O κατακερματισμός της Ελληνικής Γλώσσας
Κύριε διευθυντά
Μετά τη μεταπολίτευση -μετά το 1974- η Ελληνική Γλώσσα έχασε την αίγλη της και το μεγαλείο της, τον ήχο της και τη θέα της. Κακόηχα ακούγεται και ανορθόδοξα γράφεται. Εμφανίστηκαν οι δήθεν εκσυγχρονιστές και οι δήθεν προοδευτικοί και την έκαναν χίλια κομμάτια. Αυτοί έκαναν τα επιρρήματα συντρίμμια. Και ιδού παραδείγματα: α) Το επίρρημα: «σαφώς» το έκαναν -άκουσον άκουσον- «σαφά». Το επίρρημα «κυρίως», το έκαναν «κύρια». Το επίρρημα: «προηγουμένως» το έκαναν «προηγούμενα». Μπέρδεψαν τα επιρρήματα: «εκτάκτως» και «έκτακτα» π.χ. ήρθα έκτακτα, αντί ήρθα εκτάκτως. Τα επιρρήματα αμέσως και άμεσα π.χ. άμεσα, έρχεται, αντί αμέσως.
β) Καταβρόχθισαν το «ν» π.χ. το πόλεμο αντί τον πόλεμο του ’40 το έκανα αντί τον έκαναν Ελληνες και Ιταλοί. Το Αύγουστο θα πάω -αντί τον Αύγουστο- διακοπές.
γ) Είναι τα πολύπαθα επιρρήματα και το πολύπαθο ν. Να ‘ταν μόνον αυτός ο κερματισμός της Ελληνικής Γλώσσας, καλά θα ήταν. Πάμε στα MME -TV, Ρ/Φ- ακούς ώρα 06.15 μ.μ. να λένε «καλό απόγευμα» αντί: καλό βράδυ. Ακούς ώρα 01.15 μ.μ να λένε «καλό μεσημέρι» αντί: καλό απόγευμα. Ακούς ώρα 03.30 να λένε «καλό μεσημέρι», 3 1/2 ώρες μετά τη μεσημβρία. Ωρα 07.15 μ.μ. και ακούς να λένε «καλό απόγευμα». Αλλά και πιο πέρα απ’ την ώρα αυτή. Παρατήρηση: Οι ευχές προλέγονται. Δεν λέγονται «κατόπιν εορτής». H γλώσσα ως ζωντανός οργανισμός, όταν κακοποιείται, εξεγείρεται. Διαμαρτύρεται «ενίσταται» χτυπάει «γροθιά».
δ) Συντρίμμια κάνει την Ελληνική Γλώσσα και το Εθνικό Κοινοβούλιο. Το Εθνικό Κοινοβούλιο θα πρέπει να γίνεται σχολείο. Να γίνεται διδάσκαλος της νεότητος! Θα πρέπει να τη διδάσκει και να την παιδαγωγεί. Να χειρίζεται την Ελληνική Γλώσσα υποδειγματικά. Αυτό, όμως, δεν συμβαίνει. Τι συμβαίνει; Ιδού. T’ ακούς να λέει λέξεις και φράσεις άκομψες, άτεχνες, ασύντακτες. Να λέει λόγο αδόμητο, κατακερματισμένο. O πλέον κατακερματισμένος λόγος που ειπώθηκε στο Ναό της Παλλάδος, ήταν το αρχαίο ρητό. «Νους υγιής εν σώματι υγιές». Το ορθό είναι «Νους υγιής εν σώματι υγιεί». Εδώ έγινε παραβίαση του γραμματικού κανόνα. «Τα επίθετα συμφωνούν με τα ουσιαστικά κατά γένος, κατά κλίση και αριθμό και [κατά γένος] και πτώση».
