Το πολιτικό σύστημα πρέπει να ξεπεράσει τη δειλία του και τις αναστολές του αν θέλει την επιβίωση της χώρας εντός του ευρώ. Οι Ελληνες φορολογούμενοι έχουν πληρώσει επί δεκαετίες άχρηστους δημόσιους οργανισμούς και φορείς, κατ’ εξακολούθησιν «άρρωστους» ή παραβατικούς δημοσίους υπαλλήλους, οι οποίοι ουδέποτε απομακρύνονται, και πλαστές ή αδικαιολόγητες συντάξεις και επιδόματα. Προφανώς και φταίνε οι ίδιοι οι πολιτικοί για την απερίγραπτη σπατάλη και διαφθορά που μας έφερε στο σημερινό χάλι. Τώρα όμως αυτοί πρέπει να πάρουν επιτέλους τις αποφάσεις τους χωρίς ταμπού και δισταγμούς.
Ο πρωθυπουργός Αντώνης Σαμαράς, ο υπουργός Οικονομικών και άλλα στελέχη της κυβέρνησης το αντιλαμβάνονται και μοιάζουν αποφασισμένοι. Ομως είναι αναγκαίο να στηριχθούν από τους κυβερνητικούς εταίρους, τους βουλευτές και το κομμάτι της κοινωνίας που δουλεύει σκληρά, πληρώνει φόρους και δεν ανέχεται άλλο το καθισιό και τη σπατάλη ενός τμήματος του Δημοσίου. Αυτό το τμήμα της κοινωνίας θα στηρίξει γενναίες αποφάσεις εφ’ όσον συνοδευθούν από ένα απτό σχέδιο ανάπτυξης.
Πρέπει όμως και οι εταίροι μας, και ειδικώς οι Γερμανοί, να ξεκαθαρίσουν τι θέλουν. Δεν μπορούν να ζητούν θυσίες χωρίς τέλος από τον ελληνικό λαό, σηκώνοντας όλο και πιο ψηλά τον πήχυ. Η συμφωνία πρέπει να είναι σαφής και οριστική: η Ελλάδα κάνει Α, Β, Γ και οι Ευρωπαίοι εταίροι αίρουν αμετάκλητα την απειλή της εξόδου από το ευρώ, επιμηκύνουν την περίοδο προσαρμογής και μειώνουν αισθητά το χρέος.
Από εκεί και πέρα, είναι δικό μας θέμα πώς θα οργανώσουμε και θα ξανακτίσουμε σε σωστές βάσεις τη χώρα μας, κερδίζοντας παράλληλα τη χαμένη διεθνώς αξιοπιστία της.