Με τη χθεσινή του συνάντηση με τον Ζ. Κ. Γιουνκέρ, ο Αντώνης Σαμαράς κήρυξε ουσιαστικά την έναρξη ενός καθοριστικού, «κολασμένου» θα λέγαμε, τετραμήνου για τις τύχες της Ελλάδας, αλλά και της Ευρωζώνης. Κανείς δεν μπορεί να ισχυριστεί με πλήρη βεβαιότητα ότι οι τύχες των δύο είναι αλληλένδετες απολύτως, κατά τρόπο αμοιβαίο, ούτε ότι ο Ελληνας πρωθυπουργός παίζει σημαντικό ρόλο στη διαμόρφωση της πολιτικής για τη σωτηρία του ευρώ. Ομως, ενώ θεωρείται βέβαιο ότι η έξοδος της Ελλάδας από την Ευρωζώνη θα είναι ολέθρια για την ίδια, οι γνώμες διχάζονται για τις συνέπειες και τη βαρύτητά τους στην υπόλοιπη Ευρωζώνη, η οποία με τη σειρά της αντιμετωπίζει μεγάλο κίνδυνο είτε κρατώντας τη χώρα μας στους κόλπους της είτε όχι.
Με αυτή την έννοια και όχι με την έννοια του ηγετικού παράγοντα στο σύνολο της Ευρωζώνης, ο Α. Σαμαράς έκανε χθες την αρχή σοβαρότατων διαβουλεύσεων που θα γίνουν σε όλα τα μήκη και τα πλάτη της Ευρώπης, ώς το τέλος του 2012. Ωστόσο, πρέπει να επισημανθεί ότι τις αποφάσεις που θα ληφθούν και τις εξελίξεις που θα ακολουθήσουν θα τις επηρεάσουν έντονα και άλλες παράμετροι. Ολοι γνωρίζουν και δέχονται, καλώς ή κακώς, τον ρόλο των αγορών και των οίκων αξιολόγησης, αλλά δεν είναι δυνατόν να παραγνωρισθούν τα ενδεχόμενα που ήδη προκύπτουν και εκείνα που θα προκύψουν από τον εμφύλιο πόλεμο στη Συρία και τη διαφαινόμενη εξάπλωσή του στον Λίβανο, από το παιχνίδι της Τουρκίας και την ντε φάκτο δημιουργία μιας κουρδικής οντότητας στην περιοχή, από την πραγματοποίηση της διαφαινόμενης εξαπόλυσης επίθεσης του Ισραήλ κατά του Ιράν, από μία πιθανή ανάμειξη των ΗΠΑ και ευρωπαϊκών δυνάμεων στις συγκρούσεις, από το αποτέλεσμα των αμερικανικών εκλογών και από την πορεία της αμερικανικής οικονομίας μετά από αυτές.
Παραφράζοντας γνωστό απόφθεγμα του Χαρίλαου Φλωράκη, η τετραμηνία μέχρι το τέλος του 2012 θα είναι «γκαστρωμένη» για την Ελλάδα, για την Ευρώπη. Ισως και για ολόκληρο τον κόσμο, εφόσον επαληθευτούν τα χειρότερα σενάρια, δηλαδή εκραγεί η Μέση Ανατολή, καταρρεύσει το ευρώ και διαλυθεί η Ευρωζώνη, ή αποδειχθούν σωστές οι προβλέψεις μερικών ότι κάποια στιγμή θα «σκάσουν» τα τεράστια ελλείμματα των ΗΠΑ και αυτό μπορεί να συμβεί μετά τις εκλογές του Νοεμβρίου. Φυσικά, στο μεγάλο σκηνικό ο πολιτικός ή οικονομικός ρόλος της Ελλάδας είναι μηδαμινός και μόνο η γεωστρατηγική θέση της σε σχέση με την κατάσταση στη Μέση Ανατολή μπορεί να ληφθεί υπ’ όψιν στη σημερινή συγκυρία από τους μεγάλους παίκτες.
Τα υπόλοιπα είναι για τους ανιστόρητους ιδεοληψίες που βαυκαλίζονται με τις μεγάλες ιδέες και τις υπερεκτιμήσεις των δυνατοτήτων της χώρας και βεβαίως για εκείνους που ενσυνείδητα «παραμυθιάζουν» την κοινή γνώμη αποσκοπώντας σε αμφίβολα και πρόσκαιρα, κομματικά ή προσωπικά, οφέλη. Για την Ελλάδα, ο πρωταρχικός στόχος είναι να παραμείνει στην Ευρωζώνη και μακράν δεύτερος η αλλαγή της πολιτικής της, σε συνεργασία με άλλους. Εφόσον υπάρχει Ευρωζώνη…