Πεζοδρομήσεις στην Κηφισιά
Κύριε διευθυντά
Διάβασα με πολύ μεγάλη προσοχή το σχόλιο του συντάκτη σας κ. Κωνσταντίνου Ζούλα, με τίτλο «Τα γκέτο της Κηφισιάς…», στη σελίδα 10 της εφημερίδας «Καθημερινή» στο φύλλο της 1ης Αυγούστου 2012.
Ειλικρινά αντιλαμβάνομαι και συμμερίζομαι την αγωνία του κ. Ζούλα να φτάσει στο σπίτι του χωρίς, όπως αναφέρει στο σχόλιό του, να κάνει καθημερινά τον «γύρο του θριάμβου» και να αποδείξει τα αναπόδεικτα. Οταν η κριτική είναι καλόπιστη, είναι πάντα ευπρόσδεκτη, καλοδεχούμενη και εποικοδομητική, μας διορθώνει κι από τυχόν λάθη μας.
Θα μου επιτρέψετε λοιπόν να τον βοηθήσω, για να πληροφορηθούν σωστά και οι αναγνώστες σας.
Δεν αποφάσισα εν μέσω θέρους να προχωρήσω σε αυτές τις αυθαίρετες, όπως τις χαρακτηρίζει στο σχόλιό του, μονοδρομήσεις, στην περιοχή που συνδέει τη Νέα Ερυθραία, το Καστρί και την Πολιτεία, ούτε κάποιοι «ομοτράπεζοί μου, αδερφοί πρώην ευρωβουλευτών» μου το υπέδειξαν, τους οποίους εκείνος προφανώς γνωρίζει από την εποχή που εργαζόταν ως ανταποκριτής στις Βρυξέλλες.
Ο δήμος προχώρησε στην εφαρμογή των μονοδρομήσεων μετά από εκπόνηση κυκλοφοριακής μελέτης από ειδικό συγκοινωνιολόγο, μετά από πολλές συζητήσεις που έγιναν με συλλόγους και φορείς στο τοπικό συμβούλιο, στην ποιότητα ζωής, και στο δημοτικό συμβούλιο, και αποφασίστηκε να εφαρμοστούν για χρονικό διάστημα ενός έτους, για να διαπιστωθεί αν είναι πράγματι προς τη σωστή κατεύθυνση ή όχι και να προχωρήσουμε αν χρειαστεί στις όποιες τροποποιήσεις.
Πιστεύουμε ότι αυτή η μελέτη δημιουργεί μεταφορά του κυκλοφοριακού φόρτου στους κύριους οδικούς άξονες, στη Χαριλάου Τρικούπη και στην Ελευθερίου Βενιζέλου, γιατί έτσι μόνο προστατεύεται η αμιγής κατοικία. Εάν πετύχει, πάρα πολλές γειτονιές της πόλης μας από εδώ και στο εξής θα έχουν τη δυνατότητα να αποφύγουν και να γλιτώσουν τη διαμπερή κυκλοφορία. Μπορούμε όλοι να αλλάξουμε τις συνήθειές μας και να βελτιώσουμε την περιοχή που κατοικούμε.
Δεν είμαι από αυτούς που κάνουν πίσω στα δύσκολα. Εκείνο που μετράει είναι η θέληση, η γνώση, η επιμονή, η σκληρή δουλειά! Εχω μάθει να δουλεύω σκληρά στη ζωή μου και αυτό κάνω και στην ενασχόλησή μου με την Τοπική Αυτοδιοίκηση. Πιστεύω στις αξίες της δικαιοσύνης, της αξιοκρατίας, της διαφάνειας και της υπευθυνότητας. Για μένα πολιτική δεν σημαίνει διαπλοκή. Οι αρχές μου, η πίστη μου σε μια Αυτοδιοίκηση ανεξάρτητη, όπου οι κομματικές σκοπιμότητες δεν έχουν καμία θέση, παραμένουν ακλόνητες. Με διαφάνεια στη λήψη των αποφάσεων και τη διαχείριση του φήμου και διάλογο με τους πολίτες, μπορούμε να αντιμετωπίσουμε τα προβλήματα της πόλης. Της πόλης που ζούμε και μεγαλώνουν τα παιδιά μας.
