Πολλά Ρίχτερ στην Ελληνική Ιστορία
Κύριε διευθυντά
Με ολοσέλιδη συνέντευξή του στην «Καθημερινή», την Κυριακή 16/9/2012 ο Γερμανός καθηγητής της Ελληνικής και Κυπριακής Ιστορίας Χάιντς Ρίχτερ ενημερώνει τους Ελληνες ότι: Η Ελλάδα, μετά τον Δεκέμβρη του 1944, δεν θα είχε γίνει κομμουνιστική εάν νικούσε ο ΕΛΑΣ. Αλλά και μετά το 1946, ο Στάλιν δεν στήριξε τον Δημοκρατικό Στρατό Ελλάδας. Ούτε μια σφαίρα δεν έστειλε. Μόνον ο ρομαντικός επαναστάτης Τίτο το έκανε, ώσπου κι αυτός κατάλαβε ότι δεν είχε κανένα νόημα. Εάν, λοιπόν, ο Τσόρτσιλ άφηνε ελεύθερους τους Ελληνες, είναι πιθανόν από μόνοι τους να εγκατέλειπαν τότε το πελατειακό κράτος.
Ωστόσο, η Ιστορία διαφωνεί ριζικά με τον συγκεκριμένο καθηγητή της και αυτός το γνωρίζει καλά.
Τα Κρατικά Αρχεία των τότε κομμουνιστικών κρατών, που δημοσιεύθηκαν μετά το 1995, αποκαλύπτουν ότι μαζική στρατιωτική, οικονομική και υγειονομική βοήθεια απέστελλαν συνεχώς στον ΔΣΕ σε όλη τη διάρκεια του Εμφυλίου η Γιουγκοσλαβία, η Αλβανία, η Βουλγαρία, η Ρουμανία, η Ουγγαρία, η Τσεχοσλοβακία, η Ανατολική Γερμανία και η Πολωνία. Μόνον η Πολωνία και μόνον από τον Οκτώβριο 1948 μέχρι τον Αύγουστο 1949 απέστειλε στον ΔΣΕ, μέσω Αλβανίας με 14 αποστολές πλοίων, 14 χιλιάδες τόνους πολεμικού υλικού και 30 χιλιάδες τόνους ιματισμού, τροφίμων, ασυρμάτων και άλλων υλικών. Την ίδια περίοδο, η ίδια χώρα, με 12 αεροπορικές αποστολές απέστειλε, μέσω Βουλγαρίας – Αλβανίας – Γιουγκοσλαβίας, επιπλέον εκρηκτικά, πολεμοφόδια και φαρμακευτικό υλικό. Αυτή η βοήθεια της κόστισε σε ένα μόνον έτος 16 εκατομμύρια δολάρια. Ανάλογη βοήθεια έστειλαν και όλα τα άλλα κράτη.
Τα Αρχεία της Κομινφόρμ αποκαλύπτουν το επιτελικό σχέδιο επιχειρήσεων για την αποστολή της βοήθειας προς τον ΔΣΕ από όλες τις χώρες-μέλη της υπό τον συντονισμό της σοβιετικής ηγεσίας. Γι’ αυτόν τον σκοπό η ηγεσία του ΚΚΕ συνεδρίασε τέσσερις φορές σε ένδεκα μήνες με την Κομινφόρμ στο Βουκουρέστι στις 10 Μαρτίου 1948, στη Βαρσοβία στις 8 Σεπτεμβρίου 1948, στην Πράγα στις 20 Ιανουαρίου 1949 και στη Βουδαπέστη στις 15 Φεβρουαρίου 1949.
