Είναι εκπληκτικό το πώς μια μικρή ορεινή συνοριακή διάβαση στην κορυφή ενός βουνού μπορεί να αλλάξει ριζικά τη μοίρα ολόκληρων γεωγραφικών περιφερειών και τη ζωή εκατοντάδων χιλιάδων ή και εκατομμυρίων ανθρώπων. Ο νέος μεθοριακό σταθμός της Νυμφαίας στην ορεινή Ροδόπη, που εγκαινιάστηκε τον Οκτώβριο και συνδέει ένα μεγάλο τμήμα της νοτιοανατολικής Βουλγαρίας με την Κομοτηνή και την Καβάλα, αποτελεί χαρακτηριστικό παράδειγμα.
Δεν πρόλαβαν να σηκωθούν οι μπάρες τον περασμένο Οκτώβριο και η κάθοδος των γειτόνων προς τις ακτές της Θράκης και της Ανατολικής Μακεδονίας καταγράφηκε εντυπωσιακή, λειτουργώντας ως μια πρώτη τονωτική ένεση στον τουρισμό και την τοπική αγορά. Αλλά και οι Ελληνες επενδυτές δεν άφησαν την ευκαιρία να πάει χαμένη. Σε χρόνο ρεκόρ δικοί μας άνοιξαν μεγάλο σούπερ μάρκετ στην πόλη Κίρκοβο, ενώ άλλοι συμπατριώτες μας επιχειρηματίες αγόρασαν ήδη στην περιοχή Πότκοβα, έκταση για την κατασκευή καπνεργοστασίου. Και τα καλύτερα για την Ανατ. Μακεδονία και Θράκη, περιοχές παραμελημένες από τον κεντρικό οικονομικό ιστό, είναι μπροστά. «Στον νέο αυτό οδικό άξονα θα διοχετευθεί το οδικό ρεύμα από τη βόρεια και ανατολική Ευρώπη ώστε να παρακαμφθούν τα στενά του Βοσπόρου και θα καταστεί άμεση η πρόσβαση στα λιμάνια της Αλεξανδρούπολης και της Καβάλας» σημείωνε η εφημερίδα «Στάνταρτ» της Σόφιας. Αυτό σημαίνει ότι μεγάλα φορτία από τις σκανδιναβικές χώρες, Ρωσία, Ουκρανία, Λευκορωσία, Ουγγαρία, Ρουμανία κ.λπ. μέσω του μεγάλου ευρωπαϊκού διαδρόμου Νο 9, και της διάβασης Νυμφαίας-Μάκαζα θα καταλήγουν στα λιμάνια της ανατολικής Μακεδονίας και Θράκης, αναβαθμίζοντας και γεωπολιτικά την εθνικά ευαίσθητη αυτή περιοχή.
Τα πρώτα σημάδια της λειτουργίας του σταθμού αξιολογούνται ως ιδιαιτέρως θετικά για την οικονομία της Θράκης και άκρως ενθαρρυντικά για το μέλλον. Οι τοπικές κοινωνίες ελπίζουν σε νέες προοπτικές και οι ηγεσίες σχεδιάζουν την ανάπτυξη των υποδομών με βάση και τα νέα δεδομένα που δημιούργησε η λειτουργία της διόδου. Ορθώς πιέζουν να υιοθετηθεί κεντρικά ως εθνική επιλογή το όλο εγχείρημα. Εχει, όμως, και τη δική του, άκρως ενδιαφέρουσα, ιστορία ο ορεινός αυτός δρόμος, ο οποίος από το φθινόπωρο έφερε κοντά εκατοντάδες χιλιάδες Ελληνες και Βούλγαρους, που επί μισό αιώνα ζούσαν έχοντας ανάμεσά τους την οροσειρά της Ροδόπης ως ανυπέρβλητο φυσικό εμπόδιο, τυλιγμένο στην ομίχλη της καχυποψίας. Χρειάστηκε για να φτάσουμε έως εδώ να ξεπεραστούν φοβικά σύνδρομα που καλλιεργήθηκαν ένθεν κακείθεν. Ηταν αρκετοί εκείνοι και από τις δύο πλευρές που προέβαλλαν ως επιχείρημα τον κίνδυνο να λειτουργήσει μια τέτοια διάβαση ως δίαυλος που θα φέρει σε άμεση επικοινωνία το μουσουλμανικό στοιχείο της Βουλγαρίας με αυτό της ελληνικής Θράκης και θα διευκολύνει τα μέγιστα τη συγκρότηση, με την καθοδήγηση της Τουρκίας, τόξου-σφήνας στα πλευρά των ορθόδοξων πληθυσμών της Βαλκανικής. Τώρα όλα αυτά ανήκουν στο παρελθόν.