Σχεδόν όποια ώρα της ημέρας περπατήσει κανείς στην Ομόνοια, θα έχει τουλάχιστον μια πρόταση για ναρκωτικά και για πληρωμένο έρωτα. Θα δει εξαθλιωμένους ανθρώπους να περιφέρονται σαν ζόμπι στην πλατεία, θα μυρίσει ούρα, θα μετρήσει δεκάδες λουκέτα επιχειρήσεων μικρών και μεγάλων, που εγκατέλειψαν την περιοχή.
Εχουν γραφεί χιλιάδες λέξεις για την κατάντια του κέντρου, την γκετοποίησή του, την υποβάθμισή του, και άλλες τόσες για την ανάγκη επανάκτησης του δημόσιου χώρου, για το πώς θα ξαναζωντανέψουν ιστορικές πλατείες και γειτονιές της πόλης.
Πριν από λίγες ημέρες, ο Δήμος Αθηναίων ανακοίνωσε ότι βρίσκεται στην τελική ευθεία η νέα αισθητική παρέμβαση στην πλατεία Ομονοίας. Η απόφαση -κοινή με τους καταστηματάρχες της περιοχής- αφορά την τοποθέτηση τραπεζοκαθισμάτων στα πεζοδρόμια και πάνω στην πλατεία, όπου οι Αθηναίοι και οι επισκέπτες θα μπορούν να απολαμβάνουν τον εσπρέσο τους.
Από την ανακοίνωση μαθαίνουμε, επίσης, ότι η παρέμβαση θα γίνει με αυστηρές προδιαγραφές λειτουργικότητας ώστε να διατηρηθεί η αίσθηση του οργανωμένου δημόσιου χώρου, αλλά και να δώσει μια διαφορετική πινελιά στην πόλη.
Μάλιστα, σημειώνεται ως επιτυχημένο το αντίστοιχο πείραμα με τα τραπεζοκαθίσματα στην πλατεία Βικτωρίας καθώς η πλατεία έχει αποκτήσει και πάλι ζωή.
Κατ’ αρχάς η ιδέα αυτή δεν είναι καθόλου κακή. Εχει εφαρμοστεί φέρνοντας αποτελέσματα σε αρκετές πόλεις στο εξωτερικό που αντιμετώπιζαν αντίστοιχα προβλήματα. Δεν ήταν, όμως, μια αποσπασματική κίνηση, αλλά μέρος ενός συνόλου δράσεων και συνεργειών, ενός στρατηγικού σχεδιασμού από την Τοπική Αυτοδιοίκηση και την κεντρική διοίκηση.
Η Ομόνοια είναι μια πλατεία ιστορική, ένα συμβολικό κεφάλαιο σε μια πόλη που βουλιάζει όλο και πιο βαθιά στη ρυπαρότητα, την ανομία, το παρεμπόριο, την εγκληματικότητα.
Ποιος δεν θυμάται εδώ και χρόνια ιδιοκτήτες ξενοδοχείων και μαγαζιών που έκλαιγαν στα κανάλια και τις εφημερίδες και εκλιπαρούσαν το κράτος να τους βοηθήσει. Οι περισσότεροι είδαν τις επιχειρήσεις τους να ρημάζουν και τελικά αποχώρησαν. Τώρα έρχεται ο Δήμος Αθηναίων σε μια απελπισμένη προσπάθεια να εμφυσήσει ζωή στην πλατεία.
Ταυτοχρόνως, πρέπει να δοθούν κίνητρα σε επιχειρηματίες, να γίνουν συντονισμένες προσπάθειες αντιμετώπισης των γενικότερων προβλημάτων στην περιοχή, να ασχοληθεί επιτέλους κάποιος με σοβαρότητα και ευαισθησία με τους χρήστες, γιατί μέχρι σήμερα αυτό που βλέπουμε είναι μια περιφερόμενη από πλατεία σε πλατεία δυστυχία.
Αν δεν γίνουν όλα αυτά, μάλλον ο καφές στα τραπεζοκαθίσματα της Ομόνοιας θα είναι πικρός για πολύ καιρό ακόμη.