Γραμματα Αναγνωστων

7' 19" χρόνος ανάγνωσης
Ακούστε το άρθρο

Διακηρύξεις του Δημοσίου

Κύριε διευθυντά

Σε προηγούμενο φύλλο σας δημοσιεύθηκε άρθρο του δημοσιογράφου Πάσχου Μανδραβέλη με τίτλο «Διακηρύξεις εξάρτησης» με ευθείες βολές κατά του συνόλου του Τύπου της περιφέρειας. Οφείλω να ενημερώσω τον αγαπητό συνάδελφο (και συν-βραβευθέντα το 2007 από την Ενωση Ευρωπαίων Δημοσιογράφων [ΕΕΔ], για τη μαχητική του αρθρογραφία αυτός, για την ποιότητα της δημοσιογραφικής μου εργασίας εγώ), για μερικά πράγματα που αγνοεί όσον αφορά τον περιφερειακό Τύπο, με αποτέλεσμα το συγκεκριμένο κομμάτι να αποτελεί ένα λίβελο εναντίον του (θέλω να πιστεύω λόγω και μόνο της άγνοιάς του).

Κατ’ αρχάς ο περιφερειακός Τύπος, και περισσότερο ο εβδομαδιαίος που εκπροσωπώ, δεν είναι πλημμυρισμένος από διακηρύξεις του Δημοσίου, απλούστατα γιατί δεν έχουν δικαίωμα να τις δημοσιεύουν όλες οι εφημερίδες αν δεν έχουν ενταχθεί στις διατάξεις του N. 3548/07 (του λεγόμενου και νόμου Ρουσόπουλου) που επιβάλλει σκληρές προδιαγραφές για την ένταξή τους στη λίστα του υπουργείου Επικρατείας, η οποία ανανεώνεται κάθε χρόνο. Ακόμα και σ’ αυτές τις εφημερίδες όμως «οι διακηρύξεις δεν πληρώνονται με το διπλάσιο του εμπορικού καταλόγου», αλλά με αυστηρό τιμολόγιο που καθορίζεται με κοινή απόφαση υπουργών Οικονομικών και Επικρατείας και είναι μόνο 2 ευρώ ο πόντος, όταν πληρώνει ο δήμος και 5 ευρώ, αν πληρώνει ο εργοδότης που θα πάρει τη δημοπρασία ή τον διαγωνισμό. H πληρωμή, μάλιστα, γίνεται μήνες ή και χρόνια μετά τη δημοσίευση κι ενώ οι εκδότες έχουν πληρώσει τον ΦΠΑ και έχουν καταχωρίσει το αντίτιμο στα κέρδη τους, δηλαδή έχουν και φορολογηθεί… Το ίδιο ισχύει και για τη δημοσίευση των ισολογισμών.

Η ύπαρξη των διακηρύξεων δεν έχει «δημιουργήσει πληθώρα εφημερίδων – φαντασμάτων στην περιφέρεια», αντίθετα, δεκάδες φύλλα έχουν διακόψει την έκδοσή τους επειδή δεν μπορούν να ανταποκριθούν στις προδιαγραφές του N. 3548/07, που απαιτεί ελάχιστο αριθμό σελίδων (24 για τους νομούς άνω των 80.000 κατοίκων και 20 για κάτω), υποχρεωτική πρόσληψη δημοσιογράφου ασφαλισμένου στο αρμόδιο ταμείο (ΕΤΑΠ-ΜΜΕ), ελάχιστο αριθμό πωληθέντων φύλλων και πολλά άλλα.

Η διαπλοκή, που υπαινίσσεται, με τους τοπικούς άρχοντες είναι ένας μύθος γιατί αφενός δεν υπάρχουν τέτοιοι με «πακτωλό χρημάτων» για να δωροδοκήσουν (ή αν αυτό γίνεται, είναι, απειροελάχιστο με ό,τι συμβαίνει στον ημερήσιο και εβδομαδιαίο αθηναϊκό Τύπο – ας μην ξύσουμε πληγές τώρα…). Με λίγα λόγια, δεν είναι δυνατόν να υπάρχουν λαθρόβια έντυπα που συντηρούνται από τις ελάχιστες διακηρύξεις (που πρέπει άλλωστε να μοιραστούν δε δύο ημερήσιες και μία εβδομαδιαία), απλούστατα γιατί δεν φτάνουν ούτε να καλύψουν μία έκδοση από τις 50 τον χρόνο που υποχρεούνται να κάνουν οι εβδομαδιαίες!..

