Περιβαλλοντικό έγκλημα
Κύριε διευθυντά
Τον τελευταίο καιρό, εμείς οι κάτοικοι των Ανω Κλεινών και του Παρορίου, γινόμαστε μάρτυρες διαφόρων ενεργειών, που κυρίως με τη μορφή υποσχέσεων θέλουν, παρότι υπάρχουν αποφάσεις της Περιφέρειας Δυτικής Μακεδονίας, του Δημοτικού Συμβουλίου Φλώρινας και του Τοπικού Συμβουλίου Παρορίου, να μεταβάλουν σε νταμάρι άλλο ένα κομμάτι του πανέμορφου δάσους μας.
Τα προσχήματα ότι θα χαθεί το έργο της κατασκευής του κάθετου άξονα Φλώρινα – Νίκη δεν ευσταθούν, για τον απλούστατο λόγο ότι δίπλα σε ακτίνα δύο χιλιομέτρων υπάρχει ήδη νταμάρι απ’ όπου μπορούν να πάρουν υλικά. Υπάρχουν επίσης στην ίδια περιοχή ξεροβούνια για τα επιχώματα. Μπορούν επίσης να αγοράσουν και μερικά κυβικά χώματος από ιδιωτικά λατομεία και από τα ορυχεία της ΔΕΗ που υπάρχουν στη γύρω περιοχή. Το σημείο απ’ όπου θέλει η κατασκευάστρια εταιρεία να πάρει τα αδρανή υλικά απέχει περίπου 300 μ. από την εκκλησία και τα σπίτια του χωριού μας. Εμείς είμαστε υπέρ της κατασκευής του δρόμου, αλλά χωρίς να δημιουργούνται προβλήματα στη ζωή μας και στην περιουσία μας.
Ζητούμε από το υπουργείο Περιβάλλοντος και το τμήμα της (ΕΥΠΕ) να λάβει υπ’ όψιν του τις δικαιολογημένες ενστάσεις των κατοίκων και να παρέμβει όσο το δυνατόν γρηγορότερα για να σταματήσει άλλο ένα περιβαλλοντικό έγκλημα στην περιοχή μας.
Γεωργακοπουλος Κωνσταντινος / Ιατρός και Σύμβουλος Περιφέρειας Δυτικής Μακεδονίας, Αλαμπακης Βασιλειος / Λογιστής, Παπαδακησς Αθανασιος / Εκπαιδευτικός
Γενναίες αποφάσεις
Κύριε διευθυντά
Στην εφημερίδα σας «H Καθημερινή» διάβασα το κύριο άρθρο, με τίτλο «Γενναίες αποφάσεις» που πρέπει να παρθούν από τη νέα πολιτική ηγεσία η οποία προέκυψε από τις τελευταίες εκλογές.
Και τα ερωτήματα που απασχολούν εμάς τους πολίτες οι οποίοι ζούμε, επί 38 χρόνια, αυτό το πολιτικό δράμα. Ποιος θα τις πάρει; Απ’ ό,τι διαπιστώνουμε, σε μεγάλο βαθμό, στο προσκήνιο βρίσκεται η ίδια ηγεσία που βρισκόταν όλα αυτά τα χρόνια. Τώρα θα συνέλθει; Μακάρι! Και με ποιους θα τις υλοποιήσει; Με ένα κρατικό – κομματικό μηχανισμό διαβρωμένο, με μια δημόσια διοίκηση διαπλεκόμενη και διεφθαρμένη, με την απονομή της δικαιοσύνης -όπως απονέμεται- να γελοιοποιείται. Συγκεκριμένα: Εχουν εκχωρήσει στο ΝΣΚ και στα κατά τόπους παραρτήματά του, στα διορισμένα κομματικά όργανα (π.χ. Γενικούς Γραμματείς Αποκεντρωμένης Διοίκησης) και σε διορισμένες από αυτά ανίδεες επιτροπές, το δικαίωμα να ερμηνεύουν νόμους και να απονέμουν -γελοιοποιώντας την- δικαιοσύνη.
