Για τον K. Καραμανλή
Κύριε διευθυντά
Διάβασα με προσοχή στο φύλλο της εφημερίδας σας της 17ης Μαρτίου 2013 το άρθρο του κ. Χρήστου Γιανναρά με τον τίτλο «Με κυνισμό και αθωότητα», στο οποίο αναφέρεται στον απελθόντα Πρόεδρο της Ελληνικής Δημοκρατίας και πρωθυπουργό για πολλά χρόνια Κωνσταντίνο Καραμανλή.
Με τη σύντομη αυτή επιστολή μου θέλω να κάνω κάποιες επισημάνσεις, διότι πιστεύω ότι το άρθρο αυτό αδικεί τον Κωνσταντίνο Καραμανλή. Κατ’ αρχάς, έγιναν λάθη κατά τη διάρκεια της διακυβέρνησής του, ουδείς αλάνθαστος, αλλά ότι δεν είχε κοινωνικό όραμα την επταετία του 1956-1963, αυτό είναι αναληθές. Ολοι γνωρίζουν το έργο του, που απέβλεπε στη βοήθεια, στη συμπαράσταση των πτωχότερων τάξεων της ελληνικής κοινωνίας. Θυμάμαι, μαθητής του γυμνασίου τότε και αργότερα φοιτητής του ΑΠΘ. Θερμός οπαδός του, να δημιουργεί τα μεγάλα συγκροτήματα των εργατικών κατοικιών στη Θεσσαλονίκη για να στεγάσει τους ταλαιπωρημένους επί δεκαετίες πτωχούς εργαζόμενους και ανέργους που ζούσαν σε παραπήγματα και στρατιωτικά από λαμαρίνα οικήματα «Toll». Μεγάλη η συμβολή του στη δημιουργία του ΟΓΑ. Να δίνεται με πάθος για να δημιουργήσει την πανεπιστημιούπολη της Θεσσαλονίκης, το μεγαλύτερο σήμερα πανεπιστήμιο της χώρας, να αναβαθμίζει πολιτιστικά μια ιστορική πόλη όπως η Θεσσαλονίκη με τη δημιουργία του Κρατικού Θεάτρου Βορείου Ελλάδος, με την αναβάθμιση και ενίσχυση της Εταιρείας Μακεδονικών Σπουδών, την ενίσχυση του αθλητισμού χτίζοντας το Καυταντζόγλειο Στάδιο και το Αλεξάνδρειο Μέλαθρο (Παλαί ντε Σπορ). Θα ήταν παράλειψη να μην αναφερθώ και στα έργα μέσα στο πνεύμα του κοινωνικού οράματός του και σε πολλές άλλες πόλεις της Ελλάδας (Αθήνα, Πειραιά, Πάτρα κ.λπ.), αλλά και τη δημιουργία των μεγάλων ιστορικών Φεστιβάλ Αθηνών και Επιδαύρου, που προέβαλαν την πατρίδα μας διεθνώς, την ενίσχυση της Ακαδημίας Αθηνών, την αναβάθμιση του Πανεπιστημίου Αθηνών και του Εθνικού Μετσόβιου Πολυτεχνείου και τόσα άλλα, που θα χρειαστώ πολλές σελίδες για να περιγράψω. Οσον αφορά την επταετία 1974-1981, το ότι και μόνο μάς έβαλε στην Ευρωπαϊκή Ενωση και συνέβαλε στην ομαλοποίηση του πολιτικού βίου της χώρας δείχνει το ότι ήταν ένας μεγάλος πολιτικός που έβλεπε πολύ μακριά, διότι και όραμα είχε και δίκαιος υπήρξε και η ιστορία, πιστεύω, θα τον κατατάξει στον χώρο των μεγάλων Ελλήνων πολιτικών. Λυπάμαι που ο κ. Χρήστος Γιανναράς ατύχησε γράφοντας αυτό το άρθρο, διότι ιδιαίτερα τον εκτιμώ, κάτι που το γνωρίζει.
