«Τι έχει μαζί μου ο Βενιζέλος;» Το αναρωτιέται, όπως διαβάζω, ο Γιάννης Στουρνάρας. Πάνω κάτω, το ίδιο αναρωτιούνται όλοι, διότι προχθές, μετά τη σύσκεψη στο Μαξίμου, ο Β. ο Βενιζέλος είχε ηρεμήσει τελείως και όλα ήταν πάλι μέλι – γάλα στην «κυβέρνηση εθνικής ευθύνης». Η απάντηση στο ερώτημα σχετικώς με την αιτία της πρόσφατης έκρηξης του αρχηγού του τρίτου κόμματος (sorry, Ευάγγελε, αλλά αυτή είναι η δεινή πραγματικότης…) εντοπίζεται σε εννέα λεξούλες από τη δήλωση που έκανε εξερχόμενος της συσκέψεως: «Το ΠΑΣΟΚ δεν θα είναι η ουρά των εξελίξεων». Τόσο απλά είναι τα πράγματα – τι νομίζατε; Ολο αυτό το ροκοκό οικοδόμημα από πομφόλυγες, εξάρσεις, χειρονομίες, θεατρινισμούς κ.λπ. της προσωπικότητας του Β. του Βενιζέλου δεν είναι παρά η έκφραση ενός τερατώδους εγωισμού. Είναι δε κατασκευασμένο ακριβώς για να κρύβει τη βασική, τη στοιχειώδη απλότητα της ουσίας του ανθρώπου.
Ατυχώς για το ΠΑΣΟΚ και τη χώρα, η οποία έχει ανάγκη την παρουσία μιας σοβαρής Κεντροαριστεράς, ανάλογης απλότητας είναι και η αντίληψή του για την πολιτική. Τίποτε δεν έμαθε από το ανόητο επεισόδιο της εκδίωξης της τρόικας, τέτοια εποχή πέρυσι, ούτε από την συμμετοχή του σε συμβούλια στις Βρυξέλλες. Το γεγονός καθόλου δεν πρέπει να εκπλήσσει. Εγωισμοί του δικού του υπερφυσικού μεγέθους είναι άτρωτοι από τύψεις, ενοχές, αίσθημα ντροπής και τα τοιαύτα. Εχω την εντύπωση ότι, επί Β. του Βενιζέλου, το ΠΑΣΟΚ εισέρχεται στην περίοδο του ροκοκό. Εντυπωσιακό, θορυβώδες, υπερβολικό και, εν τέλει, πληκτικό, το ροκοκό το συναντά πλέον κανείς μόνον στα μουσεία και στη θλιβερή πραμάτεια που πλασάρουν κάποιοι αντικέρ από την τηλεόραση…
Για την εσωτερική αγορά
Κατασχέθηκαν από τις Αρχές στη Θεσσαλονίκη 168 κιλά κοκαΐνης, διαβάζω. Το ενδιαφέρον είναι ότι η ποσότητα, που θα μπορούσε να αποφέρει κέρδη ακόμη και 60 εκατομμυρίων στους διακινητές της, προοριζόταν αποκλειστικά για «εσωτερική κατανάλωση», όπως θα λέγαμε αν επρόκειτο για κάτι αθώο – ας πούμε, μπανάνες ή μάνγκο. Συνεπώς, παρότι η κρίση έχει σαρώσει την εγχώρια γκλαμουριά, είναι προφανές ότι ορισμένοι ακόμη αντέχουν να ακολουθούν την πατροπαράδοτη αρχή του νεοελληνικού αρχοντοχωριατισμού που λέει ότι «η κρίση θέλει καλοπέραση». Εκτός, βέβαια, αν προοριζόταν ως τονωτικό του κεντρικού νευρικού συστήματος, απαραίτητο για κάποιους που φέτος σκοπεύουν να ζήσουν τον μύθο τους στην Ελλάδα. Στην περίπτωση αυτή, η αξιέπαινη επιτυχία των ελληνικών και των αμερικανικών αρχών που συνεργάστηκαν για την κατάσχεση της ποσότητας, δύναται να θεωρηθεί ως πλήγμα για τον τουρισμό.
