Διαθέτουν Σχέδιο οι αρχηγοί των τριών κομμάτων που στηρίζουν την κυβέρνηση Σαμαρά; Μπορεί να έχουν «ιδέες», κυρίως τακτικισμού και ελιγμών, αλλά Σχέδιο, για το μέλλον της χώρας, δεν έχουν. Η επαναδιαπραγμάτευση της δανειακής σύμβασης και του Μνημονίου δεν αποτελεί Σχέδιο, αλλά ελιγμό. Μιμούνται, και μάλιστα αδέξια, το διπλανό μαγαζί, τον ΣΥΡΙΖΑ, που μοσχοπούλησε προεκλογικώς το ίδιο εμπόρευμα. Και λίγο έλειψε να τους κλείσει.
Το σχέδιο διακυβέρνησης πρέπει να έχει στόχους προόδου. Δεν αποτελεί στόχο η διατήρηση πραγμάτων και καταστάσεων ως έχουν σήμερα. Πώς είναι δυνατόν να θεωρούν οι αρχηγοί και οι σύμβουλοί τους ότι αποτελεί «εναλλακτικό σχέδιο» η διατήρηση των μισθών όσων στο Δημόσιο πληρώνονται με ειδικά μισθολόγια;
Αντί να μειώσουμε τις αμοιβές, θα κερδίζαμε αν ζητούσαμε από τους καλύτερους να αυξήσουν την αποδοτικότητα των οργανισμών. Είμαι σίγουρος ότι οι καλύτεροι, σε κάθε οργανισμό, εφόσον πληρωθούν σωστά και απαλλαγούν από την κομματική τυφλότητα, θα μπορούσαν ταχύτατα να μειώσουν το κόστος καθενός τομέα ειδικού μισθολογίου. Δείτε την περίπτωση με την αμοιβή των υπαλλήλων του Πολεμικού Ναυτικού. Είναι ορθή η επιλογή να ενδιαφερθούμε προκειμένου να μη μειωθούν οι αμοιβές και τα επιδόματά τους, αδιαφορούμε όμως για το πραγματικό γεγονός ότι δεν μπορούμε να βγάλουμε τις φρεγάτες στο Αιγαίο αφού δεν είμαστε σε θέση να πληρώσουμε τα ανταλλακτικά που χρειάζονται.
Το ίδιο ισχύει και στα νοσοκομεία. Και στα πανεπιστήμια. Και στα σχολεία. Και στους δήμους. Και στις εφορίες. Σχεδόν παντού όπου έχει απλώσει τη μονοπωλιακή του επιρροή το κράτος. Εμείς υποκρινόμαστε ότι πληρώνουμε ικανοποιητικά τους ανθρώπους των κρατικών υπηρεσιών, εκείνοι υποκρίνονται ότι τους φθάνουν αυτά που τους δίνουμε και όλοι μαζί, κράτος, υπηρεσίες, εργαζόμενοι και πολίτες, διαπιστώνουμε τη συνεχή κατακρήμνιση.
Αποτέλεσμα της οποίας είναι, αναπόδραστα, η διαφθορά. Λέμε, για παράδειγμα, ότι η κυβέρνηση ενδιαφέρεται να πωλήσει περισσότερη κρατική περιουσία. Το προέταξε ο ίδιος ο Αντ. Σαμαράς, χρησιμοποιώντας την πρωθυπουργική ευχέρεια, στη Βουλή. Οι συνεταίροι δεν αντιτάχθηκαν. Δέχθηκαν ότι μια ταχύτερη αποκρατικοποίηση μπορεί να πείσει τους εταίρους μας πως έχουμε πια πάρει την απόφαση να επιτύχουμε και να βγάλουμε τη χώρα μας από την κρίση. Παρόμοια αποφασιστικότητα, πράγματι, θα έπειθε ότι αλλάζουμε μυαλά. Γιατί εκείνοι που θέλουν να επενδύσουν στη μεγάλη ελληνική αποκρατικοποίηση ακούν όσα λέγει ο πρωθυπουργός, διαπιστώνουν όμως ότι οι υπουργοί μένουν αδιάφοροι. Αν δεν μιλούν την ίδια γλώσσα, πώς θα συνεννοηθούν για το μεγάλο σχέδιο της αναδιαπραγμάτευσης;