Θεοφιλος (Λακησ) Ιωαννιδης – Δικηγόρος – οικονομολόγος, διδάκτωρ του Πανεπιστημίου των Παρισίων – Θεσσαλονίκη
Απάντηση
Θα παρακαλέσω θερμά τον επιστολογράφο να ξαναδιαβάσει την επιφυλλίδα που τον δυσαρέστησε, μήπως με τη δεύτερη ανάγνωση αντιληφθεί ότι η επιφυλλίδα περιγράφει ακριβώς την περίπτωσή του: Δηλαδή, την αδυναμία του να λειτουργήσει ως πολίτης με στοιχειώδη, έστω, κριτική ετοιμότητα. H επιφυλλίδα διευκρινίζει πολύ συγκεκριμένα τι εννοεί ως «απουσία οράματος» στην περίπτωση του K.K., ενώ ο επιστολογράφος αντιτάσσει γενικότητες περί «προσφοράς» και «έργων». Δυστυχώς, με την επιστολή του δικαιώνει την οδυνηρή διαπίστωση ότι η έκλειψη της κριτικής, ακόμα και από τις τάξεις «εγγράμματων» συμπολιτών μας, έχει οδηγήσει «στον εφιάλτη της καταστροφής που ζούμε σήμερα».
Χρηστος Γιανναρας
Αποφάσεις σε δύσκολους καιρούς
Κύριε διευθυντά
ΗΕλλάδα από τριετίας βρίσκεται στο ίδιο δωμάτιο εντατικής, η κατάστασή της είναι σταθερή οι γιατροί –όλοι τους κάνουν ειδικότητα– δηλώνουν, παρακολουθούν καθημερινά τις μετρήσεις πίεσης, αίματος, λογικής, η κατάστασή της είναι σταθερή. Τελευταία, συγγενής της Ελλάδος –Κύπρος– έπαθε εγκεφαλικό, οι γιατροί του νέου ασθενούς –όλοι τους με ακαδημαϊκούς/πανεπιστημιακούς τίτλους– δηλώνουν ότι δεν μπορούν να προβλέψουν τίποτα, ο ασθενής τους βρίσκεται σε κώμα.
Η Ελλάδα –Τράπεζα Πειραιώς– δήλωσε θα σταθεί δίπλα στην Κύπρο –ο ασθενής–, κλιμάκιό της έφυγε στην Κύπρο να βοηθήσει, να πάρει μέρος των βαρών, για να συνέλθει ο ασθενής.
Η αρμόδια Αρχή στην Ελλάδα –το Ταμείο Χρηματοπιστωτικής Σταθερότητας– ιδιαίτερα γενναία αμειβόμενων στελεχών, είδε το πρόβλημα και αμέσως αποφάσισε να αγοραστούν οι δύο τράπεζες της Κύπρου στην Ελλάδα, άναψε πράσινο φως για την Τράπεζα Πειραιώς – ελπίζω δεν θα ολοκληρωθεί η διαδικασία μεταβίβασης του «βάρους» στην Τράπεζα Πειραιώς, η οποία, τελευταία με «συνοπτικές» διαδικασίες αγόρασε τρεις τράπεζες ελληνικές, σε συνέχεια προηγούμενων αγορών. Τα οικονομικά στοιχεία του πιθανού αγοραστή είναι: Συνολικές Ακαθάριστες Ζημίες 5,911 δισ. ευρώ. Αναμενόμενες Ζημίες Πιστωτικού Κινδύνου 6,281 δισεκατομμύρια ευρώ. Θα χρειαστεί για την ανακεφαλαιοποίηση 7,335 δισεκατομμύρια ευρώ. Τα οικονομικά στοιχεία των τριών τραπεζών τις οποίες αγόρασε η Τράπεζα Πειραιώς πρόσφατα κατά την ανωτέρω σειρά ποσών είναι: 6,471 δισεκατομμύρια ευρώ, 11,043 δισεκατομμύρια ευρώ, 7,676 δισεκατομμύρια ευρώ. Με αυτά τα χάλια, του δικού μας τραπεζικού συστήματος, αγοράσαμε (;) το σύνολο των δραστηριοτήτων των κυπριακών τραπεζών στην Ελλάδα!
