Ο αρχηγός της αξιωματικής αντιπολίτευσης είναι αρκετά αποκαλυπτικός, αν διαβάσει κάποιος προσεκτικά τις δηλώσεις του. Είναι λίγο πολύ ξεκάθαρο πως δεν έχει έναν πραγματικό οδικό χάρτη για το πώς θα βγει η χώρα από την κρίση. Οταν η συζήτηση πηγαίνει σε αριθμούς και λεπτομέρειες επικρατεί η δημιουργική ασάφεια, όπως συνέβαινε ασφαλώς και με άλλους που πέρασαν από τη θέση του… Το μόνο που ουσιαστικά προαναγγέλλει ο κ. Τσίπρας είναι ένας εκβιασμός έναντι των Ευρωπαίων και των δανειστών. Η Αθήνα θα απειλήσει με χρεοκοπία επί του επισήμου χρέους και οι Ευρωπαίοι θα δώσουν ως αντάλλαγμα μια γενναία διαγραφή και ενδεχομένως ένα γερό αναπτυξιακό πακέτο.
Η αλήθεια είναι πως από την αρχή της κρίσης μας… βασανίζει πολύ, ως χώρα, το υποθετικό ερώτημα «τι θα γινόταν αν το παίζαμε καμικάζι;». Και εδώ υπάρχουν δύο σχολές. Η μία λέει πως το 2009 θα μπορούσε ο κ. Παπανδρέου να έχει απειλήσει με μονομερή χρεοκοπία, καθώς οι ευρωπαϊκές τράπεζες και οι χώρες της Ευρωζώνης δεν ήταν αρκούντως προφυλαγμένες για ένα τέτοιο καταστροφικό σενάριο. Το «ακούω» το επιχείρημα, μόνο που ξεχνάνε οι υποστηρικτές του ότι εκείνη τη στιγμή η Ελλάδα είχε χάσει κάθε αξιοπιστία, δημοσιονομική προσαρμογή δεν είχε γίνει και
–το κυριότερο– η Ελλάδα θα χρειαζόταν άμεσα λεφτά για να καλύψει τα γιγαντιαία ελλείμματά της. Η άλλη σχολή που επικρατεί μέχρι σήμερα λέει πως η σχέση με τους δανειστές είναι ένα συνεχές, επώδυνο πάρε-δώσε όπου στο τέλος παίρνεις τη μεγάλη ελάφρυνση του χρέους και ίσως κάποια χρήματα για ανάπτυξη. Το κάνεις, όμως, κερδίζοντας σταδιακά αξιοπιστία, όχι με τσαμπουκάδες. Αν δε οι εταίροι σου δεν ανταποκριθούν κάνεις και έναν «τσαμπουκά», αλλά μόνο όταν ξέρεις ότι το κράτος σου μπορεί να επιβιώσει χωρίς δανεικά.
Εχω την εντύπωση πως δεν είμαστε μόνο εμείς, ως λαός, που θα θέλαμε να ξέρουμε πού θα κατέληγε ένα τέτοιο πείραμα. Η τρόικα με τη στάση της, με τις αντιφατικές της τοποθετήσεις και το αλαλούμ που προβάλει ως εικόνα μοιάζει να βιάζεται και εκείνη να μάθει τι θα συνέβαινε σε μια τέτοια περίπτωση. Γιατί πλέον είναι σαφές ότι αν δεν υπάρξουν –και μάλιστα εγκαίρως– κάποιες γενναίες υπερβάσεις από την πλευρά των εταίρων και δανειστών, τόσο στο θέμα του χρέους όσο και στο ζήτημα της ανάπτυξης, κάποια στιγμή κάποιος Ελληνας πολιτικός θα αναγκασθεί να δοκιμάσει τη μέθοδο της ρήξης, με όποιες συνέπειες μπορεί να έχει…