«Γιατί να σεβαστούμε την απόφαση της Δικαιοσύνης, που κήρυξε παράνομη την απεργία μας, όταν η κυβέρνηση δεν σέβεται 11 εκατομμύρια Ελληνες» δήλωσε η συνδικαλαρία του μετρό. Εγώ πάλι περίμενα ότι θα επικαλούνταν το παράδειγμα της πολύμηνης απεργίας των δικαστικών. Πάντως, ο αγώνας τώρα δικαιώνεται. Της γενικής ανυπακοής στους νόμους που χρόνια τώρα κηρύσσουν λόγω και έργω οι γνωστοί πύρκαυλοι της «επανάστασης».
Αυτό το μνημόνιο θα ξεκληρίσει και την αρχαία μας κληρονομιά. Ηδη την πλήρωσε η Ελιά του Πλάτωνα που τσεκουρώθηκε, λέει, για να ζεσταθεί ο χειμαζόμενος λαός. «Μια ρίζα δυόμισι χιλιάδων χρόνων» θρηνούν οι εκ γενετής αρχαιοδίφες.
«Η μυθοποίηση της αρχαίας ελληνικής σκέψης, η μετατροπή της σε ένα είδος εθνικής δεισιδαιμονίας ήταν, είναι και θα είναι η μεγαλύτερη ήττα της παιδείας μας» έγραψε ο Τάκης Θεοδωρόπουλος στα «Νέα» (21/1). Η εθνική δεισιδαιμονία ή η κοινωνική υποκρισία, που σε τέτοια μεγέθη μόνο σε υπανάπτυκτα εδάφη επιδημεί. Από τη «σεξουαλική ηθική» λ.χ. ώς «το μεγαλείο των αρχαίων ημών». Με μπροστάρηδες τους μεροκαματιάρηδες ηθικολόγους των ΜΜΕ -αλλά και τους ρυπαρογνώμονες του Διαδικτύου.
Για άλλα όμως αγανακτούν κι εξίστανται οι ΟΛΜΕδες: Με το Προεδρικό Διάταγμα για την αξιολόγηση των εκπαιδευτικών, λένε, «ουσιαστικά καθιερώνεται η σύνδεση της μισθολογικής και βαθμολογικής εξέλιξης με την αξιολόγηση». Ενώ ακωλυτί θα έπρεπε και ο «ελλιπής» να εξελίσσεται βαθμολογικώς και μισθολογικώς εννοείται. Σπας αβγό ή χύνεσαι;
«Σε διαθεσιμότητα» ετέθη ο πυροσβέστης που έσφαξε το νεαρό παιδί από το Πακιστάν στα Πετράλωνα -κι ο οποίος ομολόγησε την πράξη του. Δηλαδή πότε αποτάσσεται από σώμα ασφαλείας ένας επιβεβαιωμένα δολοφόνος; Σε «διαθεσιμότητα» είχαν τεθεί κατηγορούμενοι αστυνομικοί της «Ζαρντινιέρας», που τώρα αθωώθηκαν, σε «διαθεσιμότητα» κι ο απεχθής άνευ αιτίας σφάχτης. Ωραία τα διαθέσιμα σώματα. Ασφαλείας, δεν θα τα λεγες.
Ο Παύλος Μάτεσις ήταν η γλώσσα του. Αναγνωρίσιμη εν τω άμα. Οχι μόνο ο θεατρικός, ο πεζογράφος, ο μεταφραστής (του Αριστοφάνη ο εγγύτατος), αλλά και ο άνθρωπος Μάτεσις. Η γλώσσα και το ύφος του. Παλιά τηλεφωνούσε και σχολίαζε με τον μοναδικό του τρόπο διάφορα της στήλης. Με τα χρόνια βάραινε, σαν να χανε το κέφι και το σπίρτο του ώσπου ήρθε το εγκεφαλικό μέσα στον χώρο που ήταν ο πικραγαπημένος της ζωής του: το θέατρο.
Πληρωμένη η απάντηση του Μένη Κουμανταρέα στον υιό Χατζιδάκι («Κ» 17/1) για όσα θλιβερά είχε δηλώσει επίσης στην «Κ» και τη Γιώτα Συκκά (5/1) σχετικά με την Ορχήστρα Χρωμάτων. Που «την εξευτέλισαν οι διοικούντες και διευθύνοντες», που τη χρεοκόπησαν παίρνοντας «διαπλεκόμενα δάνεια» στο όνομα του Χατζιδάκι… Ποιοι; Οι επίλεκτοι και μια ζωή φίλοι του ίδιου του Χατζιδάκι, ο Κουρουπός, ο Λογιάδης, ο Στεφανάκης Και «δεν είναι ντροπή» καταλήγει ο Κουμανταρέας «να βάλλονται η Ορχήστρα και οι μουσικοί που ζουν από αυτήν σε μια στιγμή αδυναμίας συνέχισης του έργου της;». Προσθέτει στο τέλος τινά για «επιγόνους» αλλά άσε. Ου μπλέξεις (πάλι) με επιγόνους.
Οι «αναρχοαυτόνομοι» των «καταλήψεων» που εισέβαλαν στα γραφεία της ομοσπονδίας των πανεπιστημιακών (ΠΟΣΔΕΠ) τους κατηγορούν ότι: «προτιμούν ένα πανεπιστήμιο που θα αλωνίζουν οι μπάτσοι με το παραμικρό παρά οι χώροι του να παραμένουν ανοιχτοί σε κοινωνικά υποκείμενα». Από συντακτικό άσ τα να πάν αλλά από ευστοχία λεξιλογίου, ε;