Σε μια ασταθή συγκυρία, η Κίνα ταρακούνησε τις αγορές με μία ακόμη φουρνιά αδύναμων στοιχείων. Η δραστηριότητα σε μεταποίηση και υπηρεσίες υποχωρεί σε χαμηλά εξαμήνου. Η επιβράδυνση συνεχίζεται παράλληλα με τις μειωμένες πιστώσεις, καθώς το Πεκίνο προσπαθεί να χαλιναγωγήσει έναν ανεξέλεγκτο μηχανισμό παροχής δανείων. Τα νέα παρέτειναν την ένταση στις αναδυόμενες αγορές και πίεσαν εκ νέου προς τα κάτω τα πολιορκημένα νομίσματά τους.
Για την Ευρώπη και την Ελλάδα η εβδομάδα ξεκίνησε καλύτερα. Οι δείκτες PMI της Markit για τις προοπτικές της μεταποίησης περιγράφουν μια Ευρωζώνη που ύστερα από χρόνια βρίσκει ξανά βηματισμό. Τα εργοστάσια της Γερμανίας μαρσάρουν με τις υψηλότερες στροφές εδώ και 32 μήνες, τα γαλλικά μειώνουν τον ρυθμό συρρίκνωσης της παραγωγής, η μεταποίηση σε Ιταλία και Ισπανία ανακάμπτει σταθερά (στην Ισπανία, μάλιστα, αυξάνεται και η απασχόληση – για πρώτη φορά εδώ και σχεδόν τέσσερα χρόνια). Εντυπωσιακή αλλαγή διαπιστώνεται και στις εξώτερες στοιβάδες της περιφέρειας:
Η ελληνική μεταποίηση, για πρώτη φορά από τον Αύγουστο του 2009 σύμφωνα με τη Markit, πέρασε σε τροχιά ανάπτυξης. Η παραγωγή αυξήθηκε για τρίτο συνεχόμενο μήνα, οι νέες παραγγελίες πληθαίνουν και η μείωση στην απασχόληση –αν και συνεχίζεται– σταθεροποιείται. Πριν σπεύσεις να αντιπαραβάλεις τα ποιοτικά ευρήματα μιας ξένης εταιρείας με εγχώρια βιώματα και παρατηρήσεις, σκέψου πως οι έρευνες PMI θεωρούνται πλέον οι πιο αντιπροσωπευτικές ενδείξεις για τη φάση της πραγματικής οικονομίας. Για έναν εκ του μακρόθεν διαχειριστή κεφαλαίων που ακούει ότι το ελληνικό κράτος θα πετύχει πλεόνασμα το 2013, οι ενδείξεις για ανάκαμψη στη μεταποίηση αρκούν για να σχηματίσει την πεποίθηση: «Ανάκαμψη, μετά τον πάτο».
Η αντίδραση των αγορών στην πρώτη θετική ένδειξη της πραγματικής οικονομίας (έστω και αν η μεταποίηση αφορά μικρό κομμάτι του ελληνικού ΑΕΠ) ήταν ανάλογη: Επειτα από ημέρες κλυδωνισμών «αναδυόμενου τύπου», τα ελληνικά ομόλογα και μετοχές βρήκαν αγοραστές – το ενδεικτικό κόστος δανεισμού για δέκα χρόνια υποχώρησε και πάλι κάτω από το 8,3%. Η πρώτη ερμηνεία των αναλυτών ήταν ότι σε μια ημέρα ανησυχίας για τις αναδυόμενες οικονομίες, η ευρωπαϊκή περιφέρεια παρέχει το κατάλληλο προφίλ και προϊόντα για τους επενδυτές που αναζητούν και σχετική ασφάλεια και υψηλές αποδόσεις. Για θετική «εξάπλωση» της κρίσης των αναδυομένων κάνει λόγο η Rabobank.
Από την άλλη, αυτό το επιχείρημα δοκιμάστηκε έντονα τις προηγούμενες ημέρες: έγινε εμφανές ότι όταν το κλίμα στις αναδυόμενες είναι βαρύ, το ρίσκο είναι ρίσκο, η ευρωπεριφέρεια είναι εκτεθειμένη σε έξοδο κεφαλαίων. Με αυτή την άποψη συμφωνεί ο αρθρογράφος των Financial Times, W. Munchau. H Ευρώπη, λέει, θα νιώσει τον «αναδυόμενο» πόνο: Η κρίση στις αναδυόμενες οικονομίες θα επηρεάσει την ανάκαμψη της Ευρωζώνης με δύο τρόπους: Ο άμεσος έχει να κάνει με την ανταγωνιστικότητα του –ισχυροποιημένου– ευρώ. Ο αρθρογράφος εκτιμά πως Ελλάδα και Κύπρος δεν θα έχουν τρόπο να κερδίσουν την τουριστική παρτίδα απέναντι σε μια Τουρκία με υποτιμημένη λίρα. Ο έμμεσος αφορά ένα πιθανό σοκ από τις αναδυόμενες οικονομίες, το οποίο μπορεί να ρίξει κεντρικά τα επιτόκια του ευρώ – από το μηδέν σήμερα, σε επικράτεια αποπληθωρισμού.
Σε αυτή τη φάση είναι αδύνατο να προβλέψει κάποιος πώς θα επηρεάσει η κρίση στις αναδυόμενες την ευρωπαϊκή ανάκαμψη ή αν θα την επηρεάσει ομοιογενώς. Τα βλέμματα στρέφονται και πάλι στον Μάριο Ντράγκι και στις ανακοινώσεις για τα επιτόκια. Τα στοιχήματα αυξάνουν ότι ενδεχομένως να κάνει κάτι που θα διευκολύνει ακόμα περισσότερο τις συνθήκες ρευστότητας, θα «μαλακώσει» το ευρώ. Θα μοιράσει παστίλιες για τον πόνο του (αναδυόμενου) άλλου; Ή θα προστατέψει ολόκληρη την Ευρωζώνη – της περιφέρειας συμπεριλαμβανομένης;