Η χώρα, καλώς ή κακώς, εισήλθε σε προεκλογική περίοδο. Καιρός, λοιπόν, να αρχίσουμε να μελετάμε τα μετεκλογικά σενάρια με βάση τα πιθανά αποτελέσματα.
Σενάριο Α’. Η Νέα Δημοκρατία καταφέρνει να κλείσει την ψαλίδα με τον ΣΥΡΙΖΑ και μειώνει στο ελάχιστο τη διαφορά. Ο πρωθυπουργός θα δηλώσει ότι «πήρε το μήνυμα» και η κυβέρνηση θα συνεχίσει έως τις προεδρικές εκλογές του 2015 ή όσο αντέξει πολιτικά. Κρίσιμο ρόλο στη διαμόρφωση του μετεκλογικού κλίματος θα παίξει ασφαλώς το πώς θα τα πάει το ΠΑΣΟΚ από μόνο του ή κάτω από μια ευρύτερη κεντροαριστερή ομπρέλα. Αν δεν καταφέρει αυτός ο χώρος να εκπροσωπηθεί στην Ευρωβουλή, η κυβέρνηση θα καταστεί δέσμια των όποιων εξελίξεων στον ευρύτερο χώρο της Κεντροαριστεράς.
Σενάριο Β’. Ο ΣΥΡΙΖΑ κερδίζει τις ευρωεκλογές, αλλά με διαφορά που είναι πολιτικά διαχειρίσιμη για τη Ν.Δ. Ποια μπορεί να είναι αυτή; Κάποιοι βάζουν τον πήχυ στο 4,4% με το οποίο έχασε η Ν.Δ. το 2009, άλλοι λίγο πιο ψηλά. Με βάση αυτό το σενάριο, και εφόσον το ΠΑΣΟΚ ή η μετεξέλιξή του έχει επιβιώσει, η κυβέρνηση μπορεί να συνεχίσει και πάλι την πορεία της, γνωρίζοντας όμως ότι μετράει πλέον μήνες.
Σενάριο Γ’. Ο ΣΥΡΙΖΑ δημιουργεί μια δυναμική της τελευταίας στιγμής, τα κόμματα δεξιότερα της Ν.Δ. το ίδιο και η διαφορά Ν.Δ.-ΣΥΡΙΖΑ γίνεται θεαματική. Οσοι γνωρίζουν καλά το πώς σκέφτεται ο κ. Σαμαράς, θεωρούν βέβαιο πως σε αυτή την περίπτωση θα πάει κατ’ ευθείαν σε εθνικές εκλογές. Και αυτό γιατί θα ξέρει ότι δεν θα μπορεί να «μαζέψει» τη διαφορά ούτε τη δυναμική των απελπισμένων βουλευτών, που θα αρχίσουν τη γνωστή γκρίνια που ακολουθεί κάθε ήττα.
Ενδιαφέρον έχει να προβλέψει κανείς και τη στάση των εταίρων και δανειστών, με βάση καθένα από τα τρία σενάρια. Αν ο κ. Σαμαράς «παίξει στα ίσια» τον κ. Τσίπρα, τότε έχει σοβαρές πιθανότητες να διεκδικήσει επιτυχώς μια σημαντική ρύθμιση του χρέους και ένα νέο μοντέλο επιτήρησης τον Ιούνιο. Αν χάσει με μικρή διαφορά, θα δυσκολευθεί να προχωρήσει όσα θα χρειάζονται για μια τελική συμφωνία με τους δανειστές. Και αν χάσει με μεγάλη διαφορά, οι δανειστές θα κρατήσουν κλειστά τα χαρτιά τους ή άλλως θα κάνουν σοβαρό hedging, ξέροντας πως θα πρέπει να καθίσουν στο τραπέζι με τον κ. Τσίπρα. Σε αυτό το σενάριο θα επικρατήσει δηλαδή η σκέψη πως «δεν δίνουμε τίποτα στην Ελλάδα έως ότου μάθουμε τι θα συμβεί πολιτικά και ποιον θα έχουμε ως συνομιλητή».
Υπάρχουν βεβαίως και οι άγνωστοι Χ σε αυτές τις ευρωεκλογές. Το αν και ποιοι θα πάνε να ψηφίσουν είναι προφανώς κρίσιμο. Ακόμη πιο κρίσιμο είναι, όμως, το τι ποσοστά θα πάρει το υπερδεξιό κομμάτι του πολιτικού φάσματος, και κυρίως η «Χρυσή Αυγή». Οσοι ζουν το πεζοδρόμιο της πολιτικής θεωρούν πολιτικά, και όχι μόνο, ανόητη την ιδέα της απαγόρευσής της και επιμένουν πως δεν πρόκειται για εφήμερο φαινόμενο. Για άλλη μια φορά, το μόνο σίγουρο είναι πως όσοι ασχολούνται με την ελληνική πολιτική δεν θα βαρεθούν τους επόμενους μήνες…