Το λίφτινγκ ξεκινά… από τα πόδια

Το λίφτινγκ ξεκινά… από τα πόδια

2' 10" χρόνος ανάγνωσης
Ακούστε το άρθρο

Εχουν δίκιο όσοι συμφωνούν με την άποψη ότι «δεν έχει αξία εάν λουστράρεις την επιφάνεια του τραπεζιού στην περίπτωση που τα πόδια δεν είναι στέρεα». Και αυτό ισχύει ιδιαίτερα στην Αθήνα, μια πόλη, το κέντρο αλλά και οι γειτονιές της οποίας πληγώνουν το μάτι κατοίκων και επισκεπτών, με την κακογουστιά των κτιρίων που κτίστηκαν τις τελευταίες πέντε δεκαετίες, βεβαρημένα και από την αμφισβητήσιμη αισθητική των γκράφιτι (ας μη μιλήσουμε για την αθλιότητα των συνθημάτων…).

Γι’ αυτό έχει ιδιαίτερη σημασία η προσπάθεια που έγινε το τελευταίο διάστημα στον Δήμο Αθηναίων, από τα… κάτω, από τα πόδια όπως λέει και η άποψη. Η προσπάθεια δεν αποτέλεσε μία ακόμη από τις τόσες χρηματοδοτούμενες δράσεις (κυρίως με ευρωπαϊκά κονδύλια) που με ευκολία το ελληνικό δαιμόνιο ξέρει να σπαταλά αφήνοντας μηδενικό αποτέλεσμα. Το σημαντικό είναι ότι οι πολίτες συνεργάστηκαν με τις υπηρεσίες του δήμου, με φορείς και ιδρύματα, για να απελευθερωθούν δημόσιοι χώροι, για να καθαριστούν οι μουτζουρωμένες προσόψεις των κτιρίων στην οδό Αθηνάς, την οδό Πανεπιστημίου, την οδό Σταδίου. Είναι οι εθελοντές πολίτες, οι οποίοι έδρασαν καταθέτοντας το δικό τους στίγμα για να αλλάξει το πρόσωπο της ελληνικής πρωτεύουσας, που τόσες δεκαετίες έχουμε αμαυρώσει.

Κυρίως η οικονομική κρίση και οι επιπτώσεις της σε προσωπικό επίπεδο συνέβαλαν ώστε οι πολίτες να ξεκουνηθούν, να νιώσουν ότι δεν αντέχουν πια να διατηρούν συμπεριφορές που μόνο το τέλμα της δανεικής μας ευμάρειας μπορούσε να…δικαιολογήσει. Και η στάση αυτή δεν σχετίζεται μόνο με την (κακή) οικονομική κατάσταση των πολιτών, είναι μία μετατόπιση ζωής με σαφώς πολιτικά μηνύματα.

Βέβαια, υπάρχει κίνδυνος μία προσπάθεια που ξεκινά σε ατομικό επίπεδο να εκφυλιστεί εάν δεν βρει δυναμική έκφραση σε πρόσωπα με θέσεις ευθύνης, όπως συμβαίνει αυτή τη φορά με τον δήμαρχο Αθηναίων Γιώργο Καμίνη, που απέδειξε ότι δεν θεωρεί τη θέση του ως μία ακόμη «καρέκλα» στην πολιτική του σταδιοδρομία. Ας δούμε τι συνέβη με τη Βίλα Αμαλία. Στο κακοποιημένο κτίριο θα εγκατασταθούν μέσα στην άνοιξη τα συνεργεία εργασιών αποκατάστασής του, ώστε να λειτουργήσει εκ νέου ως σχολείο τον Σεπτέμβριο του 2015, όπως λειτουργούσε από το 1932 έως το 1973. Οι μαθητές της οδού Αχαρνών χρειάζονται ένα σχολείο, το οποίο ταυτόχρονα θα αποτελεί μία αισθητική ανάσα για την υποβαθμισμένη περιοχή.

Ουσιαστικά, ο κ. Καμίνης και το επιτελείο του επιβεβαίωσαν ότι «δεν έχει αξία εάν λουστράρεις την επιφάνεια του τραπεζιού στην περίπτωση που τα πόδια δεν είναι στέρεα». Πρόκειται για μια δήλωση την οποία έκανε στις 9 Ιουλίου 2009 στους συντάκτες του εκπαιδευτικού ρεπορτάζ ο τότε υπουργός Παιδείας Αρης Σπηλιωτόπουλος. Φαντάζομαι ότι και σήμερα εξακολουθεί να την πιστεύει. Αλλωστε, ο κ. Σπηλιωτόπουλος γνωρίζει από λούστρο. Στην ίδια συνάντηση είχε παρομοιάσει«τη σημερινή Ν.Δ. με 90χρονη κοπέλα, που όσο και εάν βάφεται…».

Λάβετε μέρος στη συζήτηση 0 Εγγραφείτε για να διαβάσετε τα σχόλια ή
βρείτε τη συνδρομή που σας ταιριάζει για να σχολιάσετε.
Για να σχολιάσετε, επιλέξτε τη συνδρομή που σας ταιριάζει. Παρακαλούμε σχολιάστε με σεβασμό προς την δημοσιογραφική ομάδα και την κοινότητα της «Κ».
Σχολιάζοντας συμφωνείτε με τους όρους χρήσης.
Εγγραφή Συνδρομή