Εσπευσμένη τροποποίηση
Κύριε διευθυντά
Η κ. Διαμαντοπούλου, ως υπουργός της Παιδείας, ετόλμησε προ πολλών ετών ακατόρθωτον και έδωσε στην Ανώτατη Παιδεία της χώρας μας ένα σύγχρονο νομοθέτημα με τις απαραίτητες προδιαγραφές που θα βοηθούσε αποτελεσματικά τους διδάσκοντας να διοικούν τις σχολές με τις σύγχρονες αντιλήψεις που απαιτεί η ρέουσα πραγματικότητα προς όφελος των φοιτούντων σ’ αυτές. O ιστορικός αυτός νόμος επολεμήθη εκ των έσω με πρωτοφανή αγριότητα που μαρτυρά προφανώς βλάβη συμφερόντων. Λαλίστατοι καθηγηταί απ’ όλη την Ελλάδα τον κατακρεούργησαν προφορικά, σαν κάποιοι από την εφαρμογή του Νόμου, να εβλάπτοντο προσωπικά.
Και είναι κατάδηλον, ότι η πολεμική που εχρησιμοποιήθη κατά των συμφωνούντων με την εφαρμογή του νέου νόμου, στον χώρο των Σχολών, αλλά και από τον φίλα προσκείμενον προς τους καθηγητάς Τύπο, ως εκ των υστέρων απεδείχθη, ο νέος νόμος αμέσως ή εμμέσως βλάπτει «ευκλεείς» πολυθρόνες, οι οποίες, απόλυνται επί μακρόν, από τους κατέχοντας. Και είναι γνωστόν, ότι ένα πρωτοποριακό νομοθέτημα, όπως είναι ο νόμος 4009, έχει και την κοινωνία σύμμαχο, όπως τούτο προέκυψε από δημοσιεύματα μεγάλων εφημερίδων.
Τελικώς ευρέθη ο κατάλληλος να «τσαλακώσει» το ιστορικό αυτό νομικό επίτευγμα. O καθηγητής – υπουργός Παιδείας της κυβερνήσεως ανέλαβε να «χειροδικήσει» επί του ταλαίπωρου αυτού πολύτρητου (από τον κατ’ αυτού πόλεμον) νόμον.
Ο κ. καθηγητής, λοιπόν, αρχικά είχε υποστηρίξει, ότι ο νόμος πρέπει να δοκιμαστεί στην πράξη και μετά, με τροπολογίες ή διαγραφές, να καταστεί χρήσιμος προς εφαρμογή. Ομως ο ίδιος κ. καθηγητής «πριν αλέκτωρ φωνήσαι τρεις», άλλαξε γνώμη και επροχώρησε σε τροποποιήσεις «χωρίς όμως να θιγεί η φιλοσοφία του» όπως εδήλωσε αργότερα. O υπουργός, με τις παραπάνω ενέργειές του, οι οποίες οδηγούν ευθέως στην κατάθεση στη βουλή νομοσχεδίου προς ψήφιση, με σοβαρές τροποποιήσεις, οι οποίες είναι ευάρεστες στους καθηγητάς των σχολών, εκτός βεβαίως των μη συμφωνούντων, δημιουργεί (ο υπουργός) ηθικό θέμα στους βουλευτάς, διότι, ναι μεν ο νόμος εψηφίσθη από 255 βουλευτάς των δύο μεγάλων κομμάτων, όμως, με την εισαγωγή στη βουλή νομοσχεδίου τροποποιητικού του νόμου 4009, προς ψήφιση, θα προβληματίσει τους βουλευτάς να προχωρήσουν σε νέα ψήφιση νόμου, τροποποιητικού του 4009, αφού ούτος και είχε ψηφισθεί από τους ίδιους βουλευτάς, αλλά και το σοβαρότερο, δεν έχει εφαρμοσθεί από πολλά ανεξάρτητα ιδρύματα, τηρούντας, από της δημοσιεύσεώς του, σκληρή αρνητική στάση.
