Κάποια στιγμή την προηγούμενη εβδομάδα, ο πανταχού παρών στον κόσμο των ελληνικών μίντια, κοινοβουλευτικός εκπρόσωπος του ΣΥΡΙΖΑ, Δ. Παπαδημούλης έκανε την πρόβλεψη ότι ο Α. Σαμαράς θα αποδειχθεί «ο πρωθυπουργός της δραχμής». Πρόβλεψη την οποία φυσικά έσπευσε ύστερα από λίγες μέρες να επαναλάβει ο αρχηγός του Αλ. Τσίπρας. Δεν αποκλείεται η πρόβλεψη να επαληθευτεί και ο Δ. Παπαδημούλης να δικαιωθεί από τα γεγονότα. Η Ελλάδα ως χώρα, υπό την ηγεσία της πολιτικής της τάξης έκανε ό,τι μπορούσε για να φτάσει στη σημερινή κατάσταση και να κινδυνεύει, με πολύ μεγάλες πιθανότητες, να αποβληθεί από την Ευρωζώνη. Τώρα μάλιστα το διεθνές περιβάλλον είναι εξαιρετικά δυσμενές, το κλίμα ιδιαίτερα αρνητικό, τα δημοσιεύματα, οι δηλώσεις και οι ενέργειες που πιέζουν προς την έξοδο, αλλεπάλληλες και συνεχείς τελευταία.
Είναι σαφές ότι ο Σεπτέμβριος θα είναι καθοριστικός και η τύχη μας θα εξαρτηθεί σε μεγάλο βαθμό από την έκθεση της τρόικας. Αν η έκθεση είναι επιβαρυντική θα προσφέρει τα επιχειρήματα, ή έστω τα προσχήματα, για να οδηγηθεί η χώρα μας στην έξοδο και να γυρίσει στη δραχμή. Ωστόσο, σε μια τέτοια εξέλιξη θα έχουν συμβάλει τα μέγιστα ο ΣΥΡΙΖΑ και άλλες δυνάμεις του λεγόμενου αντιμνημονιακού χώρου. Είναι εντελώς υποκριτική η ανησυχία που δήθεν κρύβεται πίσω από την πρόβλεψη των Δ. Παπαδημούλη και Αλ. Τσίπρα περί επιστροφής στη δραχμή επί πρωθυπουργίας Α. Σαμαρά, γιατί ουσιαστικά αυτό θέλουν και γι’ αυτό αγωνίζονται οι άνθρωποι…
Η Αριστερά δεν είναι άμοιρη ευθυνών για την κατάσταση στην οποία περιήλθε η χώρα. Μπορεί τα κόμματα εξουσίας να ήταν το ΠΑΣΟΚ και η Νέα Δημοκρατία, αλλά όσοι διαθέτουν στοιχειώδη αντικειμενικότητα θα παραδεχθούν ότι η Αριστερά στην Ελλάδα πίεζε και συμμετείχε με όλους τους τρόπους στη δημιουργία της κρατικοδίαιτης οικονομίας, του ανίκανου κράτους, της συντεχνιακής λογικής, της ασυδοσίας, της ατιμωρησίας, της διαφθοράς και γενικά του κοινωνικού «πολτού» που ονομάσαμε «ελληνική πραγματικότητα».
Ειδικά ο ΣΥΡΙΖΑ πρωτοστάτησε και διακρίθηκε σε ανευθυνότητα από τότε που ξέσπασε ανοιχτά η κρίση και συνεχίζει την ίδια τακτική. Τον ΣΥΡΙΖΑ εκφράζαν οι πρωταγωνιστές των δημοσίων προπηλακισμών, ο ΣΥΡΙΖΑ (και μαζί του το ΚΚΕ) κάλυπτε τους απερίγραπτους «δεν πληρώνω» και ο ΣΥΡΙΖΑ πρόσφερε θαλπωρή στους πάσης φύσης καταστροφείς και άρπαγες της Αθήνας. Τα στελέχη του βέβαια απορρίπτουν μετά βδελυγμίας τέτοιες κατηγορίες, αλλά ούτε η μνήμη μας είναι τόσο κοντή, ούτε η αντίληψή μας τόσο μικρή.
Μπορεί οι Τσίπρας, Παπαδημούλης, Σκουρλέτης, Σταθάκης, Τσακαλώτος, Δραγασάκης, Στρατούλης, Λαφαζάνης (που μόνο το σώμα του έφυγε από τον Περισσό, η ψυχή του παρέμεινε) να υπόσχονται, να καταγγέλλουν, να κατηγορούν, να απαιτούν, να μονοπωλούν το ενδιαφέρον για τον λαό να αντιπαρατίθενται στην τρόικα και τις Βρυξέλλες, να αδιαφορούν για νόμους και συμφωνίες, αλλά οι ίδιοι και εμείς γνωρίζουμε ότι όλα αυτά οδηγούν στη δραχμή και στην πλήρη εξαφάνιση τής ήδη πολύπαθης μεσοαστικής τάξης. Αυτός είναι ο στόχος τους και όχι ο πόνος τους ότι κινδυνεύουμε να οδηγηθούμε εκεί επί πρωθυπουργίας Α. Σαμαρά. Το επιθυμούν με ασίγαστο πάθος και κάνουν τα πάντα για να συμβεί.