Τα επίσημα στοιχεία για τις κυπριακές τράπεζες είναι: 4,5 δισ. ευρώ καταθέσεις σε υποκαταστήματα άλλων χωρών, εκτός Κύπρου και Ελλάδος, 13,1 δισ. ευρώ καταθέσεις σε ελληνικές θυγατρικές κυπριακών τραπεζών, 20 δισ. ευρώ καταθέσεις ξένων σε κυπριακές τράπεζες, σύνολο 37,6 δισ. ευρώ καταθέσεων ξένων στην Κύπρο και καταθέσεων εκτός Κύπρου. Στην Κύπρο, οι καταθέσεις, από Κυπρίους, είναι 32,2 δισ. ευρώ. Διατραπεζική αγορά 11,1 δισ. ευρώ. Εκτός Κύπρου–Ελλάδος 6,6 δισ. ευρώ, στην Ελλάδα 18,9 δισ. ευρώ, σύνολο 42,4 δισ. ευρώ. Μέσα σε αυτά τα ποσά των δισεκατομμυρίων ευρώ, το ΤΧΣ ενέκρινε την (δυνατότητα;) εξαγορά, από τη ζημιογόνο Τράπεζα Πειραιώς, των δραστηριοτήτων των κυπριακών τραπεζών χωρίς να γνωρίζει κανείς: την τελική απόφαση της Ευρωζώνης για την τύχη της Κύπρου, για το τραπεζικό σύστημα της Κύπρου, τις αντιδράσεις των Ρώσων καταθετών, τις αντιδράσεις καταθετών γενικώς.
Ευαγγελος Ι. Λαζαριδης – Υφηγητής Πολιτικής Οικονομίας
Οι τράπεζες της Κύπρου και η Γερμανία
Κύριε διευθυντά
Επειδή, ευτυχώς ή δυστυχώς, η ιστορία επαναλαμβάνεται, θα ήταν χρήσιμο να τη θυμόμαστε. Γι’ αυτό, θα ήταν χρήσιμο να θυμηθούμε τη μετά τη συνθήκη των Βερσαλλιών εποχή και τα δεινά που επακολούθησαν μετά τη Βαϊμάρη. Να θυμηθούμε την άμετρη ταπείνωση του ηττημένου του Α΄ Παγκοσμίου Πολέμου, αλλά και την ανεκτικότητα που επέδειξαν οι τότε μεγάλες δυνάμεις στην προσάρτηση της Αυστρίας από το Γ΄ Ράιχ. Να αναλογιστούμε σε τι ωφέλησε η άτολμη στάση των ιδίων δυνάμεων κατά την κατάληψη της Τσεχοσλοβακίας από τα γερμανικά στρατεύματα έως και αυτής της Πολωνίας. Η Γερμανία με τη συγκέντρωση βιομηχανικής ισχύος, την ανοχή ορισμένων βορειοευρωπαϊκών χωρών, που εθελοτυφλούν, έχει εξοντώσει οικονομικά μέσω του ευρώ τους λαούς της νοτίου Ευρώπης και όχι μόνο. Επέβαλε προς όφελός της τη θέσπιση κανόνων στην Ε.Ε. συσχετίζοντας την ανάπτυξη τραπεζικής βιομηχανίας με το ΑΕΠ. Αν συνεχισθεί αυτό, θα δούμε σύντομα μια Γερμανία που θα αποκτήσει το αποκλειστικό δικαίωμα της βαριάς βιομηχανίας και των υψηλών τραπεζικών δραστηριοτήτων . Ας μην ξεχνάμε ότι η σημερινή Ε.Ε. ξεπήδησε μέσα από τα σπλάχνα της Montan-Union που είχε σκοπό την εξασφάλιση των συμφερόντων της Γερμανίας και της Γαλλίας για την αποτροπή του μεταξύ των ανταγωνισμού στον χάλυβα και στο κάρβουνο. Από τότε τα πράγματα δεν άλλαξαν και πολύ. Εχουν μόνο καλυφθεί με τον όμορφο χιτώνα της Ε.Ε.
Μια πραγματική Ενωμένη Ευρώπη, όσο και ρομαντικό να ακούγεται, δεν μπορεί να έχει αποκλειστικό σκοπό τη διαφύλαξη συμφερόντων και τον πλουτισμό μέλους εις βάρος του άλλου.