Το επιμύθιο από όλα τα ανωτέρω είναι: Εδώ είναι Ελλάδα κάθε θαύμα κρατάει τρεις ημέρες, το πιο μεγάλο τέσσαρες. Ως προς τη σπουδή για την τροποποίηση του νόμου, μικρό το κακό, κακή όμως η αρχή, η οποία πάντοτε είναι το ήμισυ του παντός.
Κων/νος Τσακαλος – Αθήνα
Ο κερματισμός της γλώσσας
Κύριε διευθυντά
Οκ. Μπράνης, ο οποίος νομίζω ότι είναι εκπαιδευτικός, απαριθμεί στην επιστολή του («Καθημερινή» 24-7-12) μια σειρά από πραγματολογικά και γραμματικά λάθη που παρατηρούνται κατά την τρέχουσα χρήση της γλώσσας. Κάθε μία από τις επισημάνσεις του την εισάγει με την παρατήρηση ότι το αναφερόμενο λάθος κερματίζει τη γλώσσα.
Θα ήθελα να μάθω τι εννοεί όταν μιλάει για κερματισμό της γλώσσας. Τι ακριβώς συμβαίνει: κατά τη διάπραξη του λάθους; Πώς διασπάται και τεμαχίζεται η γλώσσα και τι συμβαίνει στη συνέχεια, αποσυντίθεται και διασκορπίζεται; Παύει η γλώσσα να υπάρχει; Διότι ο κερματισμός αποτελεί τελεσίδικη πράξη καταστροφής. Δεν ξέρω τι πράγματι θέλει να μας αφηγηθεί ο συντάκτης του κειμένου. Αν πίσω από το λάθος υπάρχει ένα γλωσσικό φαινόμενο που δεν είχε επισημανθεί μέχρι τώρα και σήμερα αναδεικνύεται χάρη σε νεότερες γλωσσολογικές έρευνες, καλό θα ήταν να μας πληροφορήσει σχετικά και να μας το περιγράψει. Αλλιώς, η λέξη κερματισμός που χρησιμοποιεί είναι η απολύτως ακατάλληλη και η θέση της βρίσκεται στον κατάλογο λαθών που ο ίδιος ο κ. Μπράνης έχει συντάξει.
Καθημερινά, τα πραγματολογικά (από άγνοια και ακυριολεξία) και γλωσσικά λάθη, που ακούμε ή διαβάζουμε, πληθαίνουν. H χρήση τους παγιώνεται, και νομιμοποιείται. Βασικός υπεύθυνος η (μη) παιδεία που παρέχεται και το επίπεδο εκείνων που διδάσκουν. Αλλά και η σιωπή εκείνων που διαθέτουν τη γνώση αλλά απλώς παρακολουθούν τα συμβαίνοντα. Χωρίς να μετέχουν σε μια προσπάθεια διάσωσης της γλώσσας.
Νικητας Αβδουλελης
Εκτός πραγματικότητος
Κύριε διευθυντά
Με εκπλήσσει η άρνηση των πρυτάνεων να εφαρμόσουν τον νόμο για την τριτοβάθμια εκπαίδευση, όπως επίσης και η ανικανότητα της πολιτείας να τους πείσει και να τον επιβάλει. Δεν γνωρίζω αν υπάρχει άλλο κράτος που να μην εφαρμόζει νόμους που έχουν ψηφισθεί. Αντί όμως οι πρυτάνεις να κάνουν συνεχή αρνητική κριτική του νόμου, θα μπορούσαν να τον είχαν εφαρμόσει από την ημέρα της ψήφισής του, οπότε σήμερα θα είχαν να προτείνουν συγκεκριμένες αλλαγές, στηριζόμενοι σε πραγματικά δεδομένα και όχι σε προσωπικές γνώμες. Θα περίμενα να αντιδράσουν περισσότερο σε θέματα που άμεσα τους αφορούν και που δεν εξασφαλίζονται με τον νόμο, αλλά σχετίζονται με την ποιοτική μάθηση των φοιτητών και την ποιοτική έρευνα και αποτελούν, ως γνωστόν, και τον κύριο στόχο της λειτουργίας του πανεπιστημίου. Ενώ δεν κάνουν το ουσιώδες, σπαταλούν χρόνο και ενέργεια ασχολούμενοι με το άρθρο του νόμου που αφορά τον τομέα της διοίκησης των ιδρυμάτων, σ’ έναν τομέα δηλαδή όπου οι περισσότεροι από τους πρυτάνεις και προέδρους έχουν αποτύχει, όπως δείχνει και η εμπειρία των τελευταίων τριάντα ετών.