Νικος Γ. Χιωτακης – Δήμαρχος Κηφισιάς
Απάντηση
Κύριε δήμαρχε. Δεν είμαι συγκοινωνιολόγος για να αμφισβητήσω με επιστημονικά επιχειρήματα τη συγκοινωνιακή μελέτη που προηγήθηκε των ρυθμίσεών σας. Ωστόσο θα γνωρίζετε προφανώς ότι η κοινή πρακτική και λογική λέει πως όταν οι δρόμοι μεταβάλλονται σε μιας υποχρεωτικής κατεύθυνσης, οι μονοδρομήσεις γίνονται συνήθως εναλλάξ από στενό σε στενό για να εξυπηρετούνται οι κάτοικοι και να μην κάνουν τον γύρο του θριάμβου για να φτάσουν σπίτια τους. Με την έννοια αυτή θα είχε ενδιαφέρον να δημοσιεύσει ο συγκοινωνιολόγος σας στην ιστοσελίδα του δήμου τη «λογική» που τον «υποχρέωσε» να μονοδρομήσει π.χ. τέσσερα διαδοχικά στενά στην ίδια κατεύθυνση(!), όπως και να μας εξηγήσει γιατί σε κάποιους δρόμους -και μόνον για ένα μικρό τμήμα τους- αποφάσισε να απαγορεύσει τη διέλευσή τους και προς τις δύο κατευθύνσεις(!) δημιουργώντας την εύλογη εντύπωση ότι κάποιοι κάτοικοι σάς επέβαλαν να μεταβάλετε σε ιδιωτικούς τους δρόμους που περνούν μπροστά στα σπίτια τους. Κατά τα λοιπά και επειδή, όπως λέτε, διαβάσατε «με πολύ μεγάλη προσοχή» το σημείωμά μου, μου προκαλεί ιδιαίτερη εντύπωση ότι δεν γράφετε έστω μια λέξη για την απόφαση του ΣτΕ και του επιθεωρητή Δημόσιας Διοίκησης Λέανδρου Ρακιντζή, που έκριναν παράνομη την πεζοδρόμηση της Γεωργίου Παπανδρέου. Της οδού δηλαδή που ασφαλώς γνωρίζετε ότι σχεδιάστηκε για να απορροφά σημαντικό μέρος της κίνησης της Ελ. Βενιζέλου, ως παράπλευρη αρτηρία της, και από τότε που πεζοδρομήθηκε «ταλαιπωρούνται» όλα τα μικρότερα εσώτερα στενά. Θέλω πραγματικά να ελπίζω ότι η απουσία κάποιας νύξης από πλευράς σας στην απόφαση του ΣτΕ δεν οφείλεται στο γεγονός ότι στη συγκεκριμένη οδό διαμένουν η πρώην δήμαρχος Νέας Ερυθραίας Βασιλική Ταμβάκη και ο νυν αντιδήμαρχός σας Στ. Κύρλος, οι οποίοι και αποφάσισαν αίφνης να πεζοδρομήσουν τον δρόμο «τους»…
ΥΓ.: Αναδημοσιεύω την επιστολή σας και στη σχετική σελίδα διαλόγου της «Κ» καθώς, όπως θα διαπιστώσετε, οι ρυθμίσεις σας έχουν προκαλέσει θύελλα αντιδράσεων.
http://www.kathimerini.gr/4dcgi/-w-articles-kathpolitics-1-01/08/2012-454892
Κων. Ζουλας
Τα σκουπίδια της Ανδρου
Κύριε διευθυντά
Με ικανοποίηση διαβάσαμε στο «Σημειωματάριο» για τη θεσμοθέτηση του Λογοτεχνικού Διαγωνισμού Νίκου Θέμελη από τον Δήμο Ανδρου. Με την ευκαιρία αυτή θα θέλαμε να ρωτήσουμε τον δήμαρχο, κ. Γιάννη Γλυνό, αν θα θεσμοθετήσει και πανελλήνιο διαγωνισμό δυσοσμίας για να πρωτεύσει το νησί μας, με τους σωρούς των σκουπιδιών που με ευθύνη του επί δυόμισι χρόνια σωρεύονται σε όλα τα χωριά και τους δρόμους τής άλλοτε ωραίας Ανδρου. Η ευωδία τους μας πνίγει ακόμα και στη θάλασσα που κολυμπούμε. Ωραία τα πολιτιστικά, κ. Δήμαρχε, αλλά πρώτη αναγκαιότητα (και απόλυτη αρμοδιότητά σας) είναι η υγεία των κατοίκων που κινδυνεύει.
Ναταλια Παλαιοκρασσα, Ανδρος
Από καθέδρας απασχόληση
Κύριε διευθυντά
Ηολική φυσική απασχόληση των πανεπιστημιακών με τους σπουδαστές στα δημόσια πανεπιστήμια των ΗΠΑ είναι κατά κανόνα πολύ μεγαλύτερη απ’ ό,τι στην Ελλάδα. Στο Πανεπιστήμιο του Τέξας, επί παραδείγματι, όσοι διδάσκαμε αρχιτεκτονικό σχεδιασμό (Architectural Design), δουλεύαμε στο ατελιέ τουλάχιστον 18 ώρες την εβδομάδα (τουλάχιστον 2 στούντιο την εβδομάδα, από 9 ώρες διδασκαλίας το καθένα). Εναλλακτική, για όσους είχαν και έφεση στην «έρευνα» και τη «θεωρία», ήταν 13 (ένα στούντιο 9 ώρες και 4 ώρες θεωρία). Ολοι ανεξαιρέτως ήταν υποχρεωμένοι σε φυσική παρουσία στο πανεπιστήμιο τουλάχιστον 25 ώρες την εβδομάδα (ώρες επαφής με τους σπουδαστές, συμβούλια, συνεδριάσεις, «ώρες γραφείου» – συμβουλευτικά καθήκοντα κτλ.) και άλλες 15 ώρες, μέχρι τις 40, για έρευνα, προετοιμασία κτλ. σπίτι ή στις βιβλιοθήκες. «Προπτυχιακές» και «μεταπτυχιακές» ώρες επαφής υπολογίζονταν με την ίδια φόρμουλα. Μόνο οι «επισκέπτες καθηγητές», διακεκριμένοι επαγγελματίες, διακεκριμένοι πανεπιστημιακοί από το εξωτερικό ή άλλα πανεπιστήμια, αντιμετωπίζονταν με ελαφρύτερο πρόγραμμα (Visiting professors, adjuncts).
Οσοι δίδασκαν μαθήματα που απαιτούσαν μόνο διαλέξεις (π.χ. ιστορικοί της αρχιτεκτονικής/τέχνης, εξειδικευμένα θεωρητικά μαθήματα/στατική, ακουστική, μηχανολογικός εξοπλισμός, ενέργεια κτλ.), δίδασκαν τουλάχιστον δύο ή τρία διαφορετικά μαθήματα της εξειδίκευσής τους το εξάμηνο, 5 μέρες την εβδομάδα, από τουλάχιστον 4 ώρες διαλέξεων την ημέρα, σύνολο τουλάχιστον 20 ώρες εβδομαδιαία. Σε όλα τα δημόσια πανεπιστήμια των ΗΠΑ επικρατούσε κάτι ανάλογο. Απαγορευόταν το «ιδιωτικό γραφείο» (υπήρχαν ειδικά καθεστώτα για τους γιατρούς), για να πάρεις δε άδεια για κάποια ιδιωτική ανάθεση έργου, απαιτείτο εγκριση με την υπογραφή του πρύτανη (University President), που εδίδετο αν το προτεινόμενο έργο εθεωρείτο «meritorious» (ότι δηλαδή θα «προωθούσε την επιστήμη»). Απ’ ό,τι γνωρίζω, στα εδώ πανεπιστήμια, κάθε καθηγητής, με διδακτορικά και περγαμηνές, έχει συνήθως ένα μάθημα να διδάξει την εβδομάδα, η δε έμφαση της μεγάλης τους πλειοψηφίας όλα αυτά τα χρόνια που μας έφεραν στην κρίση, είναι στο «ιδιωτικό τους γραφείο», στις κρατικές επιχορηγήσεις, στην προώθηση των ημετέρων, αλλά και τον πόλεμο και κλείσιμο της πρόσβασης στα εγχώρια πολλών που τυχόν προσπάθησαν να επιστρέψουν να για διδάξουν στην Ελλάδα, κι έτυχε να υποστηρίξουν σε συνεντεύξεις και εκλογές νέων καθηγητών, μοντέλα εργασίας όπως το παραπάνω.
Οι υπουργοί Παιδείας, Οικονομίας, αλλά και ο ένας εκ των τριών της συγκυβέρνησης, αν και πανεπιστημιακοί του εγχώριου κατεστημένου, πιστεύω θα μπορούσαν να εξοικονομήσουν ικανά ποσά, από τον κατά υπουργείο αντιστοιχούντα «πανεπιστημιακό τομέα», μέσα από το μοντέλο των δημόσιων πανεπιστημίων των ΗΠΑ. Καιρός είναι να αρχίσουν να δουλεύουν και οι εγχώριοι πανεπιστημιακοί όπως οι αλλοδαποί συνάδελφοί τους.
Αντωνης Κ. Αντωνιαδης – ΑΙΑ, ΑΙCΡ UΤΑ
Οι στρατιωτικοί ιατροί
Κύριε διευθυντά
Συχνά σε κάποιες δημοσιεύσεις σας αναφέρεσθε στις διάφορες προνομιούχες συντεχνίες εργαζομένων στον στενό ή ευρύτερο δημόσιο τομέα. Σας διαφεύγει όμως μία εκ των πλέων προνομιούχων, η οποία είναι οι στρατιωτικοί ιατροί. Βάσει της ισχυούσης νομοθεσίας, ως γνωστόν, απαγορεύεται εις τους εν ενεργεία δημοσίους υπαλλήλους οιασδήποτε ειδικότητος η παράλληλος άσκησις οιασδήποτε επαγγελματικής δραστηριότητος. Του μέτρου αυτού εξαιρούνται, δι’ άγνωστον εις εμέ λόγον, οι στρατιωτικοί ιατροί. Αποτέλεσμα αυτού είναι ότι αυτοί, οι οποίοι σπούδασαν έλαβαν ειδικότητα και παρακολούθησαν, οι περισσότεροι ανώτερες σπουδές σε πανεπιστήμια του εξωτερικού με έξοδα του κράτους, να εκμεταλλεύονται τη σκανδαλώδη εξαίρεσή τους και διατηρώντας ιδιωτικά ιατρεία η συνεργαζόμενοι με ιδιωτικά νοσηλευτικά ιδρύματα να αγρεύουν ουσιαστικά πελάτες από τα εξωτερικά ιατρεία των στρατιωτικών νοσοκομείων και να τους οδηγούν προς τα ιατρεία τους ή τα ιδιωτικά νοσηλευτικά ιδρύματα με τα οποία συνεργάζονται.
Πιστεύω ότι διά λόγους ηθικής τάξεως θα πρέπει και οι στρατιωτικοί ιατροί να ακολουθήσουν τους λοιπούς δημοσίους υπαλλήλους (και στρατιωτικούς) ή, τουλάχιστον, να υποχρεωθούν να δέχονται εις τα ιατρεία των ασφαλισμένους του ΕΟΠΥΥ (τουλάχιστον συνταξιούχους στρατιωτικούς και τις οικογένειές τους) με τους όρους του ΕΟΠΥΥ.
Παναγιωτης Μουστακας