Οι τραπεζικοί κανόνες θα έπρεπε διά του ελέγχου να περιορίζουν, κατά δύναμη, τη διακίνηση «μαύρου χρήματος» και το τραπεζικό γίγνεσθαι να μην εξαρτάται από το ΑΕΠ. Διαφορετικά, είναι ανάγκη να θεσπισθούν ανάλογοι κανόνες για τον περιορισμό ή, τουλάχιστον, τον καταμερισμό της βιομηχανικής παραγωγής ανά χώρα της Ε.Ε.
Η Κύπρος δεν είχε την ανάλογη ισχύ που επέδειξε, έστω και χλιαρά, η Μεγάλη Βρετανία στην επέμβαση που επιχειρήθηκε στο χρηματοπιστωτικό της σύστημα. Ποιος σκέφθηκε να τιμωρήσει ή να επιπλήξει τη Γερμανία για τις πολλαπλές προμήθειες βαρέος οπλισμού και χημικών εργοστασίων θανάτου στον Σαντάμ Χουσεΐν του Ιράκ και στον Καντάφι της Λιβύης; Αν μπορεί να καταλογισθούν ευθύνες στην Κύπρο της Ε.Ε. είναι ότι έπρεπε να προλάβει τη χρεοκοπία των τραπεζών, να πήγαινε θωρακισμένη κι έτοιμη στις διαπραγματεύσεις, ως και να απέφευγε πολιτικά παιχνίδια με τη Ρωσία του Πούτιν.
Αλκιβιαδης Κιτρινοματης – Αθήνα
Ενοικίαση ή οριστική πώληση;
Κύριε διευθυντά
Ανακοινώθηκε από πολλά MME ότι ο εμίρης του Κατάρ αγόρασε 5-6 νησάκια στο Ιόνιο όπου και θα κτίσει ανάλογα παλάτια για τα παιδιά και τα εγγόνια του. Εχω ξαναγράψει ότι όταν ο τάδε εμίρης αγοράζει ελληνική γη, για ισόβια χρήση, αυτό σημαίνει ότι τα νησιά αυτά θα ανήκουν σε αυτόν παντοτινά, δηλ. μέσα στο Ιόνιο θα υπάρχει γη και περιουσία του Κατάρ. Δεν ξέρω αν αυτό λέγεται ξεπούλημα ή ιδιωτικοποίηση, αλλά ένα είναι σίγουρο, ότι τα νησάκια αυτά θα πάψουν να μας ανήκουν. Το απλούστερο και ανεκτό θα ήταν να νοικιασθούν τα νησιά για 99 χρόνια, αλλά όχι οριστική μεταβίβαση της ιδιοκτησίας μας προς τρίτους αλλοεθνείς και άσχετους προς την Ελλάδα.
Δεν ξέρω ποιος υπουργός (και συμβολαιογράφος) ή άλλος υπεύθυνος υπέγραψε το σχετικό συμβόλαιο, αλλά σίγουρα θα κληθεί κάποτε να δώσει λόγο για την πράξη του αυτή. Φαντασθείτε, οι Τούρκοι να αγόραζαν 10-20 νησάκια στο Αιγαίο – Ιωνία και πώς θα ονομάζονταν αυτά στις διεθνείς συνθήκες που θα υπογράφαμε με άλλα κράτη για την υφαλοκρηπίδα ή AOZ των νησιών αυτών. Σίγουρα θα ονομάζονταν αυτά (τα νησάκια) τουρκικό έδαφος με ό,τι απορρέει από τον χαρακτηρισμό αυτό. Μήπως έχουν δίκαιο μερικοί που λένε ότι ξεπουλάμε το έδαφός μας; Μήπως η δικαιολογία αυτή θα χρησιμοποιηθεί για την αλλαγή ή τροποποίηση της κυβέρνησης; Ολα γίνονται και καθημερινά κάτι καινούργιο ακούμε ή μαθαίνουμε.
Δρ Αναστασιος B. Κοβατσης – Καθηγητής Πανεπιστημίων
