα- της νοοτροπίας αυτής εξαρτάται από τους πολιτικούς αρχηγούς, που ανέλαβαν την ευθύνη σχηματισμού της νέας κυβέρνησης. Με πρώτο τον κ. Αντώνη Σαμαρά, ο οποίος οφείλει να καταστήσει πράξη τη διακήρυξή του ότι αναλαμβάνει πλήρως (όπως άλλωστε υποχρεούται από τον ισχύοντα νόμο περί των θεμελιωδών καθηκόντων του) την πρωθυπουργική ευθύνη για τη συμπεριφορά και το έργο των υπουργών του. Πιθανότατα έχουν ήδη ανακύψει οι πρώτες ενδείξεις ότι θα χρειαστεί να πέσουν μερικά κομματικά κεφάλια. Εστω για παραδειγματισμό και συνετισμό των υπολοίπων. Την ίδια στιγμή ο κ. Βενιζέλος, που διακήρυξε το τέλος του παλαιού ΠΑΣΟΚ, οφείλει να καταστήσει σαφή τα συστατικά δημιουργίας του νέου κόμματος. Διότι πολλά στελέχη και ψηφοφόροι του εξακολουθούν να πιστεύουν ότι το ΠΑΣΟΚ μπορεί να αναγεννηθεί από τις στάχτες του. Συνεπώς, ταυτόχρονα με τα «μνημόσυνα» επιβάλλεται να αναγγελθούν τα γεννητούρια. Τέλος, ο κ. Κουβέλης οφείλει να αναλογισθεί την ευθύνη, την οποία ο ίδιος έχει αναλάβει, για τη δημιουργία ενός σύγχρονου και ευρωπαϊκού κόμματος της Αριστεράς, το οποίο θα είναι απηλλαγμένο από τους εν τάφω δογματισμούς του ΚΚΕ και τους τυχαρπαστικούς στόχους του κ. Τσίπρα.
Ολα αυτά ταυτίζονται, βέβαια, με το πιστοποιητικό θανάτου του μέχρι τώρα πολιτικού μας συστήματος, που «συνέπραξε» κατά τα τελευταία 30 χρόνια για τη σημερινή κατάντια της χώρας και το οποίο αποδοκιμάστηκε εντονότατα από τους πολίτες στις δύο τελευταίες εκλογές. Επομένως απαιτείται από τους τρεις συγκυβερνώντες να συνυπογράψουν ανοιχτά, συνειδητά και ανεπιφύλακτα αυτό το πιστοποιητικό. Και αμέσως μετά να αναλάβουν από τους κομματικούς τους χώρους την ευθύνη δημιουργίας του νέου πολιτικού μας συστήματος. Αποκηρύσσοντας τη φαυλότητα, την ύποπτη διαπλοκή, την πελατειακή συναλλαγή κ.λπ. Κυρίως, όμως, εξαγγέλλοντας ένα νέο πολιτικό σύστημα αρχών και αξιών, που θα διαδεχθεί το σημερινό φαύλο, σαθρό και οικτρά αποτυχημένο. Θα το τολμήσουν;