«Οι Γερμανοί και οι άλλοι»
Κύριε διευθυντά
Επιτρέψτε μου να εκφράσω μια διαφορετική άποψη σχετικά με τις θεωρητικές τοποθετήσεις που εκφράζονται στο άρθρο σας με τίτλο «Οι Γερμανοί και οι άλλοι», το οποίο δημοσιεύθηκε στο φύλλο της έγκριτης εφημερίδας «Η Καθημερινή» στις 10 Απριλίου 2013, επειδή νομίζω ότι θεωρητικές τοποθετήσεις σαν κι αυτές αποσπούν την προσοχή των αναγνωστών από σημαντικότερα ζητήματα.
Στο άρθρο σας αναφέρετε ότι η Γερμανία έχει «εμμονή με τη δημοσιονομική πειθαρχία» – μια έκφραση εύκολα αντιληπτή, η οποία εδώ χρησιμοποιείται υποκαθιστώντας μια ουσιαστική ανάλυση. Κανείς δεν γνωρίζει, γράφετε, πόσος καιρός θα χρειαστεί για να αλλάξει το Βερολίνο ρότα.
Κατ’ αρχήν: Δεν χρειάζεται να περιμένετε την αλλαγή ρότας. Η Ελλάδα μπορεί να κάνει η ίδια πολλά για την ανάκαμψή της και βρίσκεται πράγματι σε πολύ καλό δρόμο. Η Γερμανία συμβάλλει σ’ αυτό –επιτρέψτε μου να πω, σε σημαντικό βαθμό– μαζί με τους Ευρωπαίους εταίρους, αλλά και διμερώς, και αυτό το γνωρίζετε. Η ισορροπία στη δημοσιονομική πολιτική είναι και για μας στη Γερμανία μια δύσκολη υπόθεση: εκατοντάδες γερμανικοί δήμοι δεν μπορούν πλέον να αντεπεξέλθουν στις οικονομικές τους υποχρεώσεις και είναι δύσκολο να εξηγήσει κανείς σε αυτούς τους Γερμανούς δημάρχους, που αναγκάζονται να κλείσουν σχολεία και άλλες δημοτικές εγκαταστάσεις και να απολύσουν δημοτικούς υπαλλήλους, γιατί στην Ελλάδα αυτό θεωρείται παράλογη απαίτηση.
Ακόμα κι αν η Γερμανία δημιουργούσε ένα πυροτέχνημα πανευρωπαϊκής ανάπτυξης βασισμένης στα χρέη –διότι ενδεχομένως αυτό να είναι το ζητούμενο– αυτό θα είχε πολύ περιορισμένη επίδραση στην Ελλάδα. Το σημαντικότερο είναι όμως κάτι άλλο: Είμαι εντυπωσιασμένος από την επιτυχία πολλών ελληνικών και γερμανικών επιχειρήσεων στη χώρα αυτή. Εξάγουν τα προϊόντα και τις υπηρεσίες τους στη διεθνή αγορά παρά την κρίση και τα υπάρχοντα δομικά εμπόδια. Η ελληνική κυβέρνηση έθεσε την απομάκρυνση αυτών των εμποδίων στο μεταρρυθμιστικό της πρόγραμμα. Το δυναμικό, το οποίο μπορεί να αυξηθεί, είναι τεράστιο. Οι ειδικοί λένε ότι τέτοιες μεταρρυθμίσεις θα οδηγούσαν από μόνες τους σε μια αύξηση των ελληνικών εξαγωγών κατά 10% – μια αύξηση πολύ μεγαλύτερη δηλαδή από αυτήν που θα επέφερε μια αναπτυξιακή ώθηση βασισμένη στα χρέη. Γι’ αυτό λοιπόν λέω: Απλά κάντε το και μην περιμένετε τη Γερμανία!
Εάν θέλετε να μάθετε με τι έχουν πραγματικά εμμονή οι Γερμανοί, μπορώ να σας πω τα εξής: Εχουμε την εμμονή να δημιουργηθούν σε ολόκληρη την Ευρώπη θέσεις εργασίας και ευημερία. Εχουμε την εμμονή η ευημερία αυτή να διατηρηθεί και για τις επόμενες γενιές. Εχουμε την εμμονή οι νέοι άνθρωποι σε ολόκληρη την Ευρώπη να έχουν την ευκαιρία να διαμορφώσουν το δικό τους μέλλον.
