Σιωπή και αδράνεια
Κύριε διευθυντά
Στο φύλλο της Κυριακής 26ης Ιουνίου 2011 η «K» δημοσίευσε συγκλονιστικά στατιστικά στοιχεία για το δημόσιο χρέος με τον τίτλο «H εικόνα της ελληνικής οικονομίας από το 1970». Ενδιαφέροντα στοιχεία δημοσιεύονται στο βιβλίο του Δημοσθένη Κούκουνα, τον Ιούνιο του 2012, «H ελληνική οικονομία κατά την Κατοχή και η αλήθεια για τα κατοχικά δάνεια», από τις εκδόσεις Ερωδιός της Θεσσαλονίκης.
Εχω να κάνω τις εξής επισημάνσεις. Το δημόσιο χρέος: μεταξύ του 1974 και του 2010 έγιναν στην Ελλάδα κατ’ επανάληψιν εκλογές. Γιατί οι υπεύθυνοι του δημοσίου χρέους (πρωθυπουργοί και υπουργοί των Οικονομικών) δεν ενημέρωσαν τους ψηφοφόρους εν όψει των εκλογών για τις υποχρεώσεις της χώρας σχετικά με το δημόσιο χρέος;
Δοθέντος ότι ήδη από το 1980, η κατ’ έτος αύξηση του ποσοστού του δημοσίου χρέους εσημείωνε βαθμηδόν ανήκουστα υψηλά όρια (πέραν του 5% ή 6% κατ’ έτος), η ευθύνη των πρωθυπουργών και υπουργών των Οικονομικών με την πάροδο του χρόνου κατέληξε να παίρνει γιγάντιες και απειλητικές διαστάσεις, τόσο που η σιωπή των εγκατέλειψε την έννοια της ευθύνης των για να προσλάβει την έννοια της συνενοχής των σε μια τραγική εθνική καταστροφή, που απεκαλύφθη και έγινε δημοσίως γνωστή στους Ελληνες ψηφοφόρους μόνον κατά το τέλος του 2009.
H τωρινή τραγική εθνική καταστροφή λόγω του δημοσίου χρέους, θέτει σοβαρώς υπό ερώτημα τη μελλοντική επιβίωση της χώρας για πολλά ακόμη χρόνια εξαιτίας μιας παράλογης και αυθαίρετης σιωπής.
Ομως η εθνική ευθύνη της σιωπής των πρωθυπουργών και των υπουργών των Οικονομικών παραμένει ακέραια, παρά την αρχή της βουλευτικής ασυλίας που δεν επιδέχεται εφαρμογή σε θέματα εθνικής υπάρξεως, επιβιώσεως και αξιοπρεπείας.
Τα κατοχικά δάνεια: μετά το τέλος του πολέμου το 1945, γιατί οι Ελληνες πρωθυπουργοί και υπουργοί Εξωτερικών αμέλησαν συστηματικά να διεκδικήσουν με σθένος και επιμονή την επιστροφή των κατοχικών δανείων που ήταν αντικείμενο απολύτως νομίμων και ρητών συμφωνιών μεταξύ των ελληνικών κατοχικών κυβερνήσεων και των κυβερνήσεων των γερμανικών και ιταλικών στρατευμάτων κατοχής;
Πού βασίζεται ο προσανατολισμός των Ελλήνων πολιτικών μετά το 1974, που δικαιολογούσε τη συνεχή αύξηση του δημοσίου χρέους της Ελλάδος και συγχρόνως την άγνοια και την μη διεκδίκηση των χρεών της Γερμανίας και της Ιταλίας έναντι της Ελλάδος για την περίοδο της Κατοχής;
Δυστυχώς αυτός ο προσανατολισμός των Ελλήνων πολιτικών αποδεικνύει την πλήρη ανικανότητά των να συλλάβουν και να κατανοήσουν επαρκώς την τεράστια σημασία και τις πραγματικές διαστάσεις του διλήμματος: Δημόσιο χρέος ή επιστροφή των κατοχικών δανείων, δίλημμα το οποίο ήταν πεπρωμένο να κατασπαράξει την Ελλάδα κατά τις δεκαετίες που ακολούθησαν το 1970 μέχρι σήμερα.