ε) Αλλες κατακερματίσεις της Ελληνικής Γλώσσας: Οι διεθνοί οργανισμοί. Εδώ το επίθετο είναι σιγμόληκτο, τριγενές και δικατάληκτο. Είναι: ο διεθνής, η διεθνής, το διεθνές. π.χ. οι διεθνείς οργανισμοί, οι διεθνείς συμβάσεις, το διεθνές συμβούλιο ή το διεθνές δίκαιο.
στ) Το επίρρημα: «εκτάκτως» έλαβε τη θέση του επιρρήματος: «έκτακτα» π.χ. χθες τα πέρασα εκτάκτως, ενώ το ορθό είναι: χθες τα πέρασα έκτακτα. Δηλ. υπέροχα θαυμάσια».
ζ) Ακούγονται κατά κόρον στην Ελληνική Βουλή κατακερματισμένα τα επιρρήματα: κυρίως -ακούγεται: κύρια- προηγουμένως – ακούγεται: προηγούμενα -αμέσως- ακούγεται: άμεσα π.χ. άμεσα θα σας απαντήσω. Ακούγονται βαρβαρισμοί και σολοικισμοί εν αφθονία.
η) Αλλοι κατακερματισμοί της Ελληνικής Γλώσσας: «Μεριμνάς και τυρβάζεις περί πολλών». Το ορθό είναι: «Μάρθα, Μάρθα μεριμνάς και τυρβάζεις περί πολλά. Ρήση του Θείου Ευαγγελίου! Σημ. H πρόθεση «περί» έχει πολλαπλή σύνταξη π.χ. περί αυτού πρόκειται: Υπουργός παρά, τω πρωθυπουργώ θα κάνει ανακοινώσεις περί πολλών θεμάτων και πραγμάτων. H γη είναι πλανήτης και κινείται περί τον ήλιο. Στρέφεται περί τον ήλιο.
Η κατάσταση του ασθενή επιδεινώθηκε. Το οθρό είναι: H κατάσταση του ασθενούς επιδεινώθηκε. Το επίθετο ασθενής -άνθρωπος- είναι σιγμόληκτο, τριγενές, δικατάληκτο και τριτόκλιτο. Είναι ο ασθενής άντρας, η ασθενής γυναίκα, το ασθενές παιδί.
Sine qua non. Σημαίνει: εκ των ων ουκ άνευ και όχι: άνευ αυτών. Είναι από εκείνα, άνευ των οποίων δεν μπορεί να γίνει τίποτα.
Πείρα κι εμπειρία δεν ταυτίζονται. Κι εδώ η ελληνική γλώσσα κατακερματίζεται. Κατακερματίζεται, όταν ακούγεται η φράση «Απόκτησα πείρα απ’ την επίσκεψή μου στους Αγίους Τόπους. Πείρα σημαίνει το σύνολο των γνώσεων απ’ το σύνολο των εμπειριών. H ορθή φράση εδώ είναι. H εμπειρία μου απ’ την επίσκεψή μου στα Ιεροσόλυμα ήταν μοναδική. Ενιωσα δέος ιερό! Ανυψώθηκα στα ουράνια! H γνώση αυτή προστέθηκε στη φαρέτρα της πείρας. Και η φαρέτρα της πείρας αυξήθηκε, μεγάλωσε.
Σχόλιο 1ο. H κυριολεξία και η ακριβολογία είναι άγνωστες στα MME και όχι μόνο. Αυτά, όταν λένε στις 7, 8 και 9 μ.μ. «καλό απόγευμα» «πόρρω» απέχουν απ’ την κυριολεξία και την ακριβολογία, προτερήματα και αρετές του λόγου. Κατακερματίζουν τη γλώσσα.
Σχόλιο 2ο. O λόγος πρέπει να είναι σαφής και καταληπτός «Σοφόν το σαφές!».
Σχόλιο 3ο. H γλώσσα είναι μέσο επικοινωνίας των ατόμων και των λαών, αλλά και μέσο διανόησης! Και θα πρέπει να λέγεται και να γράφεται ως μέσο ορθά! Θα πρέπει να μην κατακερματίζεται. Να μην υποβαθμίζεται και να μην κακοποιείται.