Για να το αντιληφθεί κανείς αυτό δεν έχει παρά να κάνει μία επίσκεψη στους χώρους των ιδρυμάτων μας, για να διαπιστώσει την κακή κατάσταση που επικρατεί: γραμμένοι τοίχοι και θρανία, αδιαφορία, ελλιπής παρακολούθηση των μαθημάτων από τους φοιτητές, καθυστέρηση στη διανομή των συγγραμμάτων, καταλήψεις κ.λπ. Η εικόνα αυτή αντανακλά το στυλ διοίκησης του πανεπιστημίου, και την κύρια ευθύνη βεβαίως φέρουν οι διοικούντες τον οργανισμό – πανεπιστήμιο. Είναι οι πρυτάνεις ευχαριστημένοι από αυτήν την εικόνα και δεν θέλουν να δοκιμάσουν κάτι καινούργιο, που εφαρμόζεται με επιτυχία σε άλλες προηγμένες χώρες; Ακουσα επίσης έναν πρύτανη να θέλει να επαναφέρει την παλαιά διάταξη που επιτρέπει να ψηφίζουν πάλι για πρύτανη οι φοιτητές, με το επιχείρημα ότι, αφού αυτοί ψηφίζουν στις βουλευτικές εκλογές, γιατί να μην ψηφίζουν και για την εκλογή πρυτάνεων. Ομολογώ ότι δεν καταλαβαίνω αυτήν την επιχειρηματολογία μετά τα τόσα δυσάρεστα γεγονότα που έχουν συμβεί στο παρελθόν σχετικά με τον ρόλο των φοιτητικών παρατάξεων στις εκλογές. Εγώ θα κάνω μία απλή ερώτηση στον πρύτανη. Μπορεί ο φοιτητής να γνωρίζει αν ο Α ή Β υποψήφιος για πρύτανης έχει διοικητικές ικανότητες; Ασφαλώς όχι. Τουναντίον, οι φοιτητές μπορούν και πρέπει να έχουν λόγο, για παράδειγμα, στην αξιολόγηση των καθηγητών σχετικά με τη διδακτική τους ικανότητα, με τη συμπεριφορά τους μέσα στην τάξη, με την ικανότητα μετάδοσης της γνώσης, με την ποιότητα των συγγραμμάτων τους κ.λπ. Λαμβάνονται υπόψη αυτές οι αξιολογήσεις; Η απάντηση από την εμπειρία μου είναι αρνητική.
Η διοίκηση ενός πανεπιστημίου ενέχει σοβαρές δυσκολίες σήμερα. Χρειάζεται μια αποτελεσματική και ποιοτική ηγεσία. Εναν ηγέτη που να επιμένει στην αναγκαιότητα της αλλαγής και της καινοτομίας. Εναν ηγέτη που να είναι αυθεντικός, που να ενδυναμώνει το προσωπικό, να αξιοποιεί τις ικανότητες των ατόμων, να εργάζεται ομαδικά, να διοικεί «βάσει παραδειγμάτων», ώστε να πείθει και να δημιουργεί ατμόσφαιρα μέσα στην οποία το σύστημα και τα άτομα να βελτιώνονται συνεχώς. Εναν ηγέτη που να περάσει το μήνυμα στους καθηγητές ότι πρέπει να καλλιεργούν στους φοιτητές την ικανότητα της κριτικής σκέψης. Οι ανάγκες του 21ου αιώνα απαιτούν να υπάρχουν στη διοίκηση των πανεπιστημίων άτομα που να είναι ηγέτες και όχι «διαχειριστές» της εξουσίας.
