Ηταν πράγματι ατυχής επιλογή η εκπροσώπηση της Ελλάδας από τον κ. Στουρνάρα στο Eurogroup της περασμένης Δευτέρας. Ως γνωστόν, οι «τεχνοκράτες», όπως ο σημερινός υπουργός Οικονομικών, αλλά και ο πρώην πρωθυπουργός Λουκάς Παπαδήμος, είναι ολίγον τι… φλούφληδες και δεν κατέχουν την υψηλή τέχνη της διαπραγμάτευσης, η οποία χρειάζεται πολυετή εξάσκηση στον άμβωνα των δελτίων και τον «τοκ σόου». Αν ήμασταν πιο νουνεχείς και είχαμε στείλει στις Βρυξέλλες τον κ. Βενιζέλο, συνοδευόμενο από τον κ. Νικολόπουλο, με επικοινωνιακή υποστήριξη από 1-2 γνωστούς τηλευαγγελιστές, σήμερα θα ζούσαμε σε μια διαφορετική χώρα. Ακόμη καλύτερα, στην αποστολή θα μπορούσε να συμμετάσχει και η κ. Σκοπούλη, έτσι για να την κρατήσουμε απασχολημένη, ελλείψει άλλων υποχρεώσεων.
Ως σίφουνες θα εισέρχονταν οι εθνικοί διαπραγματευτές μας στην αίθουσα του Ευρωπαϊκού Συμβουλίου και θα ζητούσαν 30 δισεκατομμύρια ευρώ ντούκου και στο χέρι. Τόσα περίπου χρειάζονται να βάλουν οι Ευρωπαίοι φορολογούμενοι από την τσέπη τους για την τριετή παράταση του Μνημονίου. Φυσικά, τα λεφτά ουδέποτε υπήρξαν πρόβλημα για τους σύγχρονους Μέτερνιχ, που παίζουν την ευρωπαϊκή διπλωματία στα δάχτυλα. Οπως μας πληροφόρησε ο κ. Βενιζέλος, την Τετάρτη, ήταν χάρη στη δική του επιμονή που μας διέγραψαν 100 δισεκατομμύρια δημοσίου χρέους και μείωσαν το επιτόκιο για τα υπόλοιπα 240 δισεκατομμύρια. Οσοι δεν κατάλαβαν ότι τον προηγούμενο Σεπτέμβριο ο κ. Βενιζέλος έδιωξε την τρόικα και στη συνέχεια την παρακαλούσαμε για τρεις μήνες να γυρίσει, είναι προφανώς άσχετοι περί τα διαπραγματευτικά… Στα 30 ψωρο-δισ. ευρώ θα κολλούσαμε λοιπόν, όταν μάλιστα υπάρχει και η στήριξη Νικολόπουλου στο τραπέζι του Εurogroup;
Στη συνέχεια, η διαπραγματευτική ντριμ τιμ θα πληροφορούσε τους συνομιλητές της ότι δεν προτιθέμεθα να εφαρμόσουμε όσα έχουν ήδη ψηφιστεί από τα 2/3 της Βουλής των Ελλήνων πριν από μερικούς μήνες. Αν τολμούσε κανείς Ευρωπαίος να αντιδράσει, λέγοντας, π.χ., ότι «είχατε ήδη συμφωνήσει σε αυτά, με αντάλλαγμα τη νέα δανειακή σύμβαση», τότε εμείς θα απειλούσαμε ότι θα κρατήσουμε την αναπνοή μας μέχρι να γίνουμε μπλαβί, αν δεν μας κάνουν το χατίρι. Εντρομη από τους άσους που έβγαλε από το μανίκι της η Ελλάδα, η «Μαντάμ Φέκτερ» θα έβαζε γρήγορα γρήγορα την υπογραφή της στο τελεσίγραφο Βενιζέλου. Στους πρωτοετείς φοιτητές των Διεθνών Σχέσεων, διδάσκουν ότι για να κάνεις αποτελεσματική διαπραγμάτευση, πρέπει να έχεις να προσφέρεις κάτι που θέλουν οι άλλοι σε αντάλλαγμα. Οτι για να υπολογίζεις σε αλληλεγγύη από φίλια κράτη και εταίρους, θα πρέπει να είσαι αξιόπιστος συνομιλητής και φερέγγυος σύμμαχος. Οτι όταν η παρουσία σου σε ένα διεθνές φόρουμ δημιουργεί περισσότερα προβλήματα από όσα λύνει, τότε στην καλύτερη περίπτωση σε απομονώνουν και στη χειρότερη σε πετάνε έξω. Αλλά αυτά είναι για τους «τεχνοκράτες», όχι για τους μάστορες της πολιτικής, που έμαθαν τη διαπραγμάτευση στο πεζοδρόμιο. Κι όσο για τις δηλώσεις Ευρωπαίων αξιωματούχων και τα ρεπορτάζ των ανταποκριτών όλων σχεδόν των ελληνικών ΜΜΕ, ήδη από τον Μάιο, ότι η Ελλάδα μπορεί να ελπίζει σε ανταλλάγματα, μόνο υπό την προϋπόθεση ότι η νέα κυβέρνηση θα δείξει πρώτα δείγματα γραφής και υπευθυνότητας; Τι ξέρουν όλοι αυτοί, «δεν αντιλαμβάνονται την ελληνική πραγματικότητα, ούτε πώς διαμορφώνονται οι ευρωπαϊκοί συσχετισμοί»…