Η «επαναφορά» της Αθήνας

1' 48" χρόνος ανάγνωσης
Ακούστε το άρθρο

Δύο ερωτήματα προκύπτουν από την επιχείρηση «Ξένιος Ζευς». Η κοινή γνώμη αναρωτιέται αν, πράγματι, κινούμαστε βάσει σχεδίου για την επαναφορά της πρωτεύουσας σε κατάσταση σχετικής νομιμότητας ή αν πρόκειται για ένα εντυπωσιακό «ντου» κατά τον ελληνικό τρόπο. Και δεύτερον, αν τα ήδη ορατά αποτελέσματα των τεσσάρων τελευταίων ημερών μπορούν να επιδράσουν γρήγορα στην επανάκαμψη της Αθήνας.

Σαφώς, η συντριπτική πλειοψηφία επικροτεί τον έλεγχο της νομιμότητας. Η αντιπαράθεση που, όπως ήταν αναμενόμενο, προκλήθηκε με αφετηρία ανθρωπιστικούς λόγους παρεκκλίνει τη συζήτηση εκτός θέματος. Το ζήτημα έχει να κάνει με το αίσθημα ασφαλείας και με την αυτονόητη προτεραιότητα ο έλεγχος στην πρωτεύουσα να ορίζεται από τους νόμους του ελληνικού κράτους.

Οι αντιδράσεις στην Ελλάδα, από ομάδες μειοψηφιών, δεν τεκμηριώνονται με στοιχεία αλλά ενθαρρύνονται από υποκριτικό συναισθηματισμό. Και επιβεβαιώνουν την αίσθηση ότι ο μόνιμος αρνητισμός στην Ελλάδα, τον οποίον καλλιεργούν συμπλεγματικές μειοψηφίες, βρίσκεται σε μόνιμη απόκλιση από τη διεθνή πρακτική. Η άγνοια του διεθνούς παράγοντα είναι χαρακτηριστική ενδημική ασθένεια.

Υπάρχει, όμως, και μία πρωτεύουσα που λέγεται Αθήνα. Και όπου η μεγάλη πλειονότητα των κατοίκων ή των επαγγελματιών στενάζει κυριολεκτικά από τη βαθύτατη παρακμή, εντυπωσιακής χρονικής διάρκειας και αδιερεύνητου βάθους. Η ψυχολογική ανασφάλεια σε συνδυασμό με το γονάτισμα της οικονομικής δραστηριότητας έχουν εισέλθει στο αιμοφόρο σύστημα της Αθήνας και την «τρώνε» από μέσα. Μέσα σε δύο χρόνια η παρακμή της πρωτεύουσας είναι τόσο ορατή, που απορείς πώς μία τέτοια κατάσταση μπορεί να γίνεται επ’ αόριστον ανεκτή.

Δεν ισχυρίζεται κανείς ότι οι λαθρομετανάστες ευθύνονται για την «πτώση» της Αθήνας. Η δική μας «πολιτική», όμως, απέναντι σε αυτούς έχει μέγιστο μερίδιο ευθύνης και η πρωτοβουλία του κ. Ν. Δένδια επιχειρεί να καλύψει μία χαμένη απόσταση. Τίποτε το μεγαλειώδες, τίποτε το ακραίο, τίποτε το εξωφρενικό δεν συμβαίνει με τον  «Ξένιο Δία», πέρα από την απόφαση ενός ευρωπαϊκού κράτους να εφαρμόσει τον νόμο και να επιχειρήσει να πείσει ότι αυτό που μετράει είναι οι κοινώς αποδεκτοί νόμοι. Ας μάθουμε να ξεχωρίζουμε τις καταστάσεις. Κανείς δεν επιθυμεί το κακό των δύστυχων ανθρώπων που βρέθηκαν απελπισμένοι, αδαείς και εξαπατημένοι στη χώρα μας. Αλλά η Ελλάδα οφείλει να πει πρώτα – πρώτα στους Ελληνες πολίτες ότι η ελληνική πρωτεύουσα δικαιούται να έχει τις στοιχειώδεις εκείνες προδιαγραφές, όπως απαιτεί μία κοινωνία με λογική και στόχο.

Λάβετε μέρος στη συζήτηση 0 Εγγραφείτε για να διαβάσετε τα σχόλια ή
βρείτε τη συνδρομή που σας ταιριάζει για να σχολιάσετε.
Για να σχολιάσετε, επιλέξτε τη συνδρομή που σας ταιριάζει. Παρακαλούμε σχολιάστε με σεβασμό προς την δημοσιογραφική ομάδα και την κοινότητα της «Κ».
Σχολιάζοντας συμφωνείτε με τους όρους χρήσης.
Εγγραφή Συνδρομή