Καταρράκωση των θεσμών
Κύριε διευθυντά
Αναφέρομαι εις το άρθρο του καθηγητού κ. Ν. Αλιβιζάτου «Δεξιοί και προοδευτικοί, ένα επικίνδυνο αμάλγαμα», ο οποίος ως συνταγματολόγος είναι φυσικό να υπερασπίζεται τους θεσμούς που παλινόρθωσε η Μεταπολίτευση του 1974. Μεταξύ πολλών ορθών που αναφέρει, χρησιμοποιεί όμως και το γοργίειον επιχείρημα του έντεχνου διαχωρισμού εννοιών, συνδεομένων αρρήκτως υπό της κοινής λογικής, ότι δηλαδή διά την κατάντια που βιώνει σήμερα η χώρα και ο ελληνικός λαός δεν πταίει η Μεταπολίτευση ως παλινόρθωσις ιδανικών θεσμών, αλλά οι άνθρωποι. Εν τούτοις ουδείς κατηγορεί τους θεσμούς αυτούς καθ’ εαυτούς ούτε την Μεταπολίτευση, αυτήν καθ’ εαυτήν ως έννοιαν παλινορθώσεως αυτών, αλλά τους ανθρώπους της Μεταπολιτεύσεως που από το 1974 ήσκησαν εξουσία άμεσα ή έμμεσα (πολιτικούς, τεχνοκράτες, συνδικαλιστές, διανοουμένους, μεγιστάνες της οικονομικής διαπλοκής κ.λπ.) διαχειριζόμενοι φαύλως τα κοινά υπό το άλλοθι και εν ονόματι των θεσμών που παλινορθώθησαν, οι οποίοι θεσμοί ούτω κατ’ ουσίαν καταντούν στην πράξη να ανήκουν «στον ιδεατό κόσμο των αφηρημένων εννοιών» κατά την έκφρασιν του κ. Αλιβιζάτου. Η διά της φαυλότητος και διαφθοράς αυτής καταρράκωση των θεσμών, έδωσε το επιχείρημα και το πρόσχημα σε όσους κατέλυσαν εις το παρελθόν τους θεσμούς αυτούς, που σε όλους αρέσουν στη θεωρία, αλλά στην πράξη φαλκιδεύονται από ανθρώπους που με φαυλότητα πολιτευόμενοι ή δρώντες τους υπονομεύουν. Τελικά ίσως οι «Κρόμγουελ» αυτού του κόσμου δεν πταίουν όταν βάζουν λουκέτο σε διεφθαρμένα Κοινοβούλια όπως συνέβη στην Αγγλία (Λονδίνο) στις 20 Απριλίου 1653, όταν ο πουριτανός ηθικολόγος Ολιβερ Κρόμγουελ που καρατόμησε τον Βασιλέα Κάρολο Α΄, εξεδίωξε διά της φρουράς τους βουλευτές από την Αγγλική Βουλή, την οποίαν εσφράγισε, χαρακτηρίζοντάς τους «διεφθαρμένους και άδικους». Οι «Κρόμγουελ», ανθρώπους, φορείς πολιτικής ή άλλης εξουσίας τιμωρούν, όχι τους θεσμούς τους οποίους δεν καταργούν οριστικά, αλλά τους θέτουν σε αναστολή μέχρι «εξυγιάνσεως» του δημοσίου βίου. Διά να μη παρεξηγηθώ, τονίζω ότι αναφέρομαι στους «Κρόμγουελ», όχι στους «Αμίν Νταντά» ή τους «Πολ Ποτ» αυτού του κόσμου.
Πολύ ορθώς ο κ. Αλιβιζάτος αναφέρει ότι η Ελλάς περιόρισε την εθνική της κυριαρχία το 1979 (είσοδος στην ΕΟΚ) και το 2001 (καθιέρωση του ευρώ) ως επίσης ορθώς αναφέρει ότι ανέκαθεν από ιδρύσεως του ελληνικού κράτους υφίστατο περιορισμός της εθνικής κυριαρχίας διά εξαρτήσεως από ξένα ισχυρά κράτη – «προστάτες». Είναι όμως εξίσου αληθές, προσθέτω, ότι όσοι ελάχιστοι εις το παρελθόν επεχείρησαν την απεξάρτηση ανετράπησαν. Δεν επεκτείνομαι προς διευκρίνισιν, διά να μην απολέσω και την ελαχίστην ελπίδα να δημοσιευθεί η παρούσα τη εγκρίσει σας εις το πλαίσιον της ελευθερίας πάσης γνώμης, αρχήν που η «Κ» αποδεδειγμένως σέβεται.