Ο «ρομαντικός επαναστάτης» Τίτο έστειλε τη μακράν μαζικότερη βοήθεια μέχρι και τον Μάιο 1949. Την ενσωμάτωση της ελληνικής «αιγαιατικής» Μακεδονίας στην ομόσπονδη γιουγκοσλαβική «Λαϊκή Δημοκρατία της Μακεδονίας» επεδίωκε ανοιχτά ο «ρομαντικός», όπως βεβαιώνουν στις δημοσιευμένες αναμνήσεις τους οι στενοί συνεργάτες του Μίλβαν Τζίλας, Εντβαρντ Κάρντελι και Σβέτοζαρ Βουκμάνοβιτς Τέμπο, καθώς επίσης οι ηγέτες της Αλβανίας Ενβέρ Χότζα και της Βουλγαρίας Γκεόργκι Δημητρώφ και Τσόλα Ντραγκοΐτσεβα. Δεν γεννήθηκε με ανεμογκάστρι το Μακεδονικό που αντιμετωπίζουμε έως και σήμερα.
Ο ιστορικός Φίλιππος Ηλιού, γιος του Προέδρου της ΕΔΑ Ηλία Ηλιού, δημοσίευσε στην εφημερίδα «Αυγή» και μετά στο βιβλίο του «Ο ελληνικός εμφύλιος πόλεμος» τα Αρχεία του ΚΚΕ εσωτ. Αποκαλύπτουν το επιχειρησιακό «Σχέδιο Λίμνες» βάσει του οποίου, στρατηγικός στόχος του ΔΣΕ το 1947 ήταν να δημιουργήσει χωριστό κράτος στην ελληνική Μακεδονία.
Αλλωστε, ο Μιλτιάδης Πορφυρογένης, αντιπρόσωπος του ΚΚΕ στο Συνέδριο Γαλλικού Κ.Κ., στο Στρασβούργο, διεκήρυξε δημόσια από το βήμα του Συνεδρίου στις 27 Ιουνίου 1947 ότι η αποφασιστική πολεμική επίδοση του ΔΣΕ αποκρυσταλλώνεται κιόλας προς τη δημιουργία μιας λεύτερης Δημοκρατικής Ελλάδας με δική της κυβέρνηση και δική της κρατική υπόσταση.
Κρατικά Αρχεία των -τότε- ανατολικών χωρών με πλήρη και λεπτομερή τεκμήρια για την ολόπλευρη βοήθειά τους προς τον ΔΣΕ έχουν δημοσιεύσει οι καθηγητές της Νεότερης Ελληνικής Ιστορίας Νίκος Μαραντζίδης, Βασίλης Κόντης και Σπύρος Σφέτας. Προφανώς δεν υπέπεσαν στην αντίληψη του συναδέλφου τους Χάιντς Ρίχτερ! Τόσο πολύ ενημερωμένος είναι ο Γερμανός καθηγητής της Ελληνικής Ιστορίας ή τόσο πολύ αποφασισμένος; Τολμά να υποστηρίζει ότι ο ΕΛΑΣ θα καταργούσε το πελατειακό κράτος στην Ελλάδα και αποκλειόταν να εγκαθιδρύσει κομμουνιστικό καθεστώς «Λαϊκής Δημοκρατίας» στην Ελλάδα, αν είχε επικρατήσει στα Δεκεμβριανά. Ως φαίνεται, όμως, και η Ελληνική Ιστορία θέλει τον Γερμανό της!