Βολφγκανγκ Ντολτ – Πρέσβης της Ομοσπονδιακής Δημοκρατίας της Γερμανίας
Δήλωση
Κύριε διευθυντά
Είμαστε υποχρεωμένοι να εκφράσουμε την έκπληξή μας και τη δυσαρέσκειά μας για το δημοσίευμα που καταχωρίσθηκε στην έγκριτη εφημερίδα σας στο φύλλο της Κυριακής 7 Απριλίου και ειδικότερα για όσα αναγράφονται σε σχέση με τον εντολέα μας Ιωάννη Σμπώκο. Θέλουμε να επισημάνουμε ότι σε ολόκληρη την ογκωδέστατη δικογραφία δεν υπάρχει ούτε ένα στοιχείο που να συνδέει τον εντολέα μας με την οιαδήποτε έκνομη οικονομική συναλλαγή, όπως πανηγυρικά προκύπτει από το πόρισμα του ΣΔΟΕ και τις απαντήσεις των ελληνικών και αλλοδαπών τραπεζών στα αιτήματα της δικαστικής συνδρομής. Η αναφορά σε συναλλαγή «40 εκατομμυρίων ευρώ» που περιλαμβάνει εσφαλμένα το κατηγορητήριο, όχι μόνο δεν επιβεβαιώνεται από το υλικό της δικογραφίας, όπως ανακριβώς αναγράφεται στο δημοσίευμα, αλλά περιλαμβάνεται αποκλειστικά και μόνο σε χειρόγραφη σημείωση συγκατηγορουμένου, στοιχείο το περιεχόμενο του οποίου αφενός μεν αρνείται κατηγορηματικά ο εντολέας μας και αφετέρου, ως εκ της προελεύσεώς του, δεν μπορεί και δεν θα πρέπει να αξιολογηθεί και να ληφθεί υπόψη.
Θα περιμέναμε η εφημερίδα σας να μη θεωρεί δεδομένο ακριβώς αυτό που το δικαστήριο καλείται να διερευνήσει και ανιχνεύσει με την ακροαματική διαδικασία, που αρχίζει στις 22 Απριλίου.
Οι συνήγοροι υπερασπίσεως Γιάννη Σμπώκου
Αλεξανδρος Λυκουρεζος – Τακης Μιχαλολιας
Δίκαιο και Ε.Ε.
Κύριε διευθυντά
Σύμφωνα με το Σύνταγμα της Ευρώπης, η Ευρωπαϊκή Ενωση πρέπει να προάγει την ευημερία των λαών της, τη δικαιοσύνη και την κοινωνική προστασία.
Κατά τη γνώμη μου, η απόφαση του Eurogroup για την Κύπρο αντιτίθεται στις αξίες αυτές.
Στους «Πανδέκτες», μία συλλογή νόμων του Ρωμαϊκού και του Βυζαντινού Δικαίου, που γράφτηκε την εποχή του Ιουστινιανού, αναφέρεται ότι το δίκαιο είναι η τέχνη του αγαθού και του σωστού.
Μανος Τεννες – Αθήνα
Παράπλευρη απώλεια
Κύριε διευθυντά
Ηεφημερίδα σας δημοσίευσε στο φύλλο της 6/04/2013 την «είδηση» ότι υποχρεώθηκα από τον ειδικό ανακριτή για θέματα διαφθοράς, σε καταβολή εγγύησης 30.000 ευρώ για την υπόθεση παλαιοτέρων επιχορηγήσεων της ΔΕΗ προς τους συνδικαλιστές.
Ως πολίτης που έχει πάντα σεβαστεί τους νόμους και εμπιστεύεται την κρίση της Δικαιοσύνης, δεν θα είχα λόγο να δώσω δημοσιότητα και να αναπτύξω ενώπιον οποιουδήποτε άλλου πλην των αρμόδιων ανακριτικών αρχών, τα στοιχεία και τα επιχειρήματα που θα οδηγήσουν στην τελική μου δικαίωση. Το γεγονός όμως ότι η εφημερίδα σας ανάγει το θέμα ως είδηση ευρύτερου ενδιαφέροντος, μου δίνει το δικαίωμα και υποχρέωση να πληροφορήσω το αναγνωστικό σας κοινό για τα πραγματικά δεδομένα της υπό ανάκριση υπόθεσης.