Συνεπώς στην εθνική ευθύνη της σιωπής των πρωθυπουργών και των υπουργών των Οικονομικών προστίθεται και η εθνική ευθύνη της αδράνειας των πρωθυπουργών και των υπουργών των Εξωτερικών που εξίσου οδήγησε τη χώρα μας σε μια σκληρή και πικρή πραγματικότητα από το τέλος του 2009.
Αυτές οι απογοητευτικές διαπιστώσεις θα έπρεπε να διδάξουν τους Ελληνες πολιτικούς ότι το συμφέρον της Ελλάδος και του λαού της τοποθετείται πολύ υψηλότερα από την ανάγκη ψηφοθηρίας στην εκλογική τους περιφέρεια.
Πιστεύω ότι όλοι οι Ελληνες (υπεράνω κομματικών διαφορών) δικαιούνται να αξιώσουν, άνευ όρων, από την οποιαδήποτε κυβέρνησή τους, να διεκδικήσει αμέσως και άνευ συμβιβασμών την επιστροφή εντόκως των κατοχικών δανείων που εκκρεμούν από το 1945, διότι αυτή είναι η μόνη λύσις που θα σώσει αξιοπρεπώς την Ελλάδα από το τωρινό οικονομικό αδιέξοδο του δημοσίου χρέους.
Δεν πρέπει να λησμονούμε ότι η Γερμανία, δημιουργός και αιτία του B΄ Παγκοσμίου Πολέμου (1939-1945) αιματοκύλησε ολόκληρη την ανθρωπότητα σε μια πρωτοφανή ανθρωποσφαγή μοναδική σε αγριότητα και βαρβαρότητα.
Εύχομαι ο ελληνικός Τύπος να θελήσει να στηρίξει ομόφωνα και έντονα μέχρι πλήρους επιτυχίας αυτή την πανεθνική προσπάθεια σωτηρίας.
Γεωργιος Ματακιας – Μόντρεαλ, Καναδάς
Ολα βιαστικά και στο πόδι
Κύριε διευθυντά
Δεχθείτε σας παρακαλώ την επιστολή μου αυτή, την απευθύνω στους αναφερόμενους πολιτικούς, με πόνο ψυχής.
Κύριοι Σαμαρά, Βενιζέλο, Κουβέλη, μας εμ-παίζετε; Υποτιμάτε τη λογική του λαού. Μετά το πολιτικοποιημένο και φίλων υπουργικό συμβούλιο, ήρθε η σειρά των φίλων γενικών γραμματέων, οι οποίοι θα επανδρώσουν τις θέσεις-κλειδιά διαχείρισης της δημόσιας εξουσίας και αποτυχημένων πολιτικών που έπρεπε να βρουν δουλειά. Ολοι όσοι έχουν τοποθετηθεί είναι πολιτικοί που δεν έχουν εκλεγεί, είναι φίλοι πολιτικών, είναι καθηγητές ΑΕΙ, κοντά στις ηγεσίες των κομμάτων, οι οποίοι στηρίζουν την κυβέρνηση. Οι περισσότεροι είναι: οι ίδιοι οι οποίοι διαχειρίστηκαν τις υποθέσεις του κράτους τα τρία τελευταία χρόνια, οδήγησαν τη χώρα σε απαξία, τους πολίτες σε φόβο και πανικό, των πολλών μειώθηκε ακόμα και το μικρό εισόδημα των νοικοκυριών.
Είναι οι ίδιοι οι οποίοι: συμφώνησαν, χειρίστηκαν τα θέματα της δανειακής σύμβασης, τις προβλέψεις των συνοδευτικών εγγράφων της σύμβασης δανείου. Είναι γνωστές οι ικανότητές τους, στους δανειστές, στους ελεγκτές (τρόικα) της Ευρωζώνης, του Διεθνούς Νομισματικού Ταμείου, στους αξιωματούχους της Ζώνης του Ευρώ.
Δεν υπήρχε κανείς ικανός, άγνωστός σας μέχρι σήμερα, στη γειτονιά, σε άλλη πόλη, εκτός Ελλάδος, έτσι, για τα μάτια, για το θεαθήναι!
