Η επικίνδυνη ανάπαυλα

2' 11" χρόνος ανάγνωσης
Ακούστε το άρθρο

Η πορεία της ελληνικής κρίσης τα τελευταία δυόμισι χρόνια κάνει κύκλους, καθώς τις σύντομες περιόδους σχετικής χαλαρότητας διαδέχονται οι κρίσεις με τους πιστωτές, όταν η Ελλάδα γίνεται πρώτο θέμα στα διεθνή μέσα ενημέρωσης. Ακολουθούν νέα μέτρα, ενίοτε και νέα κυβέρνηση, κ.ο.κ. Ομως, κάθε έξαρση της ελληνικής κρίσης γίνεται και πιο έντονη, επιβαρύνοντας τόσο τις σχέσεις με τους Ευρωπαίους εταίρους μας όσο και τις επιπτώσεις της στον «ασθενή», τον οικονομικό και κοινωνικό ιστό της χώρας.

Αυτή τη φορά, η περίοδος της χαλαρότητας διαρκεί λίγο παραπάνω, ελέω της παρατεταμένης προεκλογικής περιόδου. Αυτή είναι η αιτία, μαζί με τη μεγαλύτερη της αναμενόμενης ύφεση, που οι στόχοι του προγράμματος έχουν πέσει έξω και που η νέα κυβέρνηση αναζητεί σήμερα τα επιπλέον μέτρα που έπρεπε να έχουν ληφθεί από τον Ιούνιο. Από την πλευρά τους, οι πιστωτές μας δεν φαίνεται να βιάζονται να προκαλέσουν την επόμενη κρίση. Στη σύνοδο κορυφής του Ιουνίου η Ελλάδα δεν συζητήθηκε καν, ενώ ο σεβασμός στο αξίωμα και τα χρόνια του Προέδρου της Δημοκρατίας απέκλειε την εκτόξευση απειλών, όπως αυτές των οποίων πρόσφατα έγινε αποδέκτης ο υπουργός Οικονομικών Γιάννης Στουρνάρας, όταν ο πρόεδρος του Eurogroup Ζαν-Κλοντ Γιουνκέρ έσπευσε να τον προειδοποιήσει να μη ζητήσει παράταση των στόχων. Οι πιστωτές μας απαιτούν εφαρμογή του προγράμματος ως προϋπόθεση για οποιαδήποτε επαναδιαπραγμάτευση. Μέχρι τότε, έχουν επιλέξει να πετάξουν την μπάλα στην Ελλάδα.

Την ίδια ώρα, η χώρα βράζει στο καμίνι της ύφεσης και της πρωτοφανούς ανεργίας. Οι καυτές ημέρες του Ιουλίου θρέφουν τους σπόρους της επόμενης έξαρσης της κρίσης, καθώς η μεσαία τάξη καίει τις πληγές των εκκαθαριστικών του 2011 στον ήλιο και το αλάτι των ελληνικών θαλασσών. Από Σεπτέμβρη, η θηλιά γύρω από τον λαιμό της θα είναι ασφυκτική. Το ίδιο και στην κυβέρνηση. Και οι δύο θέλουν η Ελλάδα να μείνει στην Ευρωζώνη, αλλά είναι ψέμα να ισχυρίζεται κανείς ότι αυτό εξαρτάται μόνο από εμάς. Το αν θα τα καταφέρει η χώρα εξαρτάται εξίσου από τις παραχωρήσεις που είναι διατεθειμένοι να κάνουν οι πιστωτές μας.

Σε ένα ταξίδι του στην Ελλάδα το περασμένο καλοκαίρι, ο δημοσιογράφος του Reuters Πολ Τέιλορ είχε παρομοιάσει την Ελλάδα με τον «Τιτανικό», η ορχήστρα του οποίου φέρεται να έπαιζε μουσική στο κατάστρωμα ενώ το πλοίο βυθιζόταν. Εναν χρόνο μετά, το πλοίο μπάζει ολοένα περισσότερα νερά και το τρίτο κατάστρωμα έχει ήδη βυθιστεί. Ακόμη και αν υπήρχε κάποτε ορχήστρα, δεν υπάρχει πλέον ρευστό για να τη χρηματοδοτήσει. Ο κίνδυνος είναι ορατός σε όλους. Ωστόσο, οι πιστωτές μας κλείνουν τα αυτιά στις εκκλήσεις για βοήθεια, καθώς πλέον θεωρούν ότι μπορούν να διαχειριστούν μια έξοδο της Ελλάδας από την Ευρωζώνη. Πιστεύουν ότι ο ελληνικός «Τιτανικός» δεν τους αφορά. Για αυτούς, η ορχήστρα συνεχίζει να παίζει…

Λάβετε μέρος στη συζήτηση 0 Εγγραφείτε για να διαβάσετε τα σχόλια ή
βρείτε τη συνδρομή που σας ταιριάζει για να σχολιάσετε.
Για να σχολιάσετε, επιλέξτε τη συνδρομή που σας ταιριάζει. Παρακαλούμε σχολιάστε με σεβασμό προς την δημοσιογραφική ομάδα και την κοινότητα της «Κ».
Σχολιάζοντας συμφωνείτε με τους όρους χρήσης.
Εγγραφή Συνδρομή