Ενα σημαντικό τμήμα του κέντρου της Αθήνας αποκλεισμένο για τη διέλευση Ι.Χ., ακόμη και πεζών σε ορισμένα σημεία. Κλειστοί σταθμοί του μετρό για ορισμένες ώρες. Απόφαση για απαγόρευση των διαδηλώσεων. Το ελικόπτερο της Ελληνικής Αστυνομίας από νωρίς το πρωί να ίπταται σε χαμηλό ύψος πάνω από την περιοχή των εκδηλώσεων για την ανάληψη της προεδρίας της Ε.Ε. από την Ελλάδα. Τα αυστηρά μέτρα ασφάλειας έχουν γίνει υπόθεση ρουτίνας κατά τη διάρκεια επισκέψεων ξένων ηγετών στην πρωτεύουσα. Πολύ περισσότερο, δε, όταν η ταυτόχρονη άφιξη του συνόλου της ηγεσίας των ευρωπαϊκών θεσμών συμπίπτει με την απόδραση ενός εκ των βασικών δολοφόνων της 17Ν.
Ωστόσο, ακόμα κι αν η απειλή της τρομοκρατίας (με ή χωρίς τον Χριστόδουλο Ξηρό) δεν ήταν παρούσα στην Αθήνα, το πρωτόκολλο ασφαλείας θα ήταν εξαιρετικά αυστηρό. Θα επιτρεπόταν, άραγε, σε κάποιον εκ των υψηλών επισήμων που βρέθηκαν χθες στην Αθήνα να κάνει μια βόλτα στην πόλη με τα πόδια; Να συνομιλήσει με τους περαστικούς, να δει την καθημερινότητα της πόλης; Μάλλον όχι. Και αυτό δεν αφορά μόνο την Αθήνα. Ολες οι συναντήσεις ηγετών γίνονται σε ασφυκτικό πλαίσιο ασφαλείας.
Μεταφορικά, είναι σαν η απόσταση ανάμεσα στους πολίτες και τις ηγεσίες τους να διευρύνεται συνεχώς. Και αυτό είναι ένα από τα βασικά προβλήματα στη λειτουργία της Ε.Ε., που δείχνει να αντιμετωπίζει δυσκολία στο να περάσει το μήνυμα της Ενωμένης Ευρώπης στους πολίτες της. Οι Βρυξέλλες δεν κατάφεραν να κερδίσουν μια θέση στην καρδιά των Ευρωπαίων ως σημείο αναφοράς, ως η πρωτεύουσα της ευρωπαϊκής ιδέας. Ολο και περισσότερο, απ’ όλο και περισσότερους, εκλαμβάνονται ως μια απρόσωπη γραφειοκρατία, η οποία κλεισμένη στα γυάλινα γραφεία της αδυνατεί να κατανοήσει την πραγματικότητα και να δώσει λύσεις στα προβλήματα των πολιτών. Ως μια οντότητα που πρωτίστως μεριμνά για την αυτοσυντήρησή της χωρίς να αφουγκράζεται τις αγωνίες μιας σκληρής καθημερινότητας για μεγάλες μερίδες του πληθυσμού.
Η Ε.Ε., είναι αλήθεια, αιφνιδιάσθηκε από την οικονομική κρίση, δεν είχε προνοήσει τους μηχανισμούς και τα «εργαλεία» που θα ήταν απαραίτητα για την αντιμετώπιση μιας τέτοιας κατάστασης. Ομως, πλέον, έχει κυλήσει πολύ νερό στο αυλάκι. Η πρόκληση για τις Βρυξέλλες, αλλά και ένα μεγάλο στοίχημα για την ελληνική προεδρία, είναι να αρχίσει να αντιστρέφεται η εικόνα που έχουν για τους ευρωπαϊκούς θεσμούς οι πολίτες της Ε.Ε. Να καταφέρει η Ευρώπη εκ νέου να εμπνεύσει, να δώσει όραμα. Και να αποδείξει ότι μπορεί να δώσει λύσεις.
Η συγκυρία δεν είναι εύκολη. Και η πραγματικότητα έχει δείξει ότι το έδαφος είναι γόνιμο για την καλλιέργεια του λαϊκισμού και του ευρωσκεπτικισμού. Οι επόμενοι μήνες είναι κρίσιμοι, καθώς βαδίζουμε προς τις ευρωεκλογές, με τις δυνάμεις αυτές να εμφανίζονται ενισχυμένες.