Γιατροί για εξετάσεις στα σχολεία
Κύριε διευθυντά
Φέτος το παιδί μας θα πάει Τρίτη Δημοτικού. Το υπουργείο Παιδείας ζητάει να συμπληρωθεί ένα έντυπο με τις διαγνώσεις: οδοντιάτρου, καρδιολόγου, οφθαλμίατρου και παιδίατρου. Το ίδιο έντυπο ζητήθηκε και συμπληρώθηκε και στην Α΄ Δημοτικού. Οι γονείς πρέπει να πάνε τα παιδιά τους σε τέσσερις γιατρούς, να πληρώσουν τουλάχιστον 20 ευρώ σε κάθε επίσκεψη με δεδομένο ότι οι συμβεβλημένοι γιατροί του ΕΟΠΥΥ των παραπάνω ειδικοτήτων είναι ελάχιστοι ή κανένας και το (ηλίθιο) πλαφόν των 50 επισκέψεων τελειώνει συνήθως τη Δευτέρα, αν πας από τα ξημερώματα να πιάσεις σειρά! Ιατρικές εξετάσεις πρέπει να γίνονται στα παιδιά, αλλά αντί αυτής της δαπανηρής και χρονοβόρας διαδικασίας θα έπρεπε το υπουργείο Παιδείας σε συνεργασία με το υπουργείο Υγείας να στείλει γιατρούς στα σχολεία. Πόσα χρήματα και ταλαιπωρία θα γλίτωναν γονείς και παιδιά!
Καλοδημος Δημητρης / Φυσικός, Λαμία
Περί συντάξεων
Κύριε διευθυντά
Ουπογράφων είναι ομότιμος καθηγητής Πολεοδομίας του Αριστοτελείου Πανεπιστημίου Θεσσαλονίκης, που υπηρέτησε το πανεπιστήμιο επί 42 χρόνια και συνταξιούχος μηχανικός του ΤΣΜΕΔΕ, στο οποίο συνεισέφερε επί 45 χρόνια. Αυτή η πορεία με κατατάσσει στους «υψηλοσυνταξιούχους», είδος το οποίο είχε τεθεί σε κάθετα καθοδική πορεία και τώρα υπήρξαν δείγματα εξαφάνισής του. Ανήκοντας σ’ αυτούς που υποστήριξαν θερμά την παρούσα κυβέρνηση και εύχονται να επιτύχει στο δύσκολο έργο που θέλησε να αναλάβει, αλλά και παρακολουθώντας με εύλογη αγωνία τη σεναριολογία περί συντάξεων, θα ήθελα να θίξω τα εξής σημεία:
1. H κυβέρνηση ξεκίνησε από την πρώτη στιγμή με ένα βασικό σενάριο, το οποίο έριχνε το βάρος του μισού περίπου των αναζητουμένων 11,5 δισ. ευρώ στο υπουργείο Εργασίας. Πρόκειται για λανθασμένο σημείο εκκίνησης. Είναι η εύκολη λύση, γιατί οι μισθωτοί και οι συνταξιούχοι του Δημοσίου είναι, και το υπέστησαν ήδη, τα εύκολα θύματα περικοπών και φορολόγησης, ελλείψει παράλληλων πολιτικών – η οποία έλλειψη δεν οφείλεται, φυσικά, σε δικό τους σφάλμα. Για να αναφερθώ στο θέμα των συνταξιούχων γενικά, στους οποίους ανήκω, οι περικοπές που συζητιούνται αντιστρατεύονται κάθε προεκλογική επαγγελία. Αντίθετα, δόθηκε η ψευδής εντύπωση ότι η δοκιμασία μας είχε πλέον πάρει τέλος.
2. Το αρχικό σενάριο του απεχθούς και διανόητου πλαφόν υπήρξε προϊόν μιας αφηρημένης φαντασίας, που παίζει παιχνίδια πολέμου (war games) για να καταλήξει στην επιλογή ενός φαντασιακού σεναρίου. Π.χ., στην περίπτωση του γράφοντος, παρά την αδυναμία ακριβούς υπολογισμού της σύνταξης λόγω συνεχών περικοπών και αναδρομικών κρατήσεων, η παρούσα σύνταξή του είναι της τάξης του 40% της σύνταξης του 2009. Σημειώνω ότι η πρώτη σημαντική περικοπή ήταν 13% και με χρονικό ορίζοντα 3 ετών. Τώρα, το 40% αποπνέει γεύση αιωνιότητας. Εάν έπαιζε κανείς το παιχνίδι του πλαφόν, το υπολειπόμενο 60% θα μειωνόταν κατά 50-60%, δηλαδή η τελική σύνταξη θα έφτανε στο… 25-30% της αρχικής!