Μυρων Μ. Ζαβλανος, Ph.D. Vanderbilt Univ., USΑ
Τα φωνήεντα
Κύριε διευθυντά
Γίνεται μεγάλος θόρυβος στα MME για την υποτιθέμενη κατάργηση, σε γραμματική της 5ης δημοτικού, των γραμμάτων η, υ και ω!
Πρόκειται για παρανόηση φυσικά που οφείλεται στη σύγχυση μεταξύ φωνηέντων των γραμμάτων και φωνηέντων των φθόγγων. Υπενθυμίζεται πως όπως τα 24 γράμματα της ελληνικής γλώσσας διαιρούνται σε 7 φωνήεντα (α, ε, η, ι, ο, υ, ω) και σε 17 σύμφωνα έτσι και οι φθόγγοι διαιρούνται κι αυτοί· σε φωνήεντα και σε σύμφωνα.
Φθόγγος είναι η φωνητική απόδοση, η προφορά κατά τον συλλαβισμό των γραμμάτων και ακριβέστερα: «O έναρθρος ήχος που παράγεται από τα φωνητήρια όργανα του ανθρώπου» (Λεξικό N. Ελληνικής Γλώσσας Γ. Μπαμπινιώτη). Φωνήεντα λοιπόν καλούνται και οι φθόγγοι, που παράγονται με το στόμα ανοιχτό ή μισάνοιχτο και μόνο με τις φωνητικές χορδές και είναι τα α, ε, ι, ο και ου! Τα η και υ, ως γνωστόν, προφέρονται πάντοτε ως ι και το ω ως ο αντίστοιχα και φυσικά δεν καταργούνται.
Φριξος Δημου – Πλοίαρχος Ε.Ν.
Αξιολογήσεις εκπαιδευτικών
Κύριε διευθυντά
Διάβασα τη θέση του κ. Γιανναρά για την αξιολόγηση των δασκάλων (και όχι μόνο!…). Δικαιολογημένα δίνει έμφαση στην Πρωτοβάθμια Εκπαίδευση, αφού οι δάσκαλοι βάζουν τα πρώτα λιθάρια, στη διαμόρφωση του χαρακτήρα των ελληνοπαίδων.
Το πρόβλημα όμως είναι, ποιοι και πώς θα κάνουν την αξιολόγηση, αφού είναι βέβαιο πως ο κάθε Ελληνας -ακόμα και με μηδαμινές ικανότητες- που θα βαθμολογηθεί κάτω της βάσεως, θα ρίξει το φταίξιμο στον αξιολογητή που για, κομματικούς, προσωπικούς ή άλλους λόγους, δεν τον χωνεύει!..
Η αντίδραση της Διδασκαλικής Ομοσπονδίας Ελλάδος «…θα ακυρώσουμε δυναμικά στην πράξη, οποιαδήποτε προσπάθεια αξιολόγησης…» μου θύμισε πώς γινόταν η αξιολόγηση των δασκάλων στα χρόνια της κατοχής. Μου θύμισε την αγωνία που είχαμε (πιστεύω πως το ίδιο συνέβαινε και στον δάσκαλο), αφού ο επιθεωρητής εκτός από τα μαθήματα, μας έβγαζε έξω να κάνουμε και γυμναστικές ασκήσεις!..
Κάνω λοιπόν τη σύγκριση με το σήμερα και τραβώ τα λίγα μαλλιά που μου έμειναν!
Μινως Σοφουλης – Χανιά