Ν. Ι. Μερτζος – Πρόεδρος της Εταιρείας Μακεδονικών Σπουδών, δημοσιογράφος και συγγραφέας
Περί Χ, Χρυσής Αυγής και ΙστορίαςΙ
Κύριε διευθυντά
Επειδή ο αγαπητός συναναγνώστης κ. Χαμόδρακας αναφέρθηκε επί του προσωπικού, να διευκρινίσω δυο πράγματα. Είμαι, αν και αριστερός, τακτικός αναγνώστης της «Καθημερινής», όχι βέβαια από την εποχή της κ. Βλάχου, δεν ζούσα τότε και ελπίζω να επιτρέπεται αυτό, κ. Χαμόδρακα, του παππού μου και του πατέρα μου δεν τους επέτρεπαν να διαβάζουν την εφημερίδα της αρεσκείας τους, ελπίζω να μη νοσταλγείτε πάλι τέτοιες εποχές. Ακόμη, τον παππού μου και τον προπάππου μου κατέδωσαν στους Γερμανούς στο μπλόκο του Φάρου στην Ανω Ν. Σμύρνη οι «αγνοί αγωνιστές» της οργάνωσης Χ με κάτι κουκούλες (δεν υπήρχε κουκουλονόμος τότε), αγνοί συνεργάτες των Γερμανών «φίλων» μας, όπως και άλλους χιλιάδες αγωνιστές, Ελληνες πρώτα απ’ όλα, που ανταποκρίθηκαν στο κάλεσμα του ΕΑΜ και του ΚΚΕ, όταν οι άλλοι υπερπατριώτες την έκαναν με ελαφρά τη καρδία για Κάιρο ή συνεργάστηκαν με τους κατακτητές και ανάγκασαν ώς και τον Τσόρτσιλ να υποκλιθεί στο μεγαλείο της αντιστασιακής Ελλάδας. Επίσης, στον «κόκκινο Δεκέμβρη» ο ΕΛΑΣ πολέμησε με τους Αγγλους. Τις λιγοστές δυνάμεις της δωσιλογικής και φασιστικής Χ τις εκκαθάρισε στην περιοχή του Θησείου σε μία μόλις μέρα. Μετά ανέλαβαν ο Σκόμπι και τα τανκς. Το άρθρο μου στις 20/6/12, που αναφέρετε, ήταν απάντηση σε άρθρο της εφημερίδας στο οποίο κατηγορούσε ότι οι τεμπέληδες και οι μη παραγωγικοί ψήφισαν ΣΥΡΙΖΑ και Αριστερά και απέδειξα από τα στοιχεία των δημοσκόπων του συστήματος ότι οι παραγωγικές ηλικίες των εργαζόμενων μισθωτών που πληρώνουν φόρους ψήφισαν αντιμνημονιακά και Αριστερά, ενώ οι γερασμένες και μη παραγωγικές ηλικίες των συνταξιούχων ψήφισαν Ν.Δ. Βεβαίως, να σας αναγνωρίσω το γεγονός ότι ακόμα και τώρα, οι συγκεκριμένοι απόγονοι των «αγωνιστών» της οργάνωσης Χ, που οι περισσότεροι στηρίζουν τη Χρυσή Αυγή και τη Ν.Δ. σήμερα, συνεχίζετε επάξια την παράδοση να υπηρετείτε και στις μέρες μας τους Γερμανούς κατακτητές, συγγνώμη, εταίρους ήθελα να πω. Τόσο εταίρους όσο «αγωνιστές» ήταν και τα καμάρια της Χ. Απλώς σήμερα δεν έχετε ανάγκη την κουκούλα, άμα ξαναχρειαστεί, όμως, κάπου θα τη βρείτε. Η Ιστορία γράφτηκε, δεν ξαναγράφεται και καλό θα είναι και εσείς και ορισμένοι αρθρογράφοι της εφημερίδας να τελειώνετε με τις εμφυλιακές αναφορές σε «συμμορίτες», αλλά και σε ανιστόρητες αναφορές στους «αγωνιστές» Χίτες και ταγματασφαλίτες. Η πατρίδα χρειάζεται ενότητα και ελευθερία.
ΥΓ.: Παρέλειψα να ευχαριστήσω τον αγαπητό κ. Χαμόδρακα, που διαβάζει προσεκτικά τις επιστολές μου, αλλά και την εφημέριδα που δημοκρατικά τις εκδίδει.