Οσες εφημερίδες απέμειναν στην περιφέρεια δίνουν μάχη για να συντηρηθούν και στην πλειονότητά τους ελέγχουν τους τοπικούς άρχοντες δημάρχους, περιφερειάρχες κ.λπ. Σε πολλές περιπτώσεις, μάλιστα, πολλοί απ’ αυτούς επικαλούνται έναν τυποκτόνο νόμο (του 1981) και τους καταθέτουν αγωγές επιζητώντας τεράστια κονδύλια για «συκοφαντική δυσφήμηση» κ.λπ. Επιπλέον, με το Μνημόνιο μας έκοψαν τελείως τις τηλεφωνικές ατέλειες, που δικαιούμεθα και κατά 90% τις ταχυδρομικές ατέλειες που αποτελούσαν για μας «ανάσα ζωής» γιατί οι περισσότερες εφημερίδες είναι συνδρομητικές.

Η δημοσιογραφία δεν είναι καθόλου εύκολη υπόθεση στην περιφέρεια, αγαπητέ Πάσχο, γιατί όλοι είμαστε γνωστοί και θέλει θάρρος, αγώνα και γερό στομάχι για να επιβιώσεις. Πάνω απ’ όλα όμως χρειάζεται ήθος και αξιοπρέπεια γιατί αλλιώς η τοπική κοινωνία σε αποβάλλει από μόνη της.

Σε χαιρετώ, ζητώντας σου να σκεφτείς τι θα γινόταν στην ελληνική περιφέρεια, όπου η παρανομία οργιάζει, αν δεν υπήρχε ο περιφερειακός Τύπος, που στα όρια των δυνατοτήτων του και των αντοχών του «φυλάει τις Θερμοπύλες»…

Στηριζόμενος, βέβαια, στα πόδια του και όχι στις πενταροδεκάρες των διακηρύξεων…

Φανης Ζουροπουλος – Πρόεδρος της Ενωσης Ιδιοκτητών Επαρχιακού Τύπου (ΕΙΕΤ)

Απάντηση

Αν έτσι έχουν τα πράγματα στον χώρο του επαρχιακού Τύπου, φαντάζομαι ότι ο πρόεδρος και τα μέλη της EIET θα παλεύουν για την κατάργηση δημοσίευσης των διακηρύξεων στον Τύπο και τη μεταφορά τους στο Διαδίκτυο χωρίς κόστος για το Δημόσιο.

Πασχος Μανδραβελης

Τα ισοδύναμα μέτρα

Κύριε διευθυντά

Με το σημερινό μου σημείωμα θέλω να τονίσω το αυτονόητο πλέον. O ελληνικός λαός δεν αντέχει περισσότερη μείωση των αποδοχών του, γιατί ο κοινωνικός μας ιστός απειλείται δραματικά. Και όμως φαίνεται ότι η κυβέρνησή μας επιμένει δυστυχώς στις περικοπές και με ανέγγιχτο τον δημόσιο τομέα. Και ακόμη είναι βέβαιο ότι σε καμιά περίπτωση δεν θέλει να θίξει προνόμια δεκαετιών που συνέβαλαν στην κρίση. Για παράδειγμα έβαλε στο μάτι συντάξεις, που πλήρωνε αδρά κάποιος επί 40 και 50 χρόνια και δεν γίνεται κουβέντα για τους σκανδαλώδεις κοινωνικούς πόρους, τους οποίους πληρώνουν κάποιοι που δεν έχουν καμιά σχέση με το ασφαλιστικό Ταμείο, που εισπράττει. Πληρώνει δηλ. η καθαρίστρια τη σύνταξη επιστήμονα. Και αυτό προκαλεί, ερεθίζει και εξοργίζει. Καταθέτω κάποιες σκέψεις μήπως και σοβαρευτούμε.

