«Ο άνθρωπος χρειάζεται ψυχίατρο», «η Χ.Α. περιμένει το ΠΑΣΟΚ στη γωνία», είναι μερικά σχόλια κάτω από την είδηση: Τροπολογία με την οποία ζητεί την καταργηση των όρων «λαθρομετανάστευση» και «λαθρομετανάστης» από τα επίσημα νομικά κείμενα του υπουργείου Δημοσίας Τάξης ζητεί το ΠΑΣΟΚ μέσω του αρμόδιου εισηγητή του, Κώστα Τριαντάφυλλου. Ο βουλευτής Χίου προτείνει τη χρήση των δόκιμων όρων «παράτυπη μετανάστευση» και «παράτυπος μετανάστης», επισημαίνοντας ότι δεν μπορεί το πρώτο συνθετικό μιας λέξης που αναφέρεται σε ανθρώπους να είναι «λαθραίος». Δεν υπάρχουν λαθραίοι άνθρωποι, είναι το μήνυμά του.
Ο Κώστας Τριαντάφυλλος είναι ένας από τους ξεροκέφαλους βουλευτές που έχει ταυτίσει το κοινοβουλευτικό του έργο με τα ανθρώπινα δικαιώματα. Στις εκδηλώσεις για την πολιτική ασύλου, τη Χρυσή Αυγή, την επέκταση του συμφώνου συμβίωσης στους ομοφυλοφίλους, τον συναντώ πάντα μαζί με δύο γυναίκες συναδέλφους του, τη Μαρία Γιαννακάκη της ΔΗΜΑΡ και τη Βασιλική Κατριβάνου του ΣΥΡΙΖΑ. Λένε διάφορα συνθηματικά αστεία μεταξύ τους, μοιάζουν να έχουν μια συνωμοσία, έχω συχνά την αίσθηση πως έχουν μεγαλύτερη συναισθηματική εγγύτητα οι τρεις τους από ό,τι με βουλευτές των δικών τους κομμάτων. Είμαι σχεδόν σίγουρη ότι οι υπόλοιποι βουλευτές τούς αντιμετωπίζουν ως γραφικούς, «κολλημένους» με την πολιτική ορθότητα. Ισως φεύγουν από την αίθουσα την ώρα που εκείνοι ανεβαίνουν στο βήμα, για να ασχοληθούν με πιο σέξι θέματα στο καφενείο της Βουλής, το ντέρμπι της προηγουμένης, το μικροπολιτικό κουτσομπολιό, την ψηφοθηρία.
Η αφοσίωσή τους δεν είναι ιδιοτελής. Ακόμη και στα αριστερά κόμματα η ενασχόληση με θέματα όπως η μετανάστευση, οι Ρομά και η σύγκρουση με την Εκκλησία δεν φέρνει ψήφους. Φυσικά δεν είναι μόνο αυτοί οι τρεις. Απλώς είναι οι συνήθεις ύποπτοι. Εκπροσωπούν μία νεότερη γενιά πολιτικών που δεν έχει εναποθέσει την κοινοβουλευτική της υπόσταση στην ψηφοθηρία και στις πελατειακές σχέσεις. Που αψηφά το πολιτικό κόστος και φιλοδοξεί να μετατρέψει την Ελλάδα σε μια χώρα συγγενή με τις δυτικοευρωπαϊκές κοινωνίες. Είναι ωραίο κι ελπιδοφόρο που υπάρχουν αυτοί οι άνθρωποι στη σημερινή Βουλή. Δεν είναι τίποτα υστερικοί, που κραυγάζουν εμμονικά γι’ αυτά τα θέματα. Είναι κανονικοί άνθρωποι, που διεκδικούν ήρεμα τα αυτονόητα. Και αποτελούν την καλύτερη απάντηση σε όσους απορρίπτουν συλλήβδην όλους τους πολιτικούς με λαϊκίστικους όρους και επιχειρήματα ισοπεδωτικά. Δεν είναι όλοι οι βουλευτές το ίδιο. Απλώς κάποιοι από αυτούς χρειάζονται ψυχίατρο και τους περιμένει η Χ.Α. στη γωνία.