Ουκ ολίγα τα παραδείγματα. Ενα από αυτά είναι αρκετό: Το ΝΣΚ του κράτους «εν ολομελεία», με την 414/2000 γνωμοδότηση που έγινε δεκτή από τον ανεκδιήγητο υφυπουργό Απ. Φωτιάδη. Επειτα από κυβερνητική εντολή, αποφαίνεται, ότι ο νόμος 1473/1984 (άρθρα 37 και 47) δεν κατάργησε το από 30-4-1926 ΝΔ του Παγκάλου ενώ ψηφίστηκε ειδικά γι’ αυτό το σκοπό, και ενώ αυτό το διάταγμα είχε καταργηθεί με το σύνταγμα του 1952. Ερχεται, στη συνέχεια, το από 1/2/2011 ομόφωνο πόρισμα της Ειδικής Μόνιμης Επιτροπής Θεσμών και Διαφάνειας της Βουλής, η οποία, για δεύτερη φορά, μετά το 1999, αποφαίνεται ότι η γνωμοδότηση αυτή (414/2000) του ΝΣΚ «είναι εσφαλμένη, κινείται προς την αντίθετη (με το Σύνταγμα και το νόμο) κατεύθυνση και έγινε δεκτή με παράνομη διοικητική πράξη – υπουργική απόφαση». Καλεί δε η Επιτροπή το υπουργείο Οικονομικών να εφαρμόσει το νόμο. H κατάσταση όμως παραμένει ως έχει. Απειρα τα σχετικά παραδείγματα που αποδεικνύουν την ανυπαρξία του κράτους και το μέχρι τώρα θλιβερό κατάντημα της πολιτικής ηγεσίας. Ποιος, λοιπόν, θα πάρει αυτές τις «γενναίες αποφάσεις» και ποιος θα τις υλοποιήσει;
Σπυρος Εργολαβος / Φιλόλογος – Συγγραφέας
Υπερφίαλα λόγια
Κύριε διευθυντά
Θλίβομαι ειλικρινώς όταν αναλογίζομαι ότι μετά την «περιώνυμη» πλέον Μεταπολίτευση και ιδίως μετά το 1980, στην πολιτική ζωή της χώρας εισέβαλαν η μετριότητα, η ελαφρότητα και η αμάθεια, αλλά και η «πτυχιούχος» ημιμάθεια, με αποτέλεσμα την επικίνδυνη και επώδυνη νόθευση του πολιτικού ήθους και του πολιτικού λόγου.
Εμείς οι πρεσβύτεροι, οι παλιοί ήδη την κόμη, είχαμε συνειδητοποιήσει ότι τόσο ο πολιτικός όσο και ο κοινοβουλευτικός λόγος θα πρέπει να κινούνται μέσα στο πλαίσιο της αξιοπρέπειας, της ψυχικής ευγένειας, της ανωτερότητας των σκέψεων και της ευπρέπειας των εκφράσεων. Ομως η υπεροψία, η αυταρέσκεια και η αλαζονεία ενίων των πολιτικών ανδρών δημιούργησαν ένα ξέφρενο και ανεξέλεγκτο ήδη «χοροστάσι» μετριοτήτων.
Οι Ελληνες επί τριάντα και πλέον έτη «απολαμβάνουν», κατά καιρούς, πλείστους όσους κοινοβουλευτικούς ή και «παρατρεχάμενους» κομματικούς άνδρες να εμφανίζονται και να αγορεύουν, με άτεχνο και άκρατο ρητορισμό, στις διάφορες ομάδες, υποτίθεται ειδικών σε συγκεκριμένο αντικείμενο (panel). Και γίνονται μάρτυρες ταπεινών σκέψεων και ιδεών, απρεπών και υβριστικών εκφράσεων, μίσους και εμπάθειας στους λόγους. Προσωπικώς, επαναλαμβάνω, θλίβομαι γιατί μου έρχονται στη μνήμη τα λόγια του Ουγκό… «πολλά μεν τα λαλούντα χείλη, ολίγαι δ’ αι σκεπτόμεναι κεφαλαί». Αλλά και ο μεν Πλάτων θα τους χαρακτήριζε… «σκυλάκια που γαυγίζουν και αλληλοσπαράσσονται», ο δε Αριστοφάνης θα σατίριζε ότι… «κομπάζουν ανοήτως και καυχώνται για τις ανοησίες τους». Την ίδια άλλωστε αποστροφή προς αυτού του είδους τους ειδικούς του καθολικού «λαϊκισμού» διατύπωσε και ο κ. Στέφ. Κασιμάτης (Φαληρεύς – «Καθημερινή» 29-6-2012).