Νικος Τσουμας – Λογιστής
ΙΙ
Κύριε διευθυντά
Θα ήθελα να απευθυνθώ στον επιστολογράφο κ. Χαμόδρακα: Πού ήσουν κ. Χαμόδρακα, οικονομολόγε, όταν οι εξορίες έβραζαν από παιδιά που πολέμησαν για την πατρίδα, που τους έβαζαν σε τσουβάλια μαζί με γάζες και τους πετούσαν στη θάλασσα; Πού ήσουν όταν γυναίκες μικρομάνες από όλη την Ελλάδα ήταν σε ξερονήσια; Πού ήσουν όταν στην Ηλιούπολη χύμηξαν οι κουκουλοφόροι και είχαμε ευτυχώς μόνο τρία θύματα; Πού ήσουν όταν ο Ζέρβας, υπουργός, στις 8 Ιουλίου έστειλε στην Ψυττάλεια, το ξερονήσι χωρίς σκιά και χωρίς νερό, εκατοντάδες αγωνιστές να ψοφήσουν από τη ζέστη και τη δίψα; Αυτά τα ολίγα. Αν θέλετε κι άλλα, πολύ ευχαρίστως.
Γαβριελλα Χαμογεωργακη, 93 ετών – Ηλιούπολη
Θαυμασμός και δέος
Κύριε διευθυντά
Συγκλονισμένοι παρακολουθήσαμε τους Παραολυμπιακούς Αγώνες του Λονδίνου. Αν η παρακολούθηση των Ολυμπιακών προκάλεσε γενικά τον θαυμασμό μας, η παρακολούθηση των Παραολυμπιακών μπορεί να πει κανείς ότι προκάλεσε κάτι πολύ περισσότερο: θαυμασμό και δέος. Είδαμε ανθρώπους με βαρύτατες αναπηρίες -ανθρώπους χωρίς τα άνω ή κάτω μέλη του σώματός τους, χωρίς καθόλου ή με εξαιρετικά μειωμένη όραση ή με άλλες σωματικές ή και πνευματικές αναπηρίες- να αγωνίζονται, να συναγωνίζονται, να κατακτούν ρεκόρ, φθάνοντας ουσιαστικά σε υπέρβαση της αναπηρίας τους.
Αλλωστε και μόνο η προοπτική της συμμετοχής στους αγώνες αυτούς και σε άλλους παρεμφερείς, χαρίζει στους ανθρώπους αυτούς και στους ομοίους τους ελπίδα και στόχο ζωής, αυτοεκτίμηση, καθώς και καταξίωση στα μάτια των άλλων -των αρτιμελών και υγιών-, αλλάζοντας τη νοοτροπία και την ευαισθησία μας απέναντί τους, και αυτό είναι ίσως το σημαντικότερο.
Σε μια εποχή κατά την οποία μας κατακλύζουν τόσες δυσάρεστες πτυχές της ζωής της παγκόσμιας κοινότητας, ο θεσμός των Παραολυμπιακών, που εκτείνεται σε όλα τα πλάτη και τα μήκη της γης, αποτελεί μια πολιτιστική κατάκτηση, μια νίκη του ουμανισμού.
Ενας θερμός έπαινος αξίζει και στους Ελληνες αθλητές μας, οι οποίοι, παρά τις αντίξοες συνθήκες, είχαν καλές επιδόσεις, ανεβάζοντας την Ελλάδα στην 37η σειρά της γενικής κατάταξης.
Αικατερινη Δωδου – Φιλόλογος
Παράλληλο σύμπαν
Κύριε διευθυντά
Διαβάζοντας τη συνέντευξη του υπουργού Διοικητικής Μεταρρύθμισης στην κυριακάτικη «Κ» της 30ής Σεπτεμβρίου, που φέρει (σε εισαγωγικά, εννοώντας ότι αποτελεί θέση του υπουργού σχετικά με τις ζητούμενες απολύσεις στον δημόσιο τομέα) τον τίτλο «Ζητούμενο να μη διαλυθεί η διοίκηση», κατέληξα στο συμπέρασμα ότι, προφανώς, ο υπουργός ζει σε μιαν άλλη Ελλάδα σε κάποιο παράλληλο σύμπαν, διότι στην Ελλάδα στην οποία κατοικώ εγώ, η διοίκηση έχει διαλυθεί εδώ και πολλά χρόνια, πολύ πριν εμφανισθεί η τρόικα κ.λπ.! Ζητούμενο, κύριε υπουργέ, είναι κάποτε να υπάρξει διοίκηση!
Στεφανος Κ. Καψασκης – Ψυχικό