Το συνέδριο στο Μέγαρο, χθες το πρωί, είχε τον τίτλο «Χρηματοδοτώντας τη δημιουργικότητα». Εξελίχθηκε όμως σε «εκνευρίζοντας την ανωτερότητα». Την ανωτερότητα του μεγάλου μας Πάνου του Πολιτισμού, ο οποίος, μάλιστα, ήταν ο προσκαλών, αφού το συνέδριο ήταν εντεταγμένο στις εκδηλώσεις της ελληνικής προεδρίας της Ε.Ε. Κάτι άτακτοι όμως στη γαλαρία (συνδικαλιστές;), άρχισαν να φωνασκούν και να κρώζουν. Ο μέγας Πάνος του Πολιτισμού εθίγη και κάτι τους απάντησε, ότι αυτός έχει το θάρρος να εκτίθεται κ.λπ. – λες και το αξίωμα του υπουργού Πολιτισμού είναι κάτι σαν τιμητική θέση για κουρασμένους πολιτικούς που έχουν ανάγκη από αγρανάπαυση.
Εν πάση περιπτώσει, ο υπουργός θύμωσε τόσο πολύ, ώστε απεχώρησε, χωρίς καν ένα ταρατατζούμ. (Βλ. φωτογραφία). Ορισμένοι θα σκεφθείτε ότι δεν έπρεπε να το κάνει αυτό. Οφειλε κάπως να χειριστεί προς όφελός του την απρεπή συμπεριφορά των συνδικαλιστών και να μη χαλάσει την εκδήλωση. Στο κάτω κάτω, ήταν ο εκπρόσωπος της προεδρίας και με την αποχώρησή του έδειξε αγένεια προς τους παρισταμένους, ανάμεσα στους οποίους ήταν η γενική γραμματέας του υπουργείου, μέλη της Ευρωπαϊκής Επιτροπής και υψηλόβαθμοι Ευρωπαίοι αξιωματούχοι.
Ωραία. Τα ακούω όλα αυτά με κατανόηση. Αλλά, για μια φορά, έτσι για να μη λένε κάποιοι ότι είμαι εμπαθής, θα υπερασπισθώ τον υπουργό. Κατ’ αρχάς, από επιτρόπους, ήταν η κυρία Ανδρούλα, που δεν μετράει γιατί είναι από την Κύπρο. Οσο για τον γενικό διευθυντή Εκπαίδευσης της Κομισιόν, δεν παύει να είναι ένας υπαλληλίσκος, σαν κι αυτούς της τρόικας με κοστουμάκια από τις εκπτώσεις, ο οποίος δεν πιάνει χαρτωσιά μπροστά στο φυσικό μεγαλείο του οποιουδήποτε Ελληνα υπουργού. Κυρίως, όμως, επικαλούμαι προς υπεράσπιση του υπουργού τον ισχυρισμό ότι τον τελευταίο καιρό έχει παρά πολύ σοβαρές έγνοιες στο κεφάλι του (εθνικής σημασίας!), εξ ου και η απώλεια της ψυχραιμίας.
Να σας δώσω να καταλάβετε τι εννοώ. Φαντάζομαι ότι όταν επέστρεψε στο γραφείο του, ο υπουργός έκλεισε πίσω του την πόρτα και έδωσε εντολή να μην τον ενοχλήσει κανείς. Επειτα έβαλε στη σιντιέρα τα κατά Ματθαίον Πάθη του Μπαχ, που έχουν μια πολύ υποβλητική εισαγωγή. Κάθισε στην πολυθρόνα και την έστρεψε προς το παράθυρο. Στήριξε το κεφάλι με το χέρι του (στο στυλ «σκεπτόμενος», με τον δείκτη στο μηλίγγι) και η έκφραση του προσώπου του έγινε τόσο παγερή, που αν το έβλεπε ένας από μας θα τρόμαζε. Και άρχισε να σφίγγεται, για να του κατέβει καμιά ιδέα για την κίνηση ματ, με την οποία θα φέρει τα «ξενιτεμένα χωρίς τη θέλησή τους» Ελγίνεια πίσω στην Ελλάδα…
Σελίδα πίσω
Μα, τώρα, είναι δυνατόν ένας άνθρωπος ο οποίος έχει σπουδάσει Επικοινωνία και την έχει ασκήσει μάλιστα στο υψηλότερο δυνατό επίπεδο (για την Ελλάδα…) να λέει τέτοιες μπαρούφες; Κάποιος πρέπει να προστατεύσει τον Αρη Σπηλιωτόπουλο, αν δεν μπορεί να το κάνει ο ίδιος. Το λέω, διότι άκουσα μια δήλωσή του στο ραδιόφωνο που μου έκανε αλγεινή εντύπωση. Φυσικά, δεν πρόσεξα τι αφορούσε, διότι ο Αρης χρησιμοποιεί την ξύλινη ελληνική των πολιτικών -με τις στρογγυλεμένες γενικεύσεις, τις φθαρμένες μεταφορές και τις μπακαλιαρίστικες παρομοιώσεις- την οποία ποτέ δεν προσέχεις. Ωσπου είπε τη μαγική φράση που με τάραξε: «Μπορεί να γυρίσει σεglίδα η Αθήνα»!
