Κατασκήνωση στον Γράμμο του 1949

Κατασκήνωση στον Γράμμο του 1949

1' 57" χρόνος ανάγνωσης
Ακούστε το άρθρο

Οι εκδρομές είναι ωραίο πράγμα. Τα πικνίκ και οι κατασκηνώσεις. Πόσω μάλλον όταν αυτό που οι αγγλόφωνοι αποκαλούν χαριτωμένα «to know us better» λαμβάνει χώρα σε εδάφη που σκιάζονται από την Ιστορία. Σε χώματα ποτισμένα με αίμα.

Πάρτε για παράδειγμα τον Γράμμο. Μετά βαΐων και κλάδων η ΚΝΕ οργανώνει εκεί τις κατασκηνώσεις της προφανώς μέσα σ’ ένα πνεύμα «γιορτής μνήμης». Εννοείται πως αν απόγονοι οπλιτών ή αξιωματικών και υπαξιωματικών του Εθνικού Στρατού τελούσαν κάποιο μνημόσυνο ή κατασκήνωναν κάπου στον Γράμμο και στο Βίτσι, στον Κλέφτη, στο Τσάρνο και στον Σμόλικα, είναι πολύ πιθανόν το κόμμα του Περισσού, και ενδεχομένως και άλλα κόμματα και κομματίδια της ελληνικής Αριστεράς, να τα βάπτιζαν «γιορτές μίσους». Ετσι πάει. «Μνήμη» εμείς, «μίσος» εσείς. Φυσικά και είναι αναφαίρετο δικαίωμά τους να κατασκηνώνουν και να γιορτάζουν στους τόπους όπου, από στρατιωτικής πλευράς, συνετρίβησαν το 1949. Αν μη τι άλλο, είναι μια επιτυχημένη επιλογή χώρου σε ό,τι αφορά την οικολογία της περιοχής. Ισως βρουν την ευκαιρία οι νεολαίοι του κόμματος να προβούν και αυτοί στην απαραίτητη κριτική για την πρόσφατη συντριβή του κόμματος στις διπλές εθνικές εκλογές.

Ηδη η Κεντρική Επιτροπή του κόμματος έχει ξεκινήσει τις διεργασίες ενός πρώτου απολογισμού με στόχο, μεταξύ των άλλων, και την αυτοκριτική. Ακούγεται σαν παραφωνία, σαν σχήμα οξύμωρο, αλλά στις μέχρι τώρα διαπιστώσεις, σύμφωνα με τα σχετικά ρεπορτάζ, γίνεται λόγος για «μακροχρόνιες αδυναμίες και καθυστερήσεις στη δουλειά του ΚΚΕ», το οποίο «δεν μπόρεσε, επίσης, με βάση το ύψος των αναγκών και των δικών του κατά καιρούς διαπιστώσεων, να προσανατολίσει πρακτικά το Κόμμα να απευθύνεται κυρίως στις νεότερες ηλικίες με κοινωνικοταξικά βέβαια κριτήρια». Κάπου εκεί αναφέρεται και το γεγονός ότι το ΚΚΕ δεν εντόπισε έγκαιρα την ισχυροποίηση του ΣΥΡΙΖΑ. Ισως διότι, για να χρησιμοποιήσουμε την αγαπημένη τους επωδό, «δεν είχαν ακόμη ωριμάσει οι συνθήκες».

Ενδεχομένως όλα τα παραπάνω να σημαίνουν κάτι για την πλέον μακροχρόνια γενική γραμματέα του ΚΚΕ, την κ. Αλέκα Παπαρήγα. Εξυπακούεται ότι τα πρόσωπα φεύγουν, το Κόμμα όμως μένει. Μπορεί μέχρι «να ωριμάσουν οι συνθήκες» για την επανάσταση να υπάρχει χρόνος περίπου ανάλογος με εκείνον της Δευτέρας Παρουσίας, αλλά δεν είναι δυνατόν, υπό συνθήκες οξύτατης κρίσης, ένα τέτοιο κόμμα να ακολουθεί μια τόσο ελιτίστικη στρατηγική. Οσο κι αν ήθελε να προφυλάξει την επιχείρηση του Περισσού απέχοντας από τυχόν διολισθήσεις σε κυβερνητικούς συνασπισμούς, θα έπρεπε να γνωρίζει ότι η συντριβή ήταν θέμα χρόνου. Δεν πειράζει, όμως. Υπάρχει πάντα η ανυπέρβλητη ομορφιά του Γράμμου…

Λάβετε μέρος στη συζήτηση 0 Εγγραφείτε για να διαβάσετε τα σχόλια ή
βρείτε τη συνδρομή που σας ταιριάζει για να σχολιάσετε.
Για να σχολιάσετε, επιλέξτε τη συνδρομή που σας ταιριάζει. Παρακαλούμε σχολιάστε με σεβασμό προς την δημοσιογραφική ομάδα και την κοινότητα της «Κ».
Σχολιάζοντας συμφωνείτε με τους όρους χρήσης.
Εγγραφή Συνδρομή