Σχόλιο 4ο. Το πτυχίο δεν σημαίνει κατ’ ανάγκη και τεκμήριο γλωσσομάθειας.
Σχόλιο 5ο. H γλωσσομάθεια δεν είναι μόνο θέμα διδασκάλου, αλλά και θέμα και μαθητή του ατόμου. Εάν σφυρίζει αδιάφορα, δεν μαθαίνει τη γλώσσα. Για να τη μάθει, θα πρέπει να είναι φιλομαθής. Να εκδηλώνει ενδιαφέρον. Να γίνει γνώστης και κάτοχος των γραμματικών και συντακτικών κανόνων, αλλά γνώστης και κάτοχος της ακριβούς έννοιας και σημασίας κάθε λέξεως. Εάν δεν τα ξέρει αυτά, δεν αποκτά γλωσσομάθεια.
Σχόλιο 6ο πέραν του σχολίου: «5», θα πρέπει να μάθει και την τέχνη της έκφρασης της γραφής. Να μάθει να χειρίζεται ορθά τόσο τον προφορικό όσο και το γραπτό λόγο! Να μάθει να μιλάει και να γράφει ορθά. Σήμερα πολλοί πτυχιούχοι προδίδουν το πτυχίο τους ή τα πτυχία τους. Γίνονται κατακερματιστές της Ελληνικής Γλώσσας, βαρβαριστές και σολοικιστές. Χειρίζονται λάθος την Ελληνική Γλώσσα και εκφραστικά και συντακτικά.
Σχόλιο 7. H Ελληνική γλώσσα είναι η γλώσσα της επιστήμης, του πολιτισμού, του Αθλητισμού και η γλώσσα του Θείου Λόγου! H γλώσσα της Αγίας Γραφής!»
Σχόλιο 8ο. H γλώσσα ως ζωντανός οργανισμός εγείρει ενστάσεις όταν κακοποιείται και κατακερματίζεται.
Σχόλιο 9ο. H γλώσσα χαίρεται, όταν γράφεται, και ομιλείται με χάρη και κομψότητα!
Σχόλιο 10ο. «Ολβιος, όστις της Γλώσσας έσχε μάθησιν».
Δημητρης Γ. Μπρανης – Σχολικός Σύμβουλος – Νομικός
Εισπρακτικές εταιρείες
Κύριε διευθυντά
Τα τελευταία χρόνια έχουν γιγαντωθεί οι λεγόμενες «εισπρακτικές εταιρείες» που εργάζονται για είσπραξη χρεών πολιτών προς τις τράπεζες. O τρόπος παρέμβασής τους είναι άκρως απαράδεκτος και φτάνει ίσαμε απάνθρωπους εκβιασμούς. Δεν γνωρίζω με ποιους όρους έχουν προσληφθεί και εργάζονται κάποια νεαρά άτομα που με απύθμενη θρασύτατα ύφους (κατόπιν οδηγιών!) και κρυμμένα πίσω από μια τηλεφωνική γραμμή, απρόσωπα και ανώνυμα, παραβιάζουν ασύστολα ηθικούς φραγμούς και νομικές διατάξεις, πιέζοντας ασφυκτικά σε έναν πρωτόγνωρο, ανηλεή πόλεμο νεύρων τους συμπολίτες μας, δείχνοντας ότι αγνοούν παντελώς τη σημερινή ελληνική πραγματικότητα. H συμπεριφορά τους είναι επιεικώς ιταμή! Δεν ξέρω αν αντικρίζοντας το πρόσωπο του συνομιλητή τους θα τολμούσαν «διάλογο» στο ίδιο ποταπό ύφος. Για την ακρίβεια, συμπεριφέρονται ως πάνοπλοι σαδιστές ενάντια σε άοπλο «εχθρό».