Με την ευκαιρία αυτή, πάντως, ίσως θα ήταν χρήσιμο, για όσους παρακολουθούν την επίδραση της κρίσης στην ελληνική κοινωνία, αν το Εθνικό Κέντρο Κοινωνικών Ερευνών έβρισκε έναν τρόπο να καταγράφει την κατανάλωση αστακομακαρονάδας και την κατανάλωση κοκαΐνης. Δεν είναι εύκολο, αλλά σε μια κοινωνία με την έκταση της φοροδιαφυγής και της μαύρης οικονομίας που έχει η δική μας, θα είχε ενδιαφέρον…
Η οδός της ευτυχίας
Παραμένουμε στο θέμα των ναρκωτικών, παρότι η σχέση του θέματος που ακολουθεί με το προηγούμενο ίσως δεν γίνεται αμέσως αντιληπτή. Το ΚΚΕ, λοιπόν, κατέθεσε πρόταση νόμου, η οποία περιλαμβάνει την κατάργηση των Μνημονίων, των δανειακών συμβάσεων, των υποχρεώσεων που απορρέουν από αυτές (όχι, όμως, την επιστροφή των χρημάτων που κατεβλήθησαν…), του Μεσοπρόθεσμου Προγράμματος και των εφαρμοστικών νόμων, ενώ επίσης επιβάλλει στην κυβέρνηση να καλύψει με κρατική χρηματοδότηση τις ζημίες που υπέστησαν ΝΠΔΔ και Ασφαλιστικά Ταμεία από την διαδικασία της ανταλλαγής των τίτλων.
Δεν θέλει πολλή σκέψη. Είναι φανερό ότι σκοπός των εξωπραγματικών προτάσεων που καταθέτει το ΚΚΕ με τη μορφή σχεδίου νόμου είναι να προκαλέσει το άλλο αριστερό κόμμα. (Καταλαβαίνετε ποιο εννοώ. Εκείνο που έλαβε στις τελευταίες εκλογές 5,97 φορές περισσότερες ψήφους από το ΚΚΕ και του οποίου το όνομα καλό είναι να αποφεύγουμε να το λέμε, διότι όσο συχνότερα το ακούνε στον Περισσό τόσο κινδυνεύουν να περιέλθουν όλοι μαζί στην κατάσταση της Λιάνας Κανέλλη…) Παρ’ όλα αυτά, ένας άνθρωπος που πιστεύει ότι με τον τρόπο που προτείνει το ΚΚΕ στο συγκεκριμένο νομοσχέδιο η Ελλάδα σώζεται διερωτώμαι κατά πόσον διαφέρει από κάποιον άλλον που έχει κάψει το μυαλό του με τα ναρκωτικά;
Βρήκε το ταίρι του
Ο δικτάτορας τρίτης γενεάς Κιμ Γιονγκ Ουν τελευταίως εμφανίζεται δημοσίως με κορίτσι. Αυτό είναι κατ’ αρχήν καλό, διότι θα μπορούσε να εμφανίζεται δημοσίως με οτιδήποτε άλλο. (Οχι δηλαδή ότι μου πέφτει λόγος για τις προτιμήσεις του, αλλά πως θα είχαμε και τέταρτη γενεά Κιμ, αν δεν εμφανιζόταν με κορίτσι;) Η τυχερή κοπέλα (τυχερή, γιατί ο Ουν είναι και ομορφόπαιδο, πανάθεμά τον) ονομάζεται Χιον Σονγκ Γουόλ και ήταν ποπ σταρ – νοούμενη ως τοιαύτη με τα μέτρα της Βορείου Κορέας, βεβαίως. Ηταν τραγουδίστρια του «Ηλεκτρονικού Συνόλου Ποτσόνμπο», που ακούγεται μεν σαν λάτιν ηλεκτροπόπ, αλλά στην πραγματικότητα είναι το κρατικό σύνολο ελαφρών τραγουδιών πατριωτικού περιεχομένου της χώρας, με μια ιδέα από ήχο ηλεκτρικής κιθάρας. Οι μεγάλες επιτυχίες της είναι: «Το μέλλον είναι όμορφο» (είναι και χιουμορίστες, βλέπετε…), «Ο εργένης που σφυρίζει» και «Η εξαίρετη αλόγα». («Excellent Horse-Like Lady» ήταν στα αγγλικά. Πώς αλλιώς να το αποδώσω;)
Η μέση Ελληνίδα
Ο καθηγητής της Ψυχιατρικής που εξέτασε στον Κορυδαλλό τη συγγραφέα Βίκυ Σταμάτη-Τσοχατζοπούλου απεφάνθη ότι η κυρία πάσχει από «ιδεοψυχαναγκαστική διαταραχή» και ότι η προσωπικότητά της έχει πολλά «δύσκαμπτα και ναρκισσιστικά στοιχεία». Αρα, κακώς της επιτέθηκαν ορισμένοι, εξ αφορμής της πρόσφατης συνέντευξής της. Είναι, πράγματι, η «μέση Ελληνίδα με τη στοιχειώδη οικονομική άνεση»…