Ο κ. Αλέξης Τσίπρας προέρχεται από τα «παιδιά των καταλήψεων»· έκαναν αισθητή την παρουσία τους από το Γυμνάσιο με διάφορα συνθήματα του τύπου «Κάτσε καλά, Γεράσιμε»· συνέχισαν ως «ακτιβιστές» στα διάφορα πανεπιστήμια ανά τη χώρα. Αμηχανία κατέλαβε την ελληνική «αστική τάξη» σε πρώτη φάση, για να ακολουθήσει η αποδοκιμασία και στη συνέχεια η οργή.
Την ίδια εποχή, επιμελείς συμμαθητές και συμφοιτητές τους αρίστευσαν, έκαναν διδακτορικά, συσσώρευσαν τίτλους μεταπτυχιακών σπουδών· σήμερα αναζητούν, ως μετανάστες, εργασία στις διάφορες χώρες της Ευρώπης. Ο κ. Τσίπρας –ένας από τα ανώνυμα παιδιά των καταλήψεων– έχει στόχο την πρωθυπουργία και πιθανότητες –όχι ασήμαντες– να το επιτύχει. Αυτή είναι η Ελλάδα, θα έλεγε ο κ. Κώστας Σημίτης και τα υπόλοιπα είναι απλώς ως εκ του περισσού.
Πολίτες αγαθών προθέσεων οικτίρουν την αδυναμία αναδείξεως μιας νέας αστικής πολιτικής ηγεσίας. Στην Ελλάδα, όμως, υπάρχουν δυστυχώς μόνον αστοί· αστική τάξη ως συγκροτημένος φορέας ηθικής και αντιλήψεως πολιτικής και πολιτιστικής έπαυσε να υφίσταται σταδιακώς από καιρού. Ακριβώς όπως υπάρχουν δεξιοί αλλά όχι Δεξιά, με την κρατούσα έννοια που ίσχυε έως προσφάτως στις άλλες χώρες της παλαιάς Ευρώπης.
Επί της ουσίας, υπάρχει διάχυτη μια νοσταλγία για τις ελίτ που διηύθυναν τις τύχες της Ελλάδος, από την ίδρυσή της έως πριν από μερικές δεκαετίες. Ομως, η οικτρή κατάσταση στην οποία έχει περιέλθει η χώρα οφείλεται στην κραυγαλέα αποτυχία της ελίτ της μεταπολιτεύσεως. Οι άνθρωποι απλώς απέτυχαν, διότι δεν αντελήφθησαν ότι ο εκσυγχρονισμός δεν είναι μία μηχανιστική προσαρμογή, αλλά εξαρτάται ευθέως από τη διαμόρφωση νέας αντιλήψεως και αποστολής για το σύνολο της κοινωνίας και ότι δεν είναι μία υπόθεση ομάδος επιλέκτων.
Συχνά η Ελλάς ευρέθη σε αδιέξοδα πολιτικά και οικονομικά, αλλά η μοναρχία λειτούργησε σαν καταλύτης για την ανάδειξη νέας ελίτ, με αποτέλεσμα να είναι εφικτή η επανεκκίνηση του έθνους. Η κατάλυση της μοναρχίας διέλυσε το σύστημα των ελεγχομένων μεταλλάξεων και άνοιξε τον δρόμο στον «αυτοδημιούργητο πολιτικό». Ενσάρκωση του αυτοδημιούργητου πολιτικού είναι ο κ. Τσίπρας. Το «αυτοδημιούργητον», βεβαίως, αποτελεί το ιδανικό της ελληνικής φυλής, αλλά εφαρμοζόμενο στην πολιτική μπορεί να ενέχει σοβαρούς κινδύνους.
Η βιαιότητα των αλλαγών που αποσκοπούν στην εναρμόνιση της ελληνικής με την ευρωπαϊκή οικονομία οδήγησε στην εξαφάνιση του ΠΑΣΟΚ και στον κατακερματισμό της ελληνικής Δεξιάς. Οδεύουμε ενδεχομένως προς σάρωση και του πολιτικού συστήματος.
Ο κ. Τσίπρας είναι απλώς μία αναβίωση της αυταπάτης του αρχέγονου ΠΑΣΟΚ. Η επιρροή, όμως, της Χρυσής Αυγής στην κοινωνία είναι αυτή που οδηγεί σε πλήρη παραμόρφωση του πολιτικού χάρτη της χώρας. Ως ανάχωμα μπορεί να λειτουργήσουν οι αποσπασθέντες από τη Ν.Δ., εάν συγκροτήσουν ενιαίο πολιτικό φορέα. Σε οποιαδήποτε περίπτωση, οι ευθύνες ανήκουν πάντα στις κατεστημένες δυνάμεις και όχι στους «ανώριμους πολίτες».