Να, λοιπόν, η νεοελληνική σχιζοφρένεια σε όλο της το μεγαλείο!
Λόγω της εργασίας μου γίνομαι καθημερινά αποδέκτης φρικτών ιστοριών από πολλούς συμπολίτες μας. Ανθρωποι που σε προγενέστερη εποχή είχαν προγραμματίσει και σχεδιάσει συνετά τη ζωή τους σύμφωνα με τα τότε εισοδήματά τους. Αλλά ήρθε η κρίση που οδήγησε στη γνωστή σε όλους μας οικονομική αφαίμαξη. Ανεργία, εξαθλίωση, ανέχεια. Με το επίσημο κράτος να χρωστάει και να μη δίνει, να περικόπτει χωρίς έλεος και μολαταύτα να γυρεύει όλο και περισσότερα σε χαράτσια, έκτακτες εισφορές, βαριές φορολογίες κ.λπ.
Και πέρα απ’ αυτά, οι κατ’ ευφημισμόν «εισπρακτικές εταιρείες», που δεν έχουν αντιληφθεί ποσώς τη νέα πραγματικότητα. Και σαν ξεδιάντροποι αγιογδύτες εκβιάζουν οικονομικά εξαθλιωμένους συνανθρώπους μας. Εχουν επίγνωση ότι οδηγούν τον κόσμο σε απόγνωση; Καμιά φορά και σε απονενοημένες πράξεις; Δεν υπάρχει κάποιος αρμόδιος να τους συμμαζέψει; Να τους συγκρατήσει; Να πάψει επιτέλους αυτό το λυσσαλέο κυνηγητό ενάντια σ’ έναν περήφανο λαό οδυνηρά δοκιμαζόμενο.
Ανδρεας Σπ. Κραββαριτης
Η επέτειος της Δημοκρατίας
Κύριε διευθυντά
Η καθιερωμένη δεξίωση για την αποκατάσταση της Δημοκρατίας ανεβλήθη· καλύτερα γιατί επρόκειτο για εμπαιγμό.
Μα ποια δημοκρατία γιορτάζαμε; Αυτή των πάνω από 1.500.000 ανέργων και 2.500.000 συνταξιούχων, που οι μισοί είναι κάλπικοι; Μιλάμε για τη δημοκρατία της ασυλίας των βουλευτών (σαν δεν ντρέπονται) και της παραγραφής εγκλημάτων των υπουργών;
Τη δημοκρατία που βασίζεται στην καλοσύνη των ξένων για να επιβιώσει και τους λοιδορούμε κι από πάνω; Τη δημοκρατία με παιδεία «μπάχαλο»;
Τη δημοκρατία που καίγεται η Αθήνα δύο φορές και το θεωρεί εκδήλωση δημοκρατικής ελευθερίας, κι ακόμα ψάχνει να βρει ποιος έσπασε το κεφάλι του Χατζηδάκη; Τη δημοκρατία που ο φασισμός, κυρίως της αριστεράς, κλείνει τα λιμάνια, βάζει λουκέτο στη Χαλυβουργεία, καταστρέφει τις επισκευαστικές μονάδες στο Πέραμα, ευθαρσώς δε δηλώνει ότι δεν αναγνωρίζει το Σύνταγμα και νόμος είναι το δίκιο του εργάτη; Τι δημοκρατία είναι αυτή που δεν τολμάει να παρέμβει, που επιτρέπει και ανέχεται την παρανομία, μήπως δημοκρατία είναι αυτή που δημεύει την περιουσία μας, την οποία με τόσο κόπο και ιδρώτα δημιουργήσαμε; Αυτή τη δημοκρατία δεν τη θέλουμε, γιατί δημοκρατία δεν είναι.
Ομως εγώ, ο απλός Χιώτης καπετάνιος, τι μπορώ να κάνω, υπάρχει λύσις;
Μαριος Χριστοφοριδης – Χίος