Με τον Αρη Σπηλιωτόπουλο; Ας γελάσω! (Χο, χο, χο…) Μα η Αθήνα γύρισε σελίδα, όταν απέρριψε τον Κακλαμάνη και μαζί του μια παράδοση εικοσαετίας κομματικού φαβοριτισμού, σπατάλης και κακοδιοίκησης – για την οποία θα ακούσουμε, φαντάζομαι, όταν ανακοινωθεί εκείνο το περίφημο πόρισμα. Πάντως, δεν μπορώ να πω ότι ο Αρης ψεύδεται υποσχόμενος να «γυρίσει σεglίδα η Αθήνα». Διότι, αν πράγματι επιστρέψει ο κομματισμός στη διοίκηση του δήμου, η σεglίδα θα έχει γυρίσει αλλά προς τα πίσω…
Μετά τι;
Συγγνώμη, αλλά είναι αναμφίβολο ότι κάτι δεν πάει καλά με τον σύλλογο Ελλήνων αποφοίτων του Χάρβαρντ! Διότι διαβάζω ότι προσκάλεσε χθες τον Γεώργιο Β΄ των Παπανδρέου να τους κάνει διάλεξη με θέμα «Μετά το Μνημόνιο τι;» Μα είναι σοβαρά πράγματα αυτά; Αλλο πράγμα να τον καλούν στο Χάρβαρντ να τους μιλήσει για τις εμπειρίες του και τελείως διαφορετικό να τον καλούν εδώ.
Σας προτείνω να το σκεφθείτε ως εξής: α) Είσαι Ελληνας και άρα ξέρεις τι γίνεται στη χώρα. β) Εχεις σπουδάσει στο κορυφαίο πανεπιστήμιο του κόσμου, άρα είσαι κατά τεκμήριο άνθρωπος με καλό μυαλό. Και, παρόλα αυτά, έχεις ανάγκη να ακούσεις τον Γιώργο να σου πει τι σκέφτεται να κάνουμε μετά το Μνημόνιο; Είτε δεν ζεις σε αυτή τη χώρα είτε δεν έχεις σπουδάσει στο Χάρβαρντ (μπορεί στο Χάουαρντ…) Βλέπετε εσείς άλλη εξήγηση;
Νόμιζα ότι εδώ είχε τελειώσει το σημείωμα, αλλά επιστρέφω έπειτα από λίγα λεπτά, διότι, ναι, σκέφθηκα μια άλλη εξήγηση: ότι ο σύλλογος Ελλήνων αποφοίτων του Χάρβαρντ διοργανώνει φεστιβάλ stand up comedy, αλλά δεν το λέει, γιατί αν το έλεγε ο Γιώργος δεν θα ερχόταν…
Κλιματολογικά
Διαβάζω ότι συνάντηση των αντιπροσωπειών ΠΑΣΟΚ και «58» πραγματοποιήθηκε χθες σε πολύ καλό κλίμα. Καθόλου δεν αμφιβάλλω ως προς την ποιότητα του κλίματος. Διότι διευκρινίζεται ότι δεν τους απασχόλησε ούτε η σύνθεση του ψηφοδελτίου των ευρωεκλογών, ούτε το όνομα, ούτε το σύμβολο του κοινού σχήματος που φιλοδοξούν να φτιάξουν. Μίλησαν για το «γενικό πλαίσιο και τα χαρακτηριστικά που πρέπει να εκπέμπει» το κοινό σχήμα. Δηλαδή περιορίστηκαν σε καφενειακές αμπελοφιλοσοφίες, στις οποίες η Κεντροαριστερά κατά παράδοσιν διαπρέπει. Σιγά, λοιπόν, μη και δεν ήταν καλό το κλίμα…