Εκοψαν φέτος τις διακοπές λέει ή τις περιόρισαν πολύ πολλοί Ελληνες. «Οίκοι βέλτερον επεί δαπανηρόν το θύρηφιν» -για να… επικαιροποιήσω ένα όλο και προσφιλέστερό μου (φευ) αξίωμα, βάζοντας το γενικότερης αποδοχής «δαπανηρόν» στη θέση του υποκειμενικού «βλαβερόν». Ωστόσο εγώ «την κάνω», μη νόμιζε ότι θα επιτρέψω και να με τρομοκρατήσει το βλαβερόν ή το δαπανηρόν, σιγά άλλωστε το luxury άτομο. Ο εστί μεθερμηνευόμενον, τις δύο επόμενες Κυριακές (22 και 29/7) το Υποβολείο θα κόψει ρόδα μυρωμένα.
Ευχαριστώ επί τη ευκαιρία όσους αναγνώστες πέμπουν «νεύμα» στη στήλη με οποιονδήποτε τρόπο
-και έχω επίγνωση ότι δεν κάνω μουδέν για να τους διευκολύνω, δεν βάζω λ.χ. κι εγώ ένα email στο κάτω κάτω της γραφής. Δεν υπήρξα ποτέ και αστέρι στα επικοινωνιακά. Πάντως τους «λαμβάνω» όσους κάνουν τον κόπο να στείλουν σινιάλο (συμπεριλαμβανομένων αρών κι αμποδεμάτων) και μην αμφιβάλλουν ότι πιάνει τόπο. Το Υποβολείο διανύει προ πολλού το 13ο έτος της παρουσίας του και «δεν βγαίνουν» τόσα χρόνια στο ρινγκ (ε; ε!) άνευ μυστικής κι αοράτου συνωμοσίας μεταξύ πομπού και δέκτη
– ρόλων εναλλασσομένων άλλωστε.
Σας αρέσει να ακούτε ποιητές να διαβάζουν ποιήματά τους; Απαπαπαπά. Είναι που γενικά δεν μ’ αρέσει να ακούω ποίηση -σα να μου εμποδίζεται η επαφή ένα πράγμα- αλλά ιδίως οι ποιητές όταν διαβάζουν ποίησή τους, μου είναι ό,τι πιο αντιποιητικό. Πολύτιμο να έχουμε τη φωνή τους αλλά ας τους έχουμε από άλλες περιστάσεις. Διότι οι ποιητές, μείζονες ή ελάσσονες -εξαιρουμένων των ωνίων, που «τα δίνουν όλα»-, προσπαθούν όταν διαβάζουν στίχους τους να είναι ούτε στομφώδεις ούτε μελό ούτε ψυχροί ούτε περιπαθείς ούτε χρωματιστοί ούτε άχρωμοι ούτε ρητορικοί ούτε θεατράλε ούτε ούτε ούτε εάντε, άντε. Και είναι εν τέλει σα χειραψία με «ψόφιο» χέρι. (Ξεμυτίζει ενίοτε και φαιδρότης). Ενώ χωρίς φωνή οι λέξεις καλπάζουν -αν είναι άτια βέβαια.
Πόσα «καλό μεσημέρι» αντέχεις σ’ ένα δελτίο ειδήσεων; Καμιά πενηνταριά -ιδίως αν είναι ΝΕΤ FM.
«Καλό μεσημέρι» αντί «Σε ακούμε Ακη Βουρλίδη»
«Καλό μεσημέρι» αντί κατευθείαν η είδηση «Καλό μεσημέρι Γιώργο» αντί «Ηταν ο συντάκτης μας Ανδρέας Λαχανιάς». Προ ημερών, ένας που βγήκε τρεις φορές κατά τη διάρκεια του δελτίου, είπε και τις τρεις φορές «Καλό μεσημέρι Μαρία» -να πιάσει η ευχή. Κοινοτοπία και κλισέ σπάνε καρύδια στα ραδιοδελτία -ιδίως της NET FM. «Βάλε μια άνω τελεία»
«Να πάρουμε μια μουσική ανάσα» «Καλή συνέχεια» (αυτό, αυτό!) «Να σε ευχαριστήσω» «δώσε μας μια εικόνα» «διασταύρωσαν τα ξίφη τους» «στο κόκκινο η αντιπαράθεση» και άλλα της αφασίας σημαντικά.
Στη ΝΕΤ όμως δεν έχουμε τις αντιδεοντολογικές -άσε δε αντιπαθέστατες ή και βλακώδεις- «παρεμβάσεις» παρουσιαστών σε ιδιωτικούς σταθμούς που ευτελίζουν κάθε έννοια «ειδήσεων» πασπαλίζοντάς τις με ειρωνείες καγχασμούς σαρκαστικά επιφωνήματα
κακεντρέχειες και χιούμορ απ’ τα κοφίνια -«σχόλια» υποτίθεται όλ’ αυτά «που φωτίζουν τα γεγονότα».
Καλά, διευθυντές κι αρχισυντάκτες δεν υπάρχουν πια; Ή νo αντερστέν, καθότι τάλε κουάλε;
Ας αφήσουμε όμως τους καημένους τους συναδέλφους των ραδιοφώνων, οι οποίοι υποκύπτουν πλέον αμαχητί στη θρασύτατη αξίωση των διαφημιστών να εκθειάζει ο ίδιος ο δημοσιογράφος μέσα στην εκπομπή του διάφορα προϊόντα. Εκεί που μιλάει για Μέρκελ, σου πετάει ξαφνικά ένα γιαούρτι -πόσο καλό κάνει εννοώ.
«Κάποτε θα έφριττε η ΕΣΗΕΑ» -bye bye love…