3. Τώρα αρχίζουν να κυκλοφορούν νέα σενάρια περικοπών. Φαίνονται κι αυτά να είναι προϊόντα μηχανιστικής λογιστικής επεξεργασίας, χωρίς επαφή με τα ίδια τα αριθμητικά δεδομένα, πόσω μάλλον με το αίσθημα δικαίου, το οποίο οφείλει να υπηρετεί ένα Κράτος Δικαίου.
Πριν παρθεί οποιαδήποτε νέα απόφαση, είναι προφανές ότι πρέπει να γίνει επεξεργασία των αντικειμενικών στοιχείων. Σχετικά με το θέμα των συντάξεων, αυτό σημαίνει ότι πρέπει να μελετηθούν τουλάχιστον οι εξής περιπτώσεις: α) συνταξιούχων του Δημοσίου με μία κύρια σύνταξη και 35 ή 40 ή 45 χρόνια υπηρεσίας και β) συνταξιούχων του Δημοσίου με δύο κύριες συντάξεις (π.χ. με δεύτερη σύνταξη από το ΤΣΜΕΔΕ, όπως είναι η περίπτωση του γράφοντος) και 35 ή 40 ή 45 χρόνια υπηρεσίας.
Πρέπει να υπολογιστούν οι ποσοστιαίες μειώσεις που έχουν ήδη γίνει σε κάθε περίπτωση. Να υπολογιστούν οι περαιτέρω συζητούμενες ποσοστιαίες μειώσεις εάν ποτέ επιβάλλονταν. Μελέτησε κανείς σε τι ποσοστά οδηγούν τα νέα σενάρια περί συντάξεων; Δεν έγινε αντιληπτό ότι το 40% της δικής μου περίπτωσης έχει ήδη υπερβεί κάθε όριο κοινωνικού δικαίου και ότι γενικότερα δεν υπάρχουν περαιτέρω περιθώρια για τις τόσο επαινεθείσες θυσίες μας; Το αντίκρισμα των θυσιών είναι νέες θυσίες! Αποστρεφόμαστε πλέον την τηλεόραση, διότι όποτε και αν την ανοίγουμε εδώ και πάνω από χρόνο, ακούμε περί νέων περικοπών και φόρων. Σε μια περίοδο ανάγκης για συλλογική δουλειά και δημιουργικότητα τέτοιες πολιτικές καταρρακώνουν την ψυχολογία του πολίτη.
4. H παραπάνω λογιστική των σεναρίων είναι ακόμη στατική. Προϋπόθεση της βιωσιμότητας μιας απόφασης είναι η αξιολόγηση των επιπτώσεών της. Συνοδεύτηκαν τα νέα σενάρια από τέτοια αξιολόγηση; Δεν θέλω να πιστέψω ότι το οικονομικό επιτελείο δεν γνωρίζει τον τρόπο με τον οποίο γίνεται η αξιολόγηση των οικονομικών σεναρίων. Από δεκαετίες ο οικονομικός προγραμματισμός λαμβάνει σοβαρά υπ’ όψιν του και άλλα κριτήρια μαζί με τα οικονομικά. H δική μου αξιολόγηση των σεναρίων είναι ότι θα έχουν ανεξέλεγκτες πολιτικές επιπτώσεις, δεδομένου ότι είναι γνωστό ότι το κοινωνικό στρώμα στο οποίο ανήκω συνεισέφερε ουσιαστικά ώστε να έρθει η παρούσα κυβέρνηση στην εξουσία. Θα έχουν αδιανόητες κοινωνικές επιπτώσεις αποδιάρθρωσης του στρώματος αυτού και θα έχουν αρνητικές, για να πω το λιγότερο, επιπτώσεις στην ύφεση και την οικονομία της χώρας. Εχει γίνει σχετική μελέτη κόστους – οφέλους;
Αντιλαμβάνομαι το πρόβλημα το οποίο θεωρεί ότι αντιμετωπίζει η κυβέρνηση, εξ ου και κάποιοι δραματικοί τόνοι του πρωθυπουργού. Αντιλαμβάνομαι το θεωρούμενο αδιέξοδο των αριθμών. Πριν από τις εκλογές, όμως, υπήρξε η διαβεβαίωση ότι υπάρχει συγκεκριμένο πρόγραμμα. Και τώρα εμείς οι πολίτες και ψηφοφόροι μένουμε κατάπληκτοι. Μένουμε κατάπληκτοι όταν ο υπουργός Οικονομικών δηλώνει στον Πρόεδρο της Δημοκρατίας ότι το οικονομικό επιτελείο αναζητά ακόμη 4 δισ. ευρώ. Τότε, είτε προεκλογικά δεν υπήρχε πρόγραμμα και ψευδώς δόθηκε η διαβεβαίωση ότι μπορούμε να χειριστούμε τις υποχρεώσεις μας απέναντι στους δανειστές μας, οπότε η κυβέρνηση είναι έκθετη στον πολίτη, είτε ήταν γνωστό ότι δεν μπορούμε να ανταποκριθούμε με κοινωνική δικαιοσύνη προς τον πολίτη, οπότε και πάλι η κυβέρνηση είναι έκθετη. Δεν είναι δυνατόν εσφαλμένες πολιτικές πρακτικές να ζητάνε για πολλοστή φορά την ανοχή και αντοχή των πολιτών. Υπήρξε προεκλογικά ένα κοινωνικό – πολιτικό συμβόλαιο και πρέπει με κάθε κόστος να αποφευχθεί η διάρρηξή του.