1. Κατάργηση δημοσίων ή παραδημοσίων επιχειρήσεων με μετακίνηση των απασχολούμενων υπαλλήλων σ’ άλλους οργανισμούς ή φορείς δεν μειώνει σημαντικά τις δαπάνες του δημόσιου τομέα και δεν συμβάλλουν στη μείωση του ελλείμματος. Μόνο η ιδιωτικοποίηση της λειτουργίας μεγάλων και ζημιογόνων επιχειρήσεων μειώνει τις δαπάνες. Εξυπακούεται ότι δεν εκποιείται το ακίνητο.

2. Οι προσλήψεις στον δημόσιο και ευρύτερο δημόσιο τομέα να σταματήσουν παντελώς, για τρία τουλάχιστον χρόνια. Ούτε και στην περίπτωση αποχωρήσεων.

3. Ολοι οι κοινωνικοί πόροι (υπέρ τρίτων) θα πρέπει επιτέλους να κατευθυνθούν στον κρατικό κορβανά. Πρόκειται για την κορυφαία εκδήλωση της κοινωνικής αδικίας μιας σάπιας κοινωνίας.

4. Κατάργηση όλων των συντάξεων κάτω των 60 ετών για τη γυναίκα και των 65 για τον άνδρα, πλην των αναπηρικών. Υπάρχει ασφαλιστικό Ταμείο που συνταξιοδοτεί σε ηλικία 50 ετών. Και επειδή δεν μπορεί να καλύψει τη δαπάνη των πρώιμων και παχυλών συντάξεων, επιχορηγείται από το κράτος με 1 δισ. ευρώ τον χρόνο.

5. Υπάρχει ασφαλιστικό Ταμείο, που παρά το γεγονός ότι ήταν πάντα ελλειμματικό, ο τσαμπουκάς των συνδικαλιστών του υποχρέωσε την πολιτεία να τους αναγνωρίσει ιδιοκτησία σ’ ένα κομμάτι της περιουσίας της δημόσιας επιχείρησης που εργάζονται· Και ως αντιπαροχή, λοιπόν, της ενσωματωμένης δήθεν περιουσίας του σωματείου στην περιουσία της επιχείρησης, ο κρατικός προϋπολογισμός δίνει κάθε χρόνο 700 εκατ. ευρώ στον ασφαλιστικό φορέα του προσωπικού των εργαζομένων, που διατηρούν ακόμη τις παχυλές τους αποδοχές και συντάξεις και «την Αρτα φοβερίζουν».

6. Θα πρέπει κάποτε να σταματήσει η λεηλασία της γης με τις φωτιές και τα αυθαίρετα. Προτείνω δήμευση και εκποίηση όλων των αυθαιρέτων κτισμάτων που έχουν δομηθεί σε δασικές ή άλλες δημόσιες εκτάσεις καθώς και παραθαλάσσιες και παρόχθιες περιοχές.

Επίσης μεταξύ των δικαιολογητικών που απαιτούνται για σύνδεση οιουδήποτε κτίσματος με τη ΔΕΗ, τον OTE ή τη ΔΕΥΑ να απαιτείται και βεβαίωση πολιτικού μηχανικού και της Πολεοδομίας ότι το κτίσμα δεν είναι αυθαίρετο. Και καμιά άλλη ρύθμιση για «τακτοποίηση» και ποτέ.

7. Το έθνος κινδυνεύει να πεθάνει από τις συνέπειες που συνεπάγεται η κρίση (υπογεννητικότητα, επενδυτική άπνοια, ανασφάλεια εθνική και κοινωνική και κυρίως αβεβαιότητα), γιατί κάποιοι φοροδιαφεύγουν. Θα πρέπει να αφυπνιστεί η κυβέρνηση πριν να είναι αργά. H φοροδιαφυγή να διώκεται ως ιδιώνυμο αδίκημα. Και για μεγαλύτερα ποσά άνω των 300 χιλ. ευρώ να προβλέπεται κατάσχεση της περιουσίας κινητής και ακίνητης, ως προϊόν «μαύρου» χρήματος.

8. Αμεση προτεραιότητα στην πάταξη της εισφοροδιαφυγής στους μεγάλους ασφαλιστικούς οργανισμούς. Καλές οι απογραφές, αλλά χρειάζεται και συχνός έλεγχος νύχτα και μέρα για τον περιορισμό της ανασφάλιστης και διαφεύγουσας «μαύρης» απασχόλησης, που ξεπερνά τα 3 δισ. ευρώ τον χρόνο στο IKA.