Ομως κατά τον Ευριπίδη… «τα μεγάλα λόγια των υπερφίαλων εγέννησαν μεγάλες συμφορές». Φρονώ ότι δεν απαιτείται ιδιαίτερη γενναιότητα για να παραδεχθούμε ότι η κυβερνητική αρρυθμία, αλλά και η ραθυμία, η διάλυση του κράτους και η ασυδοσία των κάθε λογής καταχραστών του δημοσίου χρήματος οδήγησαν με γοργούς ρυθμούς στη διάλυση της ελληνικής οικονομίας και κοινωνίας. Οτι το έρεβος της οικονομικής πολιτικής, ιδίως την τελευταία τριετία, μας έχει κατακλύσει και μας περισφίγγει θανασίμως. Και οι υπεύθυνοι της χαράξεως της πορείας της οικονομίας, αλλά και της κοινωνίας, καθεύδουν περιστοιχιζόμενοι από δεκάδες «ειδικούς συμβούλους»(!) με τους εξ Εσπερίας και τους εκείθεν του Ατλαντικού «κολεγιακούς τίτλους». Κορδακιζόμενοι δε να γνωμοδοτούν, οι ειδικοί αυτοί σύμβουλοι, ότι… στη «σύνοδο κορυφής της Ευρωπαϊκής Ενώσεως» τον κωλυόμενο πρωθυπουργό δύναται να εκπροσωπήσει ο υπουργός! Οποία ευτέλεια. Και ακόμα να αγνοούν, οι υπεύθυνοι, τον νεωστί ψηφισθέντα νόμο (Ν. 3849/2010, αρθ. 6) περί κωλύματος συμμετοχής στην κυβέρνηση προσώπων τα οποία συμμετέχουν σε εξωχώριες (offshore) εταιρείες.
Δεν μεμψιμοιρώ. Ομως η φωνή μου αυτή ας ακουσθεί σαν ένα σάλπισμα άμυνας, σαν μια κραυγή πόνου, ακόμα δε και οργής. Και τούτο, γιατί πιστεύω ότι στα δημοκρατικά καθεστώτα η κραυγή του πόνου, αλλά και της οργής, θα πρέπει να είναι ελεύθερη. Το δικαίωμα έχει και αυτό οργή, η οργή δε αυτή, όταν δεν συνοδεύεται από βιαιοπραγίες, είναι στοιχείο προόδου και πηγή πνευματικής δημιουργίας, κατά τον εθνικό μας δάσκαλο Παν. Κανελλόπουλο.
