Τα περιστατικά είναι δύο και συνέβησαν τους τελευταίους μήνες. Και τα δύο αφορούν εντυπωσιακές περιπτώσεις φοροδιαφυγής και κλοπής ΦΠΑ, όχι λόγω του ποσού, όσο λόγω της ακραίας, σχεδόν παρανοϊκής αντίληψης αυτών που τη διέπραξαν.
Περιστατικό πρώτο: άνοιξη σε μικρό κυκλαδίτικο νησί. Ευγνώμονες που ο καλός κύριος ιδιοκτήτης του μίνι-μάρκετ έχει ανοίξει Μάρτη μήνα, καταφεύγουμε στο μαγαζάκι για μερικά βασικά ψώνια (νερά, ψωμί, χαρτί υγείας κ.ά.). Ο λογαριασμός περί τα 30 ευρώ, ο μαγαζάτορας ζητεί συγγνώμη γιατί η ταμειακή δεν λειτουργεί λόγω εποχής, εντάξει, δεν θα το κάνουμε θέμα, αλλά την ώρα της πληρωμής μείναμε άναυδοι. Στη χειρόγραφη απόδειξη ο θεομπαίχτης είχε υπολογίσει ΦΠΑ 23%. Επιχείρησε να μάς κλέψει επτά ευρώ πλέον του λογαριασμού τα οποία δεν επρόκειτο φυσικά να αποδώσει ποτέ, καθώς απόδειξη δεν εξεδόθη. Οχι μόνο φοροφυγάς ο μικρομεσαίος νησιώτης, αλλά και ξεδιάντροπος ληστής του πελάτη του.
Περιστατικό δεύτερο: πολυτελές κατάστημα ειδών κιγκαλερίας (χρώματα, εργαλεία, είδη σπιτιού) στα βόρεια προάστια. Τίγκα στον κόσμο, ως συνήθως, ουρά στο ταμείο, περιμένω τη σειρά μου. Πλησιάζοντας ακούω τον ταμία να ψιθυρίζει κάτι στον πελάτη που πλήρωνε. Στον επόμενο πελάτη άκουσα ευκρινώς «με απόδειξη ή χωρίς απόδειξη, ό,τι θέλετε εσείς» και στη συνέχεια εκφωνούσε δύο ποσά. Το ένα με απόδειξη, το άλλο χωρίς. Κάτι δεν μου πήγε καλά. Μέχρι να φτάσω στον ταμείο έκανα γρήγορα τον υπολογισμό και συνειδητοποίησα το απίστευτο. Ο τύπος στην τιμή χωρίς απόδειξη δεν αφαιρούσε ολόκληρο το ΦΠΑ, όπως θα περίμενε κανείς, αλλά τον μισό! Χρέωνε στον πελάτη – θύμα που συναινούσε στην παρανομία 11% πλέον του λογαριασμού!
Κάποτε δεν δίναμε σημασία σε τέτοια περιστατικά, ανεκτικοί ή και συνένοχοι στο μεγάλο πάρτι με τα δανεικά που έχει την τραγική κατάληξη που όλοι ξέρουμε. Ο ΦΠΑ που δεν αποδίδεται, ο φόρος που δεν υπολογίζεται, πλέον μάς καταστρέφει οριστικά.
Η εγωκεντρική αντίληψη που μάς κάνει ληστές της ίδιας μας της πατρίδας εκτός από αντιδημοκρατική και παράνομη, είναι και ανόητη. Φοροφυγάδες και φοροδότες θα έχουμε κοινή μοίρα.