9. Σαν τελευταία λύση για την αύξηση των εσόδων και για να αποφεύγουμε μειώσεις μισθών και συντάξεων, προτείνω το χαράτσι 20 – 25 ευρώ σε κάθε κινητό τηλέφωνο. Θα μας δώσει πάνω από δύο δισ.

10. Να συγκροτηθεί επιτροπή στα υπουργεία Εξωτερικών και Οικονομικών για τη μελέτη μιας ενδεχόμενης αγωγής κατά της Γερμανίας για την αποκατάσταση των ζημιών που προξένησε ο στρατός κατοχής την περίοδο 1941 -44. Περισσότερα απ’ όσα ακούμε κάθε ημέρα δεν πρόκειται να ακούσουμε. Θα είναι τουλάχιστον μια ηθική ικανοποίηση αλλά και προσδοκία στον κυριολεκτικά διασυρμένο από τους Γερμανούς λαό μας.

Γρηγ. Σολωμος – πρώην Διοικητής ΙΚΑ

Σαμαράς και Βενιζέλος

Κύριε διευθυντά

Μεγάλη απογοήτευση προσφέρει ο κ. Βενιζέλος σε όσους πίστεψαν, ότι αναλαμβάνοντας την ηγεσία του ΠΑΣΟΚ, θα δημιουργούσε ένα σύγχρονο και αξιόπιστο κόμμα του κεντρώου χώρου, απαλλαγμένο από τους λαϊκισμούς και μικροκομματικούς τακτικισμούς του παρελθόντος.

Ο τρόπος που χειρίστηκε τον σχηματισμό της τρικομματικής κυβέρνησης και οι άκρως επικίνδυνοι, επικοινωνιακοί ελιγμοί σε συνεργασία με τον αδύναμο κρίκο κ. Κουβέλη, σχετικά με την τήρηση των δεσμεύσεων που έχει αναλάβει η Ελλάδα (επί των ημερών του), έναντι της Ευρώπης και του ΔΝΤ, ενισχύουν αυτή την απογοήτευση.

Αναδεικνύεται, έτσι εξ αντιδιαστολής ο κ. Σαμαράς ως ο υπεύθυνος και σταθεροποιητικός παράγων, για να μην πέσει η Ελλάδα στα βράχια.

Η ειρωνεία, είναι, ότι αυτός ο ίδιος στο παρελθόν έπαιξε, δυστυχώς, αυτόν τον ρόλο του λαϊκισμού, με τη δημιουργία ακραίου αντιμνημονιακού ρεύματος, με την εμμονή του στη διενέργεια εκλογών «εδώ και τώρα», με αποτέλεσμα να επακολουθήσουν μήνες ακυβερνησίας και απραξίας, και με τελική κατάληξη τον σχηματισμό κυβέρνησης «μία από τα ίδια», αφού η Ελλάδα γλίτωσε στο «παρά πέντε», εκλογικό αποτέλεσμα της συμφοράς.

Τώρα οι ρόλοι άλλαξαν. Ευχή των σκεπτόμενων Ελλήνων είναι ο κ. Σαμαράς να αντεπεξέλθει του ιστορικού ρόλου του.

Αλλά, πάντως, είναι θλιβερό να σκέπτεται κανείς πόσο κατώτεροι των περιστάσεων είναι οι πολιτικοί μας.

Δημητρης Αλεξανδρακης – Πολιτικός Μηχανικός – Σύρος

Λάβετε μέρος στη συζήτηση 0 Εγγραφείτε για να διαβάσετε τα σχόλια ή
βρείτε τη συνδρομή που σας ταιριάζει για να σχολιάσετε.
Για να σχολιάσετε, επιλέξτε τη συνδρομή που σας ταιριάζει. Παρακαλούμε σχολιάστε με σεβασμό προς την δημοσιογραφική ομάδα και την κοινότητα της «Κ».
Σχολιάζοντας συμφωνείτε με τους όρους χρήσης.
Εγγραφή Συνδρομή