Η νομιμοποίηση του βιασμού

2' 4" χρόνος ανάγνωσης
Ακούστε το άρθρο

Ο βουλευτής του Μιζούρι, Τοντ Εϊκιν, επέμενε μέχρι την ύστατη στιγμή να μην παραιτηθεί από την κούρσα για τη Γερουσία τον Νοέμβριο. Ζήτησε απλώς συγγνώμη για την επίμαχη δήλωσή του περί «εξακριβωμένου» βιασμού και της δυνατότητας του γυναικείου σώματος να «κλείνει» τα αναπαραγωγικά όργανα και να αποτρέπει μια εγκυμοσύνη όταν η σεξουαλική επίθεση είναι υπερβολικά βίαιη, ώστε να στοιχειοθετεί βιασμό. Κι επανέλαβε το δικαίωμα του αγέννητου παιδιού και τον σεβασμό στη ζωή, για να δικαιολογήσει τις θέσεις του κατά των αμβλώσεων ακόμη και σε περιπτώσεις εγκυμοσύνης ύστερα από βιασμό.

Ο Τζούλιαν Ασάντζ κατηγορείται στη Σουηδία για μια υπόθεση σεξουαλικής κακοποίησης και βιασμού, αλλά οι οπαδοί του μεγαλομανούς ιδρυτή των WikiLeaks πιστεύουν ακράδαντα ότι οι δύο καταγγέλλουσες είναι όργανα της CIA. Και στη δική του περίπτωση έχουμε εμμέσως πλην σαφώς μια νομιμοποίηση του βιασμού στο όνομα της ελευθερίας του λόγου. Οι δύο γυναίκες «την έστησαν» στον αθώο Ασάντζ για να τον παρασύρουν και να τον οδηγήσουν τελικά, διά της τεθλασμένης, στα χέρια της αμερικανικής Δικαιοσύνης. Ο επιρρεπής μουρντάρης έπεσε θύμα μιας παγίδας με μέλι, που τοποθέτησαν αριστοτεχνικά στο κατώφλι του οι αμερικανικές μυστικές υπηρεσίες…

Οι μισογυνικές θέσεις του Εϊκιν έγιναν δεκτές με αποτροπιασμό στην Ελλάδα (σε αντίθεση με την υπόθεση Ασάντζ, που ελέω συνωμοσιολογίας, η ηρωοποίησή του ήταν αναμενόμενη). Δεν είναι όμως υποκριτικές οι αντιδράσεις; Δεν έχουν ακουστεί κι εδώ εξίσου απαράδεκτες απόψεις; Οι δηλώσεις του ζωγράφου Κώστα Τσόκλη, ο οποίος αναρωτιόταν «γιατί ο βιαστής είναι πιο κακός άνθρωπος από την προκλητικά ντυμένη κοπέλα που θέλει να τη βιάσουν» είναι το πιο πρόσφατο παράδειγμα. Κάποιοι αναγνώστες που διαφωνούν με τις απόψεις γυναικών δημοσιογράφων στο θέμα των οικονομικών μεταναστών επανειλημμένα γράφουν σχόλια, όπως «να σε βιάσουν δέκα από δαύτους να δούμε αν θα ξαναγράψεις» (σ.σ.: τα οποία σβήνονται από την ιστοσελίδα για ευνόητους λόγους). Θα ήταν κι αυτός ένας «νομιμοποιημένος» βιασμός, με διδακτικό περιεχόμενο.

Τέλος, η δημοσιοποίηση εξωφρενικών λεπτομερειών σε υποθέσεις βιασμού (όχι μόνο στην Ελλάδα, αλλά και σε άλλες ευρωπαϊκές χώρες: ακόμη και ο ευαίσθητος «Γκάρντιαν» φιλοξένησε τις καταγγελίες των δύο θυμάτων του Ασάντζ) δεν είναι κι αυτή μια ακόμη μορφή νομιμοποίησης του βιασμού; Το ξεγύμνωμα, οι ανατομικές περιγραφές, οι εξοντωτικές εξετάσεις και ανακρίσεις, αυτός είναι ο «πραγματικός» βιασμός, τη στιγμή που το κοινό εξακολουθεί να αμφισβητεί κατά πόσον υπήρξε ή όχι η συναίνεση των θυμάτων. Ετσι οι γυναίκες στη χώρα μας και αλλού, βιάζονται καθημερινά, μεταφορικά και κυριολεκτικά. Για όλους αυτούς τους λόγους, από μόνη της η καταγγελία ενός βιασμού στην Αστυνομία συνιστά ηρωική πράξη. Δύσκολα μια γυναίκα θα υποβαλλόταν αυτοβούλως σε τέτοια μαρτύρια.

Λάβετε μέρος στη συζήτηση 0 Εγγραφείτε για να διαβάσετε τα σχόλια ή
βρείτε τη συνδρομή που σας ταιριάζει για να σχολιάσετε.
Για να σχολιάσετε, επιλέξτε τη συνδρομή που σας ταιριάζει. Παρακαλούμε σχολιάστε με σεβασμό προς την δημοσιογραφική ομάδα και την κοινότητα της «Κ».
Σχολιάζοντας συμφωνείτε με τους όρους χρήσης.
Εγγραφή Συνδρομή