Η πραγματικότητα προσγειώνει πάντοτε και δείχνει στην πράξη τι είναι υπεύθυνο και τι ανεύθυνο, τι είναι εφικτό και τι όχι. Είναι προφανές πως η μόνη εθνική γραμμή που μπορούσε και μπορεί να σταθεί έναντι των εταίρων μας στην Ευρώπη και των δανειστών είναι αυτή της ώριμης διεκδίκησης. Δεν χωράνε στην ευρωπαϊκή οικογένεια ούτε οι θεαματικές απειλές περί συνολικής επαναδιαπραγμάτευσης ούτε οι μονομερείς καταγγελίες.
Οι πολιτικοί μας, όλων των αποχρώσεων, πρέπει να αντιληφθούν ότι αξιοπιστία χωρίς σεβασμό της υπογραφής και των δεσμεύσεων μιας χώρας δεν υπάρχει. Οι χώρες που έχουν την ωριμότητα να υλοποιήσουν ταχύτατα μεταρρυθμίσεις και περικοπές στο Δημόσιο κερδίζουν εν τέλει στο μεγάλο ευρωπαϊκό τραπέζι. Και η Ελλάδα μπορεί να ανήκει σε αυτό το κλαμπ, να συνταχθεί με τις χώρες του Νότου και να κερδίσει πολλά. Εχουμε όμως χάσει την αξιοπιστία μας και αν δεν την ξανακερδίσουμε ταχύτατα, θα βρεθούμε εκτός νυμφώνος. Τώρα θέλει γενναίες και άμεσες αποφάσεις: ιδιωτικοποιήσεις που να είναι εφικτές, κλείσιμο άχρηστων οργανισμών, αλλά και μείωση κόστους και προσωπικού σε άλλους, άμεση ανασύνταξη των φοροεισπρακτικών μηχανισμών. Αν αυτά γίνουν μέχρι το φθινόπωρο, θα κερδίσουμε τη μάχη. Προσοχή όμως! Καμία αλλαγή δεν μπορεί να γίνει από κομματικούς εγκάθετους ή άτομα που δεν διαθέτουν το κύρος και την υπερκομματική έξωθεν καλή μαρτυρία για να χειρισθούν υποθέσεις τεράστιας οικονομικής σημασίας. Πρόκειται για μια εθνική αποστολή την οποία πρέπει όλοι να στηρίξουμε και μάλιστα στεκόμενοι απέναντι στην τυχόν άλογη και λυσσαλέα αντίδραση των ακραίων λαϊκιστών. Η γραμμή της ώριμης διεκδίκησης φέρνει αποτελέσματα στην Ευρώπη και μπορεί να φέρει και σε εμάς σημαντικά οφέλη. Αρκεί να κάνουμε τη δουλειά που μας αναλογεί χωρίς κοροϊδίες, φαυλότητες και κουτοπονηριές. Μπορούμε να τα καταφέρουμε!