Πώς να σας πιστέψουν οι δανειστές μας, οι τρίτοι, οι αγορές χρήματος; Εχουν την εμπειρία από τις προσωπικές επαφές κοντά τρία χρόνια πήγαινε-έλα. Δεν είναι οι Φράγκοι κουτοί, τα έχουν τετρακόσια, όταν μάλιστα έχουν να κάνουν με πιστούχους, όπως η δική μας περίπτωση: επί τρία χρόνια δεν κάναμε τίποτα από τα υπεσχημένα και υπογεγραμμένα, τους λέγαμε όμως ότι έγιναν οι μεταρρυθμίσεις, έγιναν διαρθρωτικές μεταβολές, παράγουμε νέο πλούτο! Προεκλογικά λέγατε ότι υπάρχουν ισοδύναμα: για τη διόρθωση αδικιών, τη μη μείωση περαιτέρω των μισθών και συντάξεων και τώρα, μέσα σε δέκα ημέρες, θέλετε να ψάξετε ισοδύναμα γιατί σας τα ζήτησαν, θέλουν να τα δουν, θα έρθουν να τα ψάξουν!
Γιατί αυτό το κακό με τους καθηγητές των ΑΕΙ; Γέμισε η Βουλή των Ελλήνων, γέμισε το υπουργικό συμβούλιο, οι ΔΕΚΟ, άδειασαν οι αίθουσες διδασκαλίας. Κατέληξαν οι καθηγητές-ακαδημαϊκοί ταγοί ακόμα και σε θέσεις γενικών γραμματέων/διοικητικοί υπάλληλοι!
Ποιος είπε ο καθηγητής της έδρας/θεωρητικός ξέρει, μπορεί να διαχειριστεί υποθέσεις εφαρμογών του κράτους, της αγοράς. Με δική τους θέληση, οι καθηγητές εκλέχτηκαν στη θέση καθηγητή ΑΕΙ, να είναι στις αίθουσες διδασκαλίας, στην έρευνα, μέσα στα πανεπιστήμια, κοντά με τους φοιτητές όλη μέρα, τους φοιτητές που θέλουν να ασχοληθούν με την έρευνα. Γιατί τους παίρνετε από τις αίθουσες διδασκαλίας;
Δεν το σκεφτήκατε; Τι θα κάνουν τα παιδιά στα πανεπιστήμια, στις αίθουσες διδασκαλίας, με τόσο πολλούς καθηγητές να απουσιάζουν «δικαιολογημένα»; Θα ελπίζουν οι φοιτητές, ίσως έρθει ο καθηγητής για το μάθημα, ίσως συναντήσουν τον καθηγητή, για να λύσουν τις απορίες του μαθήματος. Θα παίζουν οι φοιτητές στους χώρους του αυλόγυρου, αφού οι καθηγητές πήγαν να επανδρώσουν υπουργικές, διοικητικές θέσεις του Δημοσίου, για την οικονομία της χώρας;
Δεν είναι ντροπή, δεν σας πονάει αυτό που γίνεται στον τόπο μας, όλα βιαστικά και στο πόδι.
Ευαγγελος Ιωανν. Λαζαριδης
Μισθοί και συντάξεις
Κύριε διευθυντά
Για την επανεκκίνηση της οικονομίας είναι στοιχειώδες οι μισθοί και οι συντάξεις να επανέλθουν σταδιακά στα προ των περικοπών επίπεδα για να αναβιώσει η αγορά από το τέλμα της ύφεσης, να καταργηθούν όμως τα χρονίζοντα παρανοϊκά και προκλητικά επιδόματα.
Λόγω δε της δεινής οικονομικής κατάστασης που έχει περιέλθει η Ελλάδα, είναι απαραίτητο να περικοπούν οι παχυλές αμοιβές συνεργατών και συμβούλων υπουργών, αλλά και τα ποικίλα προνομιακά επιδόματα βουλευτών. Οι δε μισθοί των υπεράριθμων για τη χώρα κληρικών να μην καλύπτονται πλέον από τον δημόσιο προϋπολογισμό. Είναι απαραίτητες οι δραστικές περιστολές των αλόγιστων δαπανών και της σπατάλης σε όλα τα επίπεδα του Δημοσίου.
Να θεσπιστεί, επιτέλους, ένα δίκαιο και διαφανές φορολογικό σύστημα και να μειωθεί ο ΦΠΑ, που είναι από τους υψηλότερους στην Ευρώπη και η Ελλάδα η ακριβότερη χώρα.
Να καταπολεμηθεί το τέρας της γραφειοκρατίας και να αξιοποιηθούν οι πλουτοπαραγωγικές πηγές της χώρας, ώστε να μειωθούν οι εισαγωγές προϊόντων που η Ελλάδα μπορεί να παράγει.
Γ. Θαλασσινος – Κηφισιά