Πιο τρυφεροί είναι οι αναγνώστες

Πιο τρυφεροί είναι οι αναγνώστες

1' 39" χρόνος ανάγνωσης
Ακούστε το άρθρο

Στα δύο τελευταία τεύχη του περιοδικού New Yorker δημοσιεύονται δύο ανέκδοτα κείμενα του Φράνσις Σκοτ Φιτζέραλντ και του Ισαάκ Μπάσεβιτς Σίνγκερ: «Ευχαριστώ για τη φωτιά» και «Ιώβ», αντίστοιχα. Διαβάζοντάς τα, καταλαβαίνει κάποιος ότι τίποτα στη ζωή δεν είναι τυχαίο. Το πρώτο -εξαιρετικά σύντομο- διήγημα του Φιτζέραλντ, που χρονολογείται από το 1936, περιγράφει την καθημερινότητα μιας μεσήλικης γυναίκας, που πουλάει κορσέδες στις μεσοδυτικές πολιτείες. Αρειμάνια καπνίστρια, σκέφτεται μόνο πότε θα ξεκλέψει λίγο χρόνο για να ανάψει το τσιγάρο της. Στο παρελθόν η περιοχή της ήταν οι ανατολικές πολιτείες όπου τα κάπνισμα δεν ήταν ταμπού, σε αντίθεση με τη νέα ακτίνα δράσης της. Μετά το τέλος μιας κοπιαστικής μέρας μπαίνει σε μια εκκλησία, αλλά τα κεριά έχουν σβήσει. Προσεύχεται στην Παναγία και σχεδόν αποκοιμιέται. Οταν ξυπνάει, το τσιγάρο της είναι αναμμένο κι εκείνη στρέφει το βλέμμα προς τη Μεγαλόχαρη και αναφωνεί με ευγνωμοσύνη: «Ευχαριστώ για τη φωτιά». Θα μπορούσε να είναι ένα συμπαθητικό πρωτόλειο κείμενο ενός ταλαντούχου λογοτέχνη. Δύσκολα όμως μπορεί κανείς να φανταστεί ότι ο ίδιος άνθρωπος είχε ήδη γράψει το «Μεγάλο Γκάτσμπι» και το «Τρυφερή είναι η νύχτα». Προς τι λοιπόν η δημοσίευση;

Στη σημερινή, υστερικά αντικαπνιστική Αμερική, το διήγημα ηχεί ούτως ή άλλως εξόχως παρωχημένο, σχεδόν πορνογραφικό. Το δεύτερο διήγημα με τίτλο «Ιώβ», γραμμένο στα γίντις το 1970 και μεταφρασμένο φέτος για πρώτη φορά στα αγγλικά, έχει ενδιαφέρον ιστορικό, λογοτεχνικά όμως μάλλον απογοητεύει. Ενας Πολωνοεβραίος τροτσκιστής διηγείται τα πάθη του μετά την Οκτωβριανή Επανάσταση, τις διώξεις που υφίσταται ως αντισταλινικός και Εβραίος στη Ρωσία και στην Πολωνία από τους πρώην ομοϊδεάτες του, την ίδια του τη σύζυγο, αλλά και τους ναζί. Σε αντίθεση με το διήγημα του Φιτζέραλντ, είναι σχοινοτενές, η αφήγηση πλατειάζει και η κορύφωση απουσιάζει.

Η ανάγνωση των δύο short stories επαναφέρει στο προσκήνιο τη συζήτηση περί πνευματικών δικαιωμάτων. Ανθρωποι ξένοι, συχνά μακρινοί συγγενείς με ιδιοτελή σχέση με το έργο ενός συγγραφέα, το διαχειρίζονται χωρίς σεβασμό, χωρίς την τρυφερότητα την οποία συχνά διαθέτουν οι αναγνώστες που μεγάλωσαν με τα παραμύθια του Σίνγκερ και τον «Γκάτσμπι».

Λάβετε μέρος στη συζήτηση 0 Εγγραφείτε για να διαβάσετε τα σχόλια ή
βρείτε τη συνδρομή που σας ταιριάζει για να σχολιάσετε.
Για να σχολιάσετε, επιλέξτε τη συνδρομή που σας ταιριάζει. Παρακαλούμε σχολιάστε με σεβασμό προς την δημοσιογραφική ομάδα και την κοινότητα της «Κ».
Σχολιάζοντας συμφωνείτε με τους όρους χρήσης.
Εγγραφή Συνδρομή