Αλεξανδρος-Φ. Λαγοπουλος / Ομότιμος καθηγητής ΑΠΘ
Ξένιος Ζευς;
Κύριε διευθυντά
Οι απαράδεκτες εικόνες που είδαμε πρόσφατα στα ΜΜΕ, στην επιχείρηση σύλληψης των παράνομων μεταναστών, δεν συνάδουν καθόλου με την άκρως ανεπιτυχή, υπολανθανόντως ειρωνική και ευφημιστική ονομασία Ξένιος Ζευς, που αποτελεί διαχρονικό σύμβολο ξενίας και ικετείας των Ελλήνων.
Ορθώς επισημαίνει ο Παντελής Μπουκάλας (7/8/2012, Ο Ξένιος Δίας δεν μένει πια εδώ), με το παράδειγμα της Οδύσσειας, ότι η αιγίδα του Ξενίου Διός κάλυπτε στην Αρχαιότητα όλους ανεξαιρέτως, Ελληνες και μη. Ο άναξ ανάκτων Ζευς ήταν ο προστάτης των ξένων και της φιλοξενίας, ιερού καθήκοντος των Αρχαίων Ελλήνων (πρβλ. ξένια δώρα, κληρονομική ξενία – Γλαύκος και Διομήδης στην Ιλιάδα – δίκαι κακοξενίας κ.ά.).
Προς επίρρωση, η αρχαία ελληνική γραμματεία παρέχει πλείστα παραδείγματα, αλλά κορυφαίο όλων είναι η τραγωδία του Αισχύλου Ικέτιδες (463 π.Χ.), όπου οι πενήντα κόρες του Δαναού, μαζί με τον γέροντα πατέρα τους, φτάνουν πανικόβλητες από την Αίγυπτο, στο Αργος, και καταφεύγουν στο ιερό άλσος της πόλης με την κοινοβωμία, ζητώντας από τον βασιλιά του τόπου, προστασία και ασυλία, πράγμα που τελικά επιτυγχάνεται με την προστατευτική δύναμη του Διός: Ξενίου, Αφίκτορος, Ικεσίου, Ικτήρος, Ικταίου, Ικτορος κ.ά. Ηδη, στους εναρκτήριους στίχους του κειμένου, γίνεται αναφορά στην ικεσία προς τον Δία, ο οποίος παρέχει ασυλία (Οικοφύλαξ) και φιλοξενία (Ξένιος), κατά νόμους αφικτόρων (241). Ο Ζεύς στις Ικέτιδες με τις ιδιότητές του, ως θεού Ικεσίου και Ξενίου, απεικονίζει, δίκην συμβολικής θέωσης, τα χαρακτηριστικά της δημοκρατικής πολιτείας και φαίνεται ότι ο Αισχύλος εμπνεύστηκε αυτά τα χαρακτηριστικά από τα αντίστοιχα ιδανικά της πόλης του, της Αθήνας.
Αναστασιος Αγγ. Στεφος, δ.φ. Επίτιμος Σχολικός Σύμβουλος Δ.Ε.
Οι δύο λύσεις
Κύριε διευθυντά
Στο τέλος θα αποδειχτεί ότι οι λύσεις για το ελληνικό κράτος είναι μόνο δύο, είτε με ευρώ είτε με δραχμές:
α) Η σοσιαλιστική: Να μειώσει δραματικά μισθούς και συντάξεις, περισσότερο από αυτό που επιβάλλει η τρόικα, ώστε να εξοικονομήσει χρήματα για δημόσιες επενδύσεις.
β) Η φιλελεύθερη: Να ξεπουλήσει περιουσιακά στοιχεία -αν μπορέσει- και να απελευθερώσει πραγματικά την αγορά εργασίας, ελπίζοντας ότι οι ιδιώτες επενδυτές θα βάλουν χρήματα για τις επενδύσεις.
Το παράδοξο της υπόθεσης, που νομίζω δεν έχει γίνει αντιληπτό, είναι ότι τους δημοσίους υπαλλήλους τους συμφέρει η φιλελεύθερη λύση, ενώ τους ελεύθερους επαγγελματίες η σοσιαλιστική.
Κωνσταντινος Τσινταρακης / Καλαθάς Ακρωτηρίου Χανίων