Πολιτική η απόφαση για τους συνταξιούχους

Πολιτική η απόφαση για τους συνταξιούχους

2' 15" χρόνος ανάγνωσης
Ακούστε το άρθρο

Τελικά, είναι η δύναμη της συνήθειας ή απλώς ο ισχυρός φόβος του πολιτικού κόστους αυτό που ποδηγετεί τους πολιτικούς και τους καθηλώνει σε παλαιομοδίτικες μεθοδεύσεις, «λερναίες ύδρες» διάσπαρτες στην επικράτεια; Η υπόθεση χρήζει πλέον ψυχιάτρου. Μετά από τέσσερα χρόνια απρόβλεπτης οικονομικής κρίσης, με τα νοικοκυριά να στενάζουν κάτω από το βάρος των θυσιών, την αγορά να έχει εξαντλήσει και την τελευταία ικμάδα του δυναμισμού της, τις κραταιές ώς πρόσφατα επιχειρήσεις να αναζητούν τρόπους επιβίωσης και τις αποκαλύψεις μιας πολυεπίπεδης διαφθοράς να συγκλονίζουν τους νομοταγείς, οι κυβερνώντες θα έπρεπε να έχουν πλήρως συνειδητοποιήσει ότι τίποτα παλιό δεν αντέχει πια τούτος ο τόπος. Αν ζούσε μάλιστα ο Γκαίτε θα έλεγε πως τώρα είναι η στιγμή για να γραφτεί η νέα Ιστορία της Ελλάδας. Ναι, αρκεί να βρούμε τη σωστή γραφίδα, η οποία κάπου έχει παραπέσει. Είναι επιεικώς απαράδεκτη η διαμάχη για την εργασιακή εφεδρεία στο Δημόσιο ανάμεσα στον υπουργό Οικονομικών κ. Στουρνάρα και τον αρχηγό της ΔΗΜΑΡ Φώτη Κουβέλη, παρ’ ότι ο τελευταίος δικαίως ωρύεται γιατί δεν έχει υπάρξει συμφωνία επ’ αυτού και βεβαίως γιατί δικό του στέλεχος, ο κ. Α. Μανιτάκης, θα κληθεί να εφαρμόσει τυχόν αποφάσεις. Οπως είναι εξίσου απαράδεκτος ο τρόπος που ο κ. Βενιζέλος διαμηνύει προς κάθε ψηφοφόρο ότι «δεν θα γίνουν απολύσεις στο Δημόσιο». Η εμμονή ορισμένων στη διατήρηση ενός αδηφάγου δημόσιου τομέα, τη στιγμή που η χώρα έχει στο «παθητικό» της πάνω από ένα εκατομμύριο ανέργους στον ιδιωτικό τομέα, οδηγεί αυτομάτως στα αρχικά ερωτήματα: συνήθεια ή παλαιοκομματισμός; Προφανώς οι πολιτικοί μας προτιμούν να συνθλίψουν περαιτέρω τους συνταξιούχους, παρά να αγγίξουν το νυχάκι ενός δημοσίου υπαλλήλου από εκείνους που δεν καλύπτουν πάγιες και λειτουργικές ανάγκες. Εχω την αίσθηση ότι ένα μεγάλο τμήμα των πολιτών θα αντιλαμβανόταν καλύτερα το περί δικαίου αίσθημα αν ο δημόσιος τομέας αντιμετωπίζονταν περίπου με τα ίδια κριτήρια που ισχύουν στον ιδιωτικό και αν υπήρχαν τα πρώτα απτά δείγματα καταπολέμησης της μεγάλης φοροδιαφυγής. Τότε, μπορεί να έλεγε: χαλάλι.

Οι δύο εκ των τριών κυβερνητικών εταίρων δίνουν την αίσθηση ότι κωλυσιεργούν ηθελημένα, εκτιμώντας ότι στο μεταξύ θα ωριμάσουν οι συνθήκες των μεγάλων αλλαγών στην Ευρωζώνη, γιατί δεν πιστεύω ότι σκέπτονται την προσφυγή στις κάλπες ή ότι ονειρεύονται δραχμές! Ενδεχομένως ποντάρουν στην επικράτηση φωνών, όπως αυτή του Μ. Μόντι ή του Μ. Ντράγκι, ακόμη και του γερο-Σμιτ, ο οποίος χθες επέκρινε όσους ζητούν να φύγει η Ελλάδα από την Ευρωζώνη, παρ’ ότι παραδέχτηκε ότι ήταν λάθος η ένταξή μας. Σίγουρα όμως αποκλείεται να έχουν συγκρατήσει την πολύ κομψή δήλωση του Ζαν Κλοντ Γιουνκέρ, ο οποίος είπε ότι η έξοδος της Ελλάδας είναι διαχειρίσιμη, όχι όμως επιθυμητή! Βεβαίως, οφείλουμε να υπενθυμίσουμε ότι προεκλογικά άλλα ελέχθησαν από του πολιτικού άμβωνος, και άλλα εφαρμόζονται ή θα εφαρμοστούν. Αυτά όμως θα τα κρίνει η Ιστορία με τη γραφίδα της.

Λάβετε μέρος στη συζήτηση 0 Εγγραφείτε για να διαβάσετε τα σχόλια ή
βρείτε τη συνδρομή που σας ταιριάζει για να σχολιάσετε.
Για να σχολιάσετε, επιλέξτε τη συνδρομή που σας ταιριάζει. Παρακαλούμε σχολιάστε με σεβασμό προς την δημοσιογραφική ομάδα και την κοινότητα της «Κ».
Σχολιάζοντας συμφωνείτε με τους όρους χρήσης.
Εγγραφή Συνδρομή