Το αντικείμενο ενδιαφέροντος των δικαστικών Αρχών που αφορά στο πρόσωπό μου, σχετίζεται με ποσό 300.000 ευρώ με το οποίο χρηματοδοτήθηκε η ΓΕΝΟΠ για κατάρτιση μελέτης σχετικά με την αναγκαιότητα του νομικού διαχωρισμού των μονοπωλιακών δραστηριοτήτων της εταιρείας. Αντίστοιχη μελέτη με συγκεκριμένη πρόταση είχε ήδη διενεργηθεί από τη ΔΕΗ.
Ο στόχος ήταν ευγενής και ουσιαστικός. Εδινα τη δυνατότητα στη ΓΕΝΟΠ, την ηγεσία 25.000 εργαζομένων της ΔΕΗ, να συμβουλευθεί ένα πολύ καλό γραφείο της δικής της επιλογής. Αυτό θα βοηθούσε στην κατανόηση της αναγκαιότητας του νομικού διαχωρισμού των μονοπωλιακών δραστηριοτήτων σε καθεστώς απελευθερωμένης αγοράς, για την επιχείρηση, τους ίδιους τους εργαζόμενους αλλά και την ελληνική κοινωνία. Πρόκειται για τη μεγαλύτερη απόσχιση κλάδων (9.000 περίπου εργαζόμενοι) που έγινε ποτέ στη χώρα μας, αλλά και από τις μεγαλύτερες στην Ευρώπη.
Επρεπε η απόσχιση να γίνει γρήγορα. Πριν μας επιβληθεί από τις Βρυξέλλες, αποστερώντας από τη χώρα και από τη ΔΕΗ την πρωτοβουλία των κινήσεων. Η ΔΕΗ ήταν η μόνη μεγάλη επιχείρηση ηλεκτρισμού στην Ευρώπη που δεν είχε προχωρήσει σ’ αυτό το θέμα. Δώσαμε προθεσμία τριών μηνών στη ΓΕΝΟΠ για να έρθουν με τη μελέτη.
Η δαπάνη ήταν επένδυση.
Επενδύσαμε στο να κατανοήσουν οι εργαζόμενοι το συμφέρον τους και για να αποφύγουμε άσκοπες απεργίες που όχι μόνο είχαν μεγάλο κόστος για την επιχείρηση (περίπου 4 εκατομμύρια ευρώ την ημέρα), αλλά και προκαλούσαν τεράστια ταλαιπωρία και ανυπολόγιστη οικονομική, και όχι μόνο, ζημία στην κοινωνία από τις διακοπές ρεύματος.
Η διοίκηση της ΓΕΝΟΠ τότε, σε αντίθεση με σήμερα, έχαιρε μεγάλης υποστήριξης αλλά και ασυλίας. Είχαν κάνει πολλές καταλήψεις και απεργίες στο πρόσφατο παρελθόν και για την απόφαση της Διοίκησης να προχωρήσει στον νομικό διαχωρισμό, αλλά και για άλλα θέματα, πάντα με την έμπρακτη υποστήριξη και συμμετοχή βουλευτών, εκπροσώπων φορέων, κ.λπ.
Προσωπικά, αντιμετώπισα τη ΓΕΝΟΠ πάντα όπως αρμόζει σ’ έναν πρόεδρο – διευθύνοντα σύμβουλο μεγάλης εταιρείας, χωρίς να επηρεάζομαι από τις υπερβολές και τους εκφοβισμούς της. Αυτοί όφειλαν να κάνουν τη μελέτη, προσφέροντας έτσι σωστές υπηρεσίες στους εαυτούς τους και στα μέλη τους. Αυτό έπρεπε να γίνει εγκαίρως, ή χρονικά το αργότερο πλέον, όταν τελικά ο νομικός διαχωρισμός επιβλήθηκε από τις Βρυξέλλες και αποφασίσθηκε σε συνεδρίαση του Διοικητικού Συμβουλίου της ΔΕΗ τον Δεκέμβριο του 2010, ένα χρόνο ακριβώς μετά την αποχώρησή μου. Τότε, και αφού δεν είχε προσκομισθεί η μελέτη, όφειλε η ΓΕΝΟΠ να επιστρέψει τα χρήματα.
Ελπίζω ότι τα παραπάνω βάζουν το θέμα στις σωστές του διαστάσεις και εξηγούν τον χαρακτηρισμό που από αρμόδια χείλη αποδόθηκε στο άτομό μου, ότι δηλαδή για την υπόθεση αυτή αποτελώ «παράπλευρη απώλεια».
Τακης Αθανασοπουλος