Δημητριος Κων. Ριζος / Εφέτης επί τιμή / Ιωάννινα
Εσφαλμένη σηματοδότηση
Κύριε διευθυντά
Κάθε εθνικό οδικό δίκτυο είναι και οδός προτεραιότητας. Το όχημα το οποίο κινείται επί της εθνικής οδού έχει προτεραιότητα έναντι των εισερχομένων σ’ αυτήν από άλλες οδούς. O παραλιακός δρόμος της Αιδηψού, ο οποίος διερχόμενος από το κέντρο της πόλης περατούται στα 40 πλατάνια (Κηφισιά της Αιδηψού), έχει εσφαλμένη σήμανση στο σημείο διασταυρώσεώς του με τον δρόμο Λίμνης-Ηλιών-Αιδηψού. O δρόμος αυτός είναι ακόμα απ’ το αρμόδιο υπουργείο αχαρακτήριστος και οι χρήστες του κινούνται σ’ αυτόν «με ιδίαν ευθύνη». Δεν έχει επίσημα δοθεί στην κυκλοφορία απ’ το υπουργείο το οποίο ονοματοδοτεί και κατατάσσει τους δρόμους χωροταξικά και διοικητικά σε εθνικούς, επαρχιακούς, περιφερειακούς, δημοτικούς κ.λπ. Το σήμα (STOP) της υποχρεωτικής διακοπής της πορείας πρέπει να απομακρυνθεί από τη σημερινή του θέση -εθνικό δρόμο- και να τοποθετηθεί στο σημείο εισόδου του δρόμου Λίμνης-Ηλιών-Αιδηψού στον εθνικό δρόμο Ιστιαίας-Αιδηψού. Και οι δύο δρόμοι, ιδίως το καλοκαίρι, έχουν μεγάλη οδική κίνηση και πρέπει να έχουν σωστή σήμανση προς αποφυγή τροχαίων ατυχημάτων. Είχα επισημάνει επανειλημμένως το εσφαλμένον της σηματοδοτήσεως τόσο προς τους προηγούμενους δημάρχους Αιδηψού όσο και προς το A΄ Τμήμα Λ. Αιδηψού, αλλά οι πρώτοι ασχολούμενοι με… σοβαρές υποθέσεις δεν είχαν χρόνο για… τα επουσιώδη!
Το δεύτερο εξίσου σοβαρό πρόβλημα στην Αιδηψό είναι η κίνηση των παντοειδών οχημάτων στον παραλιακό δρόμο Αιδηψού-Αγίου Νικολάου-Ριβιέρας. Αυτοκίνητα, μοτοσικλέτες, μηχανάκια κινούνται σε μια απέραντη και ωραία πλαζ λουομένων μέχρι τη Ριβιέρα, από το πρωί μέχρι τις βραδινές ώρες. Επειδή ο δρόμος αυτός διέρχεται μπροστά από ξενοδοχεία, ενοικιαζόμενα δωμάτια, κατοικίες μονίμων κατοίκων που πρέπει οι ένοικοί τους να έχουν ασφάλεια όπως και οι λουόμενοι στην πλαζ, πρέπει ο Δήμος Αιδηψού-Ιστιαίας να τοποθετήσει στο οδόστρωμα και σε ενδεδειγμένες αποστάσεις τα λεγόμενα φωσφορίζοντα «σαμαράκια», ώστε οι κινούμενοι οδηγοί να αναγκάζονται να οδηγούν με μειωμένη ταχύτητα, προστατεύοντας έτσι λουόμενους – παραθεριστές, αλλά και πολλούς πεζοπόρους, οι οποίοι πεζοπορούν τις πρωινές και βραδινές ώρες σε όλο το μήκος του δρόμου, υγιείς και χειρουργηθέντες με μπαϊπάς.
Η επιστολή αυτή, κύριε διευθυντά, είναι αποτέλεσμα προσωπικής ματωμένης εμπειρίας από τον δρόμο αυτό, στον οποίο προ ενός έτους περίπου, βρεθήκαμε πολυτραυματίες εγώ και ο Βαγγέλης Κοκοβίνος από τροχαίο. Εχουν δε σκοτωθεί περισσότεροι από πέντε συνάνθρωποί μας -στο άνθος της ζωής τους- την τελευταία εικοσαετία στον «ξεσαμάρωτο» αυτόν δρόμο. Πρέπει να αντιληφθεί και η τοπική εξουσία ότι από δω και πέρα δεν θα είναι «ξεσάλλωτη» -κατά Βαγγέλη Γιαννόπουλο- ήτοι… «ξεσαμάρωτη»! Ελεγχος παντού, διαφάνεια παντού, εντιμότητα παντού, σεβασμός του πολίτη, που καταδυνάστευσαν τη χώρα αυτή από τον τελευταίο «βλαχοδήμαρχο» μέχρι την κεντρική εξουσία που χρεοκόπησε τη χώρα και που οι παρ’ ολίγον πρωθυπουργοί της βρίσκονται στον… Κορυδαλλό.
Γιωργος K. Σταραντζης / Δικηγόρος