Κατανάλωση και παραγωγή
Κύριε διευθυντά
Δεν μπορώ να κρύψω πως με απαγοήτευσε το ότι «καταναλώναμε έως και τρεις φορές περισσότερα από όσα παράγαμε», «διαπίστωση» που διατυπώνεται τέσσερις φορές στις σελίδες της Οικονομικής «Καθημερινής» της 15ης Ιουλίου, δηλαδή στον τίτλο και στο κείμενο τόσο του ομότιτλου σχολίου της 2ης σελίδας όσο και του εισαγωγικού σημειώματος της 1ης σελίδας.
Απογοήτευση που προκάλεσε όχι το γεγονός ότι οι παραγωγικές μας επιδόσεις υστερούν της καταναλωτικής μας δυναμικής, αλλά η στρέβλωση που υφίστανται οι αριθμοί από μια επιπόλαιη, αβανταδόρικη, απρόσεκτη ή πρόχειρη προβολή τους. H σχέση των εισαγωγών της χώρας προς τις εξαγωγές της αποδεικνύει, με μερικές απλουστευτικές παραδοχές, ότι η κατανάλωσή της υπολείπεται της παραγωγής. H δε διαφορά των δύο μεγεθών (εισαγωγές μείον εξαγωγές) δείχνει το μέγεθος της υστέρησης και επ’ ουδενί την ποσοστιαία σχέση τους. Για να υπολογισθεί αυτή πρέπει να προστεθεί και στα δύο σκέλη της σχέσης το μέγεθος της εγχώριας παραγωγής που τροφοδοτεί την επιτόπια κατανάλωση.
Αν, λόγου χάριν, μια χώρα εξάγει 5 μερίδια έναντι των 15 που εισάγει, αλλά παράλληλα παράγει 15 που καταναλώνονται στο εσωτερικό της, τότε καταναλώνει 50% (30 προς 20) παραπάνω από όσα παράγει. Αν πάλι παράγει 95 μερίδια για εσωτερική κατανάλωση, τότε καταναλώνει μόλις 10% (110 προς 100) παραπάνω από όσα παράγει, και ας παραμένει η σχέση εξαγωγών προς εισαγωγές στο 1 προς 3!
Λεανδρος Σλαβης / Αθήνα
Η Λίντα Χαντ και η Ελλάδα
Κύριε διευθυντά
Στην «K» της 14.7.2012 η κ. M. Τζιαντζή αναφέρεται «στην τηλεοπτική άνοιξη της 66χρονης ηθοποιού Λίντα Χαντ», με τη διευκρίνιση ότι «στην Ελλάδα η Χαντ ήταν μέχρι τώρα γνωστή μόνο στο κινηματογραφόφιλο κοινό λόγω της συμμετοχής στην καλή πολιτική ταινία «Επικίνδυνα χρόνια»».
Τούτο θα έλεγα ότι μάλλον δεν ανταποκρίνεται εις τα πράγματα. Διότι φρονώ ότι η Λίντα Χάντ, είναι περισσότερο γνωστή στην Ελλάδα, από τη συμμετοχή της στην ταινία «Ελένη», η οποία γυρίστηκε από τον σημαντικό Αγγλο σκηνοθέτη Πίτερ Γέιτς και με πρωταγωνιστή τον διάσημο Τζον Μάλκοβιτς και η οποία βασίζεται στην παγκόσμια ομώνυμη εκδοτική επιτυχία του Νίκου Γκατζογιάννη. Να υπευθμίσω ακόμα ότι όταν προβλήθηκε στις κινηματογραφικές αίθουσες της χώρας, νομίζω το 1987, γνώρισε εμπορική επιτυχία, παρά την προσπάθεια του KKE να εμποδίσει τον κόσμο να προσέλθη στις αίθουσες προβολής.
Αντωνης N. Βενετης