Δρ Ανδρεας M. Σταθοπουλος – Ιατρός Παθολόγος, Διδάκτωρ Παν/μίου Αθηνών
Γραφειοκρατία του ΥΠΕΞ
Κύριε διευθυντά
Διάβασα στη στήλη «Γράμματα Αναγνωστών» της «Καθημερινής» της 10ης Δεκεμβρίου, την ενδιαφέρουσα επιστολή της κ. Μαίρης Αγαθοκλή από τις Βρυξέλλες και σκέφθηκα να προσθέσω και μια δική μου (την πιο πρόσφατη) εμπειρία. Τον περασμένο Σεπτέμβριο υπέβαλα πρόταση στο υπουργείο Εξωτερικών, με αφορμή την επικείμενη Ελληνική Προεδρία του Συμβουλίου Υπουργών της Ε.Ε. από 1/1/2014, να γίνει μια έκθεση με φωτογραφικό υλικό που αφορά τις μοναδικές ελληνικές βάρκες και τα καΐκια. Εχω στην κατοχή μου σχετικό υλικό δεκαετιών από όλα σχεδόν τα νησιά και τα λιμάνια της χώρας μας και όπως ανέφερα στην επιστολή μου θα το διέθετα αφιλοκερδώς. Το κόστος μεγέθυνσης των φωτογραφιών δεν ξεπερνά συνολικά τα 1.000 ευρώ, τα οποία και αυτά προσφέρθηκα να διαθέσω προκειμένου να παρουσιάσουμε κάτι το ενδιαφέρον κατά τη διάρκεια της Ελληνικής Προεδρίας. Ενάμιση μήνα αργότερα δεν είχα πάρει απάντηση και έπειτα από έρευνα (πραγματική έρευνα) πληροφορήθηκα ότι η πρότασή μου δεν είχε διαβιβασθεί αρμοδίως από το ένα κτίριο του υπουργείου Εξωτερικών στο άλλο. Με διαβεβαίωσαν ότι επρόκειτο για «μπέρδεμα» και ότι αυτό δεν αποτελούσε απόρριψη του αιτήματος, διότι θα με είχαν ειδοποιήσει εντός 15 ημερών. Τελικά έδωσα νέα επιστολή, αλλά και πάλι δεν πήρα απάντηση, ενώ ύστερα από τηλεφωνικές κλήσεις μου στο αρμόδιο πρόσωπο που ανέλαβε την εξέταση του αιτήματός μου, πήρα την απάντηση, στα μέσα Νοεμβρίου, ότι «θα σας απαντήσουμε άμεσα». Εκτοτε δεν έχω καμιά ενημέρωση. Για να είμαι ειλικρινής δεν με ενδιαφέρει καθόλου εάν η διαβίβαση μιας επιστολής από το ένα κτίριο του υπουργείου στο άλλο ξεπέρασε τον ένα μήνα, ούτε εάν από τον περασμένο Σεπτέμβριο δεν έχω λάβει ακόμα απάντηση, ούτε εάν κάθε πρωτότυπη ιδέα την πολεμούν όσοι καλύπτονται πίσω από τις πλάτες της σιγουριάς. Εκείνο που με ενόχλησε είναι ότι ακόμα και σήμερα πρέπει να έχεις κάποιον «κολλητό».
ΥΓ.: Εγώ πάντως την έκθεση θα την κάνω γιατί αγαπώ τις βάρκες μας που είναι μοναδικές.
Διονυσης Σταμπογλης – Αθήνα
«Πενία στάσιν εμποιεί και κακουργίαν»
Κύριε διευθυντά
Για τη χρεοκοπία της χώρας και την εξαθλίωση της πλειοψηφίας του λαού ευθύνονται κυρίως επαγγελματίες της πολιτικής και άσκησης της εξουσίας τα τελευταία περίπου τριάντα χρόνια. H απαξίωση θεσμών και αξιών, η εφαρμογή νόμων επιλεκτικά και η ατιμωρησία κακουργηματικών πράξεων έφεραν τα ανάλογα τραγικά αποτελέσματα. Παρ’ ότι υπήρξαν προσωπικότητες με πνευματική και επιστημονική κατάρτιση, με κριτική σκέψη και τεχνογνωσία, που προειδοποιούσαν για την αδιέξοδη πορεία της χώρας, οι κυβερνώντες εκώφευαν. Το ανησυχητικό όμως είναι πως το πολιτικό προσωπικό (με ελάχιστες εξαιρέσεις) δεν άλλαξε τρόπο σκέψης και πολιτικής συμπεριφοράς, όπως επιβεβαιώθηκε κατά τη συζήτηση στη Βουλή για τον προϋπολογισμό. Εικόνα, γενικά, μία από τα παλιά, με αλληλοκατηγορίες προσαρμοσμένες σε νέα δεδομένα, με περίσσια υποκρισία και δημαγωγία, αλλά και αναφορά στις θυσίες –επίδειξη ευαισθησίας– του λαού προκειμένου να σωθεί η χώρα και η δημοκρατία.
Δημοκρατία είναι ως γνωστόν το πολίτευμα που μέσω θεσμών και νόμων διασφαλίζει, μεταξύ άλλων, ισονομία, ισοπολιτεία και κοινωνική δικαιοσύνη στους πολίτες, αγαθά δυσδιάκριτα έως ανύπαρκτα στις μέρες μας. Εκτός όμως από τον λαό, που σε όλες τις κρίσιμες περιόδους έπραξε το καθήκον του για τη σωτηρία και την ελευθερία της πατρίδας, υπάρχει και το «Κολωνάκι». Είναι όσοι (πολιτικοί και μη) πλούτισαν από μίζες, αυτοί που έχουν καταθέσεις εκατομμυρίων σε ξένες τράπεζες, εκείνοι που κατάκλεψαν δημόσιο χρήμα (ιδρώτα του λαού) και φοροδιαφεύγουν, χάρη στον νομικό μας πολιτισμό ή στην πρόνοια της κομματοκρατίας. Οι κυβερνώντες οφείλουν να είναι ειλικρινείς και δίκαιοι προς τον δοκιμαζόμενο λαό προκειμένου να διαφυλαχθεί η κοινωνική ειρήνη, γνωρίζοντας ασφαλώς πως «πενία στάσιν εμποιεί και κακουργίαν».
Συμεων Σαμλιδης
Μεγάλο ερώτημα…
Κύριε διευθυντά
Συγχαίρω τον επιστολογράφο Γιάννη Μουνδούρη για τις αλήθειες που λέει στην επιστολή του (φύλλο της 6ης τρέχ.) και οι οποίες απηχούν τη συνισταμένη της οργής του ελληνικού λαού. Γιατί είναι πράγματι κοινή συναίσθηση ότι στις επόμενες εκλογές ο λαός θα τους στείλει στα σπίτια τους, αν όχι στον εισαγγελέα.
Το μεγάλο ερώτημα είναι αν αυτοί που θα έλθουν θα είναι καθαροί και ικανοί να βγάλουν τη χώρα από το βαθύ τέλμα που την οδήγησαν τα σκάνδαλα και τα αίσχη των προκατόχων τους. Γιατί –κακά τα ψέματα– όπως απέδειξαν τα γεγονότα της τελευταίας εικοσαετίας, η πολιτική στην Ελλάδα, μακράν του να αποτελεί μέσον παροχής υπηρεσιών και θυσιών για τη χώρα αποτελεί, ατυχώς, κύριον μέσον πλουτισμού για τους ασκούντας αυτήν.
Αθανασιος Κουμπος – Χαλάνδρι
Νόμος που εμποδίζει
τις επενδύσεις
Κύριε διευθυντά
Το 1988 με βάση το Π.Δ. 15-4-1988, το διαμέρισμα Κοζάνης Κόμβος-Πανόραμα χαρακτηρίστηκε Ζώνη Ειδικών Χρήσεων. Ομως η επιλογή αυτή ήταν λάθος, όπως αποδείχθηκε εκ των υστέρων, αφού από τότε μετά 25 χρόνια δεν έγινε ούτε μία βιοτεχνία στη ζώνη αυτή. Το λάθος το παραδέχθηκε εγγράφως και η πολεοδομική υπηρεσία του Δήμου Κοζάνης. Τι περιμένουν οι αρμόδιοι για να αλλάξουν αυτό τον νόμο, ενώ ξέρουν ότι υπάρχουν επενδυτές έτοιμοι για σοβαρές επενδύσεις στην περιοχή αυτή; Πώς θα γίνει η περιπόθητη ανάπτυξη με αυτή την αδράνεια; Η αλλαγή του νόμου αυτού είναι μοιραίο να γίνει κάποτε, δεν γίνεται αλλιώς. Γιατί να μη γίνει τώρα που υπάρχει τόση ανάγκη;
Ζησης Κοντογουνης
Η Κίνηση των «58»
Κύριε διευθυντά
ΗΚίνηση των «58» έχει μεγάλη απήχηση, είναι δε ελπιδοφόρα διότι αρκετοί πολίτες δεν εκφράζονται μέχρι στιγμής. Αλλωστε, είναι και η διακήρυξή τους ότι δηλαδή θα απευθύνονται σε πολίτες και όχι σε γνωστούς τους συντοπίτες με τη νοοτροπία των πελατειακών σχέσεων. Ομως, τα παραπάνω θα είναι αν, πρώτον, ελαττωθούν οι βουλευτές σε 200 τουλάχιστον, ώστε η περιφέρειά τους να είναι μεγάλη, δεύτερον, το ασυμβίβαστο υπουργού και βουλευτή, τρίτον, οι περισσότεροι των πολιτευομένων να προέρχονται από τους εργαζόμενους πολίτες και τέταρτον, η βουλευτική αποζημίωση να είναι γενναία, αλλά χωρίς πρόσθετες ποικίλες ενισχύσεις.
Η κοινωνία μας επιζητεί την αξιοκρατία, τη διαφάνεια, την επιβράβευση της αριστείας, την ενθάρρυνση των νέων και την προστασία της μετριοκρατίας, καθώς και το εγγυημένο ελάχιστο αξιοπρεπές εισόδημα. Βεβαίως όλα αυτά υλοποιούνται σταδιακά με συναίνεση. Η τριτοκομματική υπήρξε μεγίστη υπέρβαση της μετοθωμανικής κοινωνίας μας, παρόλο που εμείς δεν γνωρίσαμε την αναγέννηση και τον διαφωτισμό όπως οι εταίροι μας.
Θοδωρης Θωμαϊδης συνταξιούχος παιδίατρος, ομότιμος καθηγητής