Η τηλεόραση στην εποχή του «λουκέτου»

Η τηλεόραση στην εποχή του «λουκέτου»

1' 57" χρόνος ανάγνωσης
Ακούστε το άρθρο

Το «λουκέτο» δεν κυριαρχεί μόνο στους εμπορικούς δρόμους, αλλά η παρουσία του είναι πλέον αισθητή και στην τηλεόραση. «Λουκέτο» μπήκε στην «Εμπόλεμη ζώνη» (Mega) του Σωτήρη Δανέζη, όχι λόγω χαμηλής τηλεθέασης αλλά γιατί το κόστος της εκπομπής ήταν υψηλό καθώς τα ντοκιμαντέρ αυτά ήταν γυρισμένα στο εξωτερικό.

Κατανοούμε ότι οι καιροί είναι δύσκολοι και για τα κανάλια, όμως δεχθήκαμε την είδηση με ένα σφίξιμο στην καρδιά. Η κατάργηση μιας τέτοιας εκπομπής σημαίνει ότι το τηλεοπτικό μας τοπίο, συνολικά, γίνεται πιο φτωχό, πιο εσωστρεφές και επαρχιώτικο. Η «Εμπόλεμη ζώνη», με τις δεκάδες αποστολές της σε εύφλεκτες περιοχές του πλανήτη, έχει παρουσιάσει και θέματα που για πρώτη φορά ήρθαν στο φως στην Ελλάδα και τα οποία οι περισσότεροι από εμάς αγνοούσαμε. Μάλιστα, σε κάποιες περιπτώσεις, αυτό που αρχικά μάς φαινόταν ξένο και μακρινό (π.χ. τα τεράστια ενεχυροδανειστήρια στο Ντιτρόιτ) χτύπησαν, με την κρίση, και τη δική μας πόρτα.

Το τελευταίο ντοκιμαντέρ του κ. Δανέζη, που προβλήθηκε πριν από ένα μήνα, αποκάλυπτε το πώς κατασκευάζονταν οι υπεραθλητές της Ανατολικής Γερμανίας που κάποτε σάρωναν τα μετάλλια στους Ολυμπιακούς Αγώνες. Το «μπλε χάπι», που μετέτρεπε τους θνητούς σε ημίθεους, ήταν ενταγμένο σε ένα κρατικό πρόγραμμα που εφαρμόστηκε σε χιλιάδες εφήβους και νέους, με αποτελέσματα εντυπωσιακά ως προς τις επιδόσεις αλλά ανατριχιαστικά ως προς τη σωματική και την ψυχική υγεία των χαπακωμένων αθλητών.

Μια παλιά ιστορία; Οχι και τόσο, καθώς όλοι πια είμαστε σίγουροι ότι το χέρι της χημείας παίζει καθοριστικό ρόλο στην κατάκτηση νέων ρεκόρ. Και η καλύτερη «χημική χειρ» δεν είναι μόνο αυτή που παρασκευάζει τούρμπο αθλητές, αλλά αυτή που δεν ανιχνεύεται…

Θα μπορούσε να υποστηρίξει κανείς ότι το κενό που αφήνει η εξαφάνιση της «Εμπόλεμης ζώνης» μπορεί να καλυφθεί με την εισαγωγή ξένων ντοκιμαντέρ, όμως με εξαίρεση την ΕΡΤ και τον ΣΚΑΪ, κανένα μεγάλο ιδιωτικό κανάλι δεν ακολουθεί αυτή την πρακτική. Δυστυχώς, τα ντοκιμαντέρ θεωρούνται είδος πολυτελείας, κατάλληλα μόνο για εκκεντρικούς ή για σπασίκλες τηλεθεατές.

Τα ντοκιμαντέρ του «Εξάντα», της «Εμπόλεμης ζώνης», οι δημοσιογραφικές εκπομπές έρευνας της ομάδας των «Νέων Φακέλων» του ΣΚΑΪ ή του Παύλου Τσίμα ή του «Κουτιού της Πανδώρας» έχουν ένα κοινό σημείο: μεταδίδουν, μέσω της εικόνας και του λόγου, κάποια γνώση για την εποχή μας. Η γνώση δεν είναι πάντα δύναμη, με την έννοια ότι δεν αποτελεί εγγύηση ότι οδηγεί σε έναν καλύτερο, πιο ειρηνικό και δίκαιο κόσμο, όμως η άγνοια είναι εγγύηση ότι ο χειρότερος κόσμος έρχεται πιο κοντά μας.

Λάβετε μέρος στη συζήτηση 0 Εγγραφείτε για να διαβάσετε τα σχόλια ή
βρείτε τη συνδρομή που σας ταιριάζει για να σχολιάσετε.
Για να σχολιάσετε, επιλέξτε τη συνδρομή που σας ταιριάζει. Παρακαλούμε σχολιάστε με σεβασμό προς την δημοσιογραφική ομάδα και την κοινότητα της «Κ».
Σχολιάζοντας συμφωνείτε με τους όρους χρήσης.